ZO TRIEST EN SOBER DE ROELLSTRAAT ZONDER BOMEN!

Auteur: Cynthia van Duijl

Gisteren was ik even in ons oude buurtje rond het Hegelhof.
Wat mij trof was het gat geslagen rond het Confusiusplein en de Descartesstraat. Ik herinner mij een snackbar op het Confusiusplein (aan de achterkant van de kolen- brandstoffenhandel) met de ingang aan de Socratesstraat. (zak patat 25 ct, mayonaise 5 ct) Begin jaren 60 woonde er een familie in de zij- of achterkamer van de snackbar. Op een dag werd de familie op straat gezet. Huurschuld? of oneigenlijke bewoning? De familie met kleine kinderen zat de hele dag tussen hun uitgebreide inboedel te kijk voor de hele buurt op straat, zo triest en onmenselijk!

De prachtige dikke bomen aan de Roellstraat, waar zijn die gebleven? Ze waren sfeerbepalend voor de buurt. Ze zijn vast omgehaald omdat ze te groot en te gevaarlijk werden, maar waarom zijn er dan geen nieuwe bomen geplant? De schitterende bomenlaan droeg veel bij aan het imago van de "Tuinstad" Slotermeer. Het is nu zo kaal en saai! Ik werd er helemaal koud van.
De kant van de oneven nummers op het Hegelhof zag er netter (beter in de verf) uit dan de kant van de even nummers.
Nog steeds een andere woningbouwvereniging denk ik. De oneven kant was van WBV Het Oosten, de andere kant van WBV Zomers Buiten.
Toen ik daar zo rondliep herinnerde ik mij u, mijnheer Joop Jansen weer. U bent de vader van Huub(je). Huub was als klein jongetje vast een ondeugd want ik hoor zijn moeder nog vermaningen (vanaf het balkon 3 hoog) naar hem roepen. Ik kan me nog herinneren dat uw derde kind, een dochter werd geboren. Vlak daarna zijn wij verhuisd.
Van 1954? 55? tot 1961 woonde in uw huis de beeldend kunstenaar Nic Jonk met zijn gezin. Ze kregen 5 of 6 kinderen en zijn toen verhuisd naar Osdorp(?) en in 1966 naar Groot Schermer. Nic Jonk is in 1994 overleden.
Op nr 21-2 hoog woonde de familie Baars. Ze hadden 2 kinderen, Marcel en ? een meisje. Boven ons op nr 12 1 hoog woonde de fam Langeveld. Ze hadden een hond, een boxer (Maja?) en later 2 jongens, Alfred en Maarten. Ze hadden vast wel overlast van ons want wij waren een druk, levendig en onstuimig gezin.
Marcel Boyer schreef over de auto van mijnheer Nijman. Die zie ik nog blinkend en gepoetst op het hof staan. Zwart met veel chroom (merk weet ik niet meer) Pas op dat er geen bal op stuiterde dan werd mijnheer Nijman heel boos. Overigens hadden wij veel respect voor mijnheer Nijman. Hij zorgde met veel overgave voor zijn gehandicapte vrouw en vier jonge kinderen, naast zijn baan. We zagen hem altijd druk in de weer van 's morgens 6 tot 's avonds heel laat. Zijn 2 middelste kinderen waren de meisjes, Linda en Inge. Op nr. 1 in de bejaardenhuisjes woonde een Duits sprekende mevrouw. Ze zit in haar tuintje op de foto van het Hegelhof van de Beeldbank Stadsarchief Amsterdam. Een paar huisjes verderop (nr. 7 of 9)woonde "Opa van Kattenburg". Met tatouages op zijn armen. Zijn vrouw zat altijd in jasschort in een rieten stoel in de zon in haar tuintje aan de Descartesstraat, ze was erg slecht ter been en opa reed haar (in de beginjaren dat ze er woonden) rond in een soort zelf geconstrueerde invaliden- brommerkar. Ik hoorde eens dat Opa van Kattenburg heel erg oud is geworden. (zijn huisje is nu dichtgetimmerd en wacht op sloop of renovatie?)
Ik had al verteld dat mevr. Malizia zo goed was met de naaimachine . Haar zoon Romeo speelde al heel jong prachtig accordeon. Mevr. van Eik kon heel mooi breien! Haar kinderen (6 jongens) liepen altijd in truien met de meest ingewikkelde, ingebreide, kleurige patronen.
Al heel jong kende ik alle beroemde en zelfs de minder bekende filosofen op mijn duimpje (Ik wist niet eens wat een filosoof was!) Ik scoorde daar graag mee, ik noemde gewoon alle straatnamen (-/- -straat en -plein enz) in mijn buurtje op.

Alle rechten voorbehouden