bijna verdronken, in de sloterplas.1956

heel veel herineringen, komen nu boven. ook van de windhoos met vrezelijke regen,ik was het bijna vergeten,ook ik was tien a,elf jaar,toen wij in slotermeer kwamen te woonen.vrezelijk vond ik het mn ,grootmoeder vond hetop novazembla lijken, vooral de winters,de tram ging niet verder dan de bos en lommerplein,en wij woonde in de descartesstr, bij de sloterplas,waar ikbijna verdronk om dat het eerste stukje strand recht liep, daarna stijl naar beneden,wat ik niet wist, mn moeder zij wel niet verder dan daar hoor? maar ach je was kind van tien a,elf jaar kon nog niet goed zwemmen.. plots door de strooming onder water, werd ik naar beneden getrokken, zag nog net een paar benen van een mevrouw, trok mij daar aan op om hoog, laat deze mevrouw nu denken dat ze geplaagt werd,en duwde mij van zich af,toen kon ik geen adem meer haalen,en hoorde boven mij gebrom, net alsof er een vliegtuig over vloog,,gelukkig zag een buurvrouw dat moment, en werd ik gered,,misselijk en ziek was ik na dat avondtuur, en ik had altijd een vrees voor de sloterplas, wegens de diepte ondanks dat ik later zwemmen kon... maar er waren ook leuke dingen,zoals het houten snoep huisje, waar je flesjes fris en snoep kon kopen, en een jonge man van indonesia afkomst, die waaren er veel toen die tijd,hij paste, tegen betaaling op je fiets ,,zn naam weet ik nog edie, alle jongenlui kwamen bij elkaar, en naar muziek luisteren, zoals gitaar,muziek,erg romanties ,toen die tijd, het was mn puber leeftijd,, in 1958, de zweer in en rond sloterplas, was toen te gek voor tieners, maar de vrees voor het water ben ik nooit kwijt geraakt, afz ans kuppers,