Woningbouwvereniging Patrimonium was eigenaar van de meeste huizen in de Jan de Louterstraat, hierdoor was het een echt verzuilde straat, met veel gereformeerden. Op zondag ging dus iedereen naar de Sionskerk en de kinderen naar de zondagsschool in de Immanuëlschool. En de kinderen speelden met elkaar in de grote zandbak in de straat.
Op woensdagmiddag waren er kinderprogramma’s op de televisie. Joke Kop keek graag naar ‘Pipo de Clown’, ‘Tante Hannie’ en ‘Wie wil er mijn marmotje zien’. Er waren maar twee t.v.’s in de straat. De ene bij de naaste buren van Joke en de andere bij de familie Kwak. De familie Kwak was een grote, niet gereformeerde familie verderop in de straat. Joke speelde liever niet met de kinderen Kwak, die waren wat ruig en Joke was bang voor ze.
Als Pipo begon renden de buitenspelende kinderen naar een van de twee huizen met een t.v. Het probleem was dat je bij de buren van Joke alleen met schone knieën het huis in mocht. Dat was lastig als je net uit de zandbak kwam. Bij de familie Kwak mocht je wel met vieze knieën naar binnen. Maar Joke ging toch liever naar de buren, ze was immers bang voor de Kwak`s. Dus probeerde ze wanhopig om haar knieën schoon te houden in de zandbak.
Vaak zaten er wel vijftien kinderen in de huiskamer. Je kreeg niets te eten of te drinken en als je te veel herrie maakte werd je eruit gezet. Toen Joke eens bang was voor Snufje en Snuitje -de boeven in Pipo - en in huilen uitbarstte, werd ze door de buurvrouw zonder pardon direct naar huis gestuurd. En dat na al die moeite om haar knieën schoon te houden.
Schone knieën
Het probleem was dat je bij de buren alleen met schone knieën het huis in mocht. Dat was lastig als je net uit de zandbak kwam.
4577 keer bekeken