Erna groeide op in de Esther de Rijk de Boerstraat, vlakbij het Sierplein. In die jaren een gemoedelijk buurtje. Op haar vierde ging ze iedere ochtend alleen naar de kleuterschool, meestal op haar step. Deze Monseigneur Noletschool was gevestigd in een noodgebouwtje en daartegenaan was de speeltuin.
De speeltuin werd beheerd door tante Co. Erna herinnert zich haar als een dame van in de zestig, met grijs haar en een knot. Ze waakte vanuit een klein houten gebouwtje over de kinderen. En ze was er iedere dag, met slecht weer zat ze binnen en met mooi weer zat ze buiten op een stoel.
Als Erna ’s ochtends naar school stepte, stopte ze altijd even bij tante Co. Er stond dan al een kopje koffie voor haar klaar, kinderkoffie met veel melk en suiker. Erna en tante Co hadden dan een praatje en daarna stepte Erna verder naar school. Ook ’s middags was Erna bij Tante Co te vinden, meestal ging ze direct uit school naar de speeltuin. Tante Co was lief voor alle kinderen, al bemoeide zich niet echt met het spelen en hield ze toezicht vanuit haar stoel. De kinderen konden daarom gevaarlijke spelletjes doen. Erna weet nog dat ze graag in het klimrek klom en daar ook wel eens hard uit is gevallen. Maar ze herinnert zich vooral hoe lief en zorgzaam ze toen door tante Co getroost werd.
Zo gingen de dagen vredig voorbij, met s’ ochtends een kopje kinderkoffie en ’s middags veel vrijheid en op z'n tijd een troostende schouder.
Totdat op een dag Erna’s broer het huis in kwamen rennen en plompverloren riep dat Tante Co dood was. Die gebeurtenis gaf een dramatische wending aan Erna's jonge leventje. Nooit meer kinderkoffie van tante Co en voortaan in één keer doorsteppen naar school.
Gepubliceerd: 13 mei 2006
