In 1955 was hij de armoede in Friesland ontvlucht om in Amsterdam een nieuwe toekomst voor zijn gezin op te bouwen, aanvankelijk op lijn 10 maar na zijn opleiding de rest van zijn conducteursbestaan op lijn 13. Dat was handiger voor hem want inmiddels waren wij gaan wonen in de Dolhaantjestraat in Geuzenveld. In het begin was hij bijwagenconducteur (toen waren er nog aparte wagens, de motorwagen waar de bestuurder in zat en de bijwagen met een eigen conducteur). Eerst nog met open balkons en later met 2 gesloten "wagens". Om met de bestuurder te communiceren moest mijn vader aan een soort kabel trekken wat een teken was voor de bestuurder om te rijden of te stoppen. In zijn begintijd maakte mijn vader nog wel eens misbruik van dit gegeven. Als hij iets langs de kant van de weg zag staan, waar ons behoeftige gezin iets aan had, trok hij aan het koord om de tram te laten stoppen. Het gevondene kwam op het voor- of achterbalkon van "zijn" bijwagen, dat verder voor passagiers werd afgesloten. Zo kwamen wij aan onze huisraad in die tijd. Als kleine jongen ben ik vaak met mijn vader meegereden op lijn 13, van het eindpunt bij het Sloterparkbad naar het Centraal en terug. Buurman Hannes Norberhuis uit Leeuwarden, reed ook op de 13 als bestuurder en er waren nog veel meer Friezen op lijn 13. Maar ook veel mensen uit voormalig Nederlands Indie en er zat soms ook nog een verdwaalde Amsterdammer tussen. Het was dan ook een gezellige spraakverwarring in het schafthuisje op het eindpunt, waar tussen de ritten door de meegebrachte koffie (in flesjes of thermoskannen) en boterhammen (of soms hele komkommers!?) werden genuttigd. Ik kon op een gegeven ogenblijk alle (toen nog door de conducteur omgeroepen) haltes meebleren.
Teun Hoen een van mijn vaders collega's was mijn held, omdat hij aan het eind van de Raadhuisstraat bij het Paleis op de Dam altijd Kostpantoor door de microfoon (!?) riep in plaats van Postkantoor! Mijn vader heeft toen de conducteurs van de tram af moesten in de jaren 70, zijn carriere voortgezet bij de Gemeente Musea, maar aan zijn de tijd op tram 13 denk ik met veel plezier terug.
Hans Staphorsius
Dit is een reactie op het verhaal 'Een halve eeuw tram in Slotermeer' van Erik Swierstra, gepubliceerd in oktober 2004.