Gedicht over de Willem de Zwijgerlaan
Ik heb er stilgestaan,
Ik zag de huizen aan
mijn oude buurt in Amsterdam
Willem de Zwijgerlaan,
een kind kwam naar mij toe:
Weet U hoe laat het is misschien?
en in de ogen van dat kind
kon ik mezelf weer even zien
op weg naar school toe
langs al die grijze tegels,
op weg naar ouder worden
volgens vaste regels.
De weg was langer dan ik dacht
ik kon geen brug meer slaan
Willem de Zwijgerlaan.
Ik vond de tijd niet meer terug
en ben naar huis gegaan!
Oproep aan Lida Luiten-Terwijn,
Beste Lida,
Zou jij jouw e-mailadres aan ons willen melden?
Via deze link: klik hier voor e-mail aan de redactie.
De redactie