een heitje voor een langdurig karweitje

De actie heitje voor een karweitje was weer begonnen. Alle welpen werden weer op pad gestuurd om hun jaarlijkse goede daad te doen. Zo ging ik de straten in onze buurt af en belde overal aan. Bij het tweede trapportaal de Jan Zijvertszstraat aangekomen belde ik ergens aan waarne een vrouw met een kindje op haar arm en wat kinderen op de achtergrond de deur open deed. Ik stelde mijzelf voor en vroeg of ze nog een karweitje te doen had. De vrouw zichtbaar blij met wat hulp vroeg of ik voor haar een heel bruin brood wilde halen bij de bakker in de Sam van Houtenstraat. Zij kon er niet uit vanwege haar kinderen. Ze gaf me geld mee en ik ging op weg naar de bakker. Ik prentte de locatie van de woning in mijn geheugen op de manier van 'tweede trappenhuis, linkerkant, derde verdieping, vrouw met bril'. Een kwartiertje later kwam ik terug, belde aan en de deur ging open. Eenmaal boven deed een andere vrouw open dan diegene die mij de opdracht had gegeven. En het gekke was dat deze vrouw van indonesische afkomst was en geen bril droeg. Ze vroeg mij wat ik wilde. Ik dacht dat deze vrouw daar op visite was en antwoordde: 'ik kom het brood brengen'. De vrouw keek een beetje vreemd en zei dat ze geen brood besteld had. Ik zei: 'jawel hoor, ik was hier een kwartier geleden maar een andere vrouw deed de deur open en vroeg of ik brood wilde halen. De vrouw zei dat hier geen andere vrouw was. Ik had het dus verkeerd. Op zo'n moment ga je dus echt aan jezelf twijfelen. Ik wist toch zeker dat ik mij op het juiste adres bevond. Ik liep naar beneden het trappenhuis uit en volgde in gedachten weer de route naar het tweede trappenhuis, linkerkant, derde verdieping, etc. en ik wist zeker dat ik goed zat. Dus ik even later weer aanbellen en kreeg natuurlijk weer dezelfde vrouw die echt van niets wist. Ten einde raad heb ik het maar een verdieping hoger en lager geprobeerd. Dit haalde ook niets uit. Alleen dat er zich steeds meer mensen mee gingen bemoeien. Ik ben hierna ook nog naar een ander trappenhuis gelopen maar dit kwam mij helemaal niet bekend voor. Inmiddels was er een uur verstreken. Ik ging hierna opnieuw alles op een rijtje zetten. En toen gebeurde het. Het leek of ik opeens wakker werd. Waar stond ik nu?. Ik stond in de Dirk Sonoystraat, daar was ik automatisch naar toe gelopen omdat ik daar woonde. En in deze straat stond precies zo'n huizenblok als in de Jan Zijvertszstraat. Hierna ben ik naar de juiste straat gelopen en heb op het juiste adres aangebeld. Ik zag dat de vrouw met bril al voor het raam stond te kijken. De vrouw deed snel open en keek bezorgd en vroeg zich af of mij wat overkomen was. Ze dacht waarschijnlijk dat ik ervandoor was gegaan met het geld. Al schamend vertelde ik haar mijn avontuur en uiteindelijk ging ik opgelucht met een heitje naar huis.