Ankerpap

7 Fans
Slotervaart

Pionieren in een noodgebouw

Nieuw Jeugdhuis 'Jeugdhonk Slotervaart', OVS (Ontspannings Vereniging Slotervaart) en buurthuis 'Het Anker'. Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1963, Jacques Veltmanstraat 21

Nieuw Jeugdhuis 'Jeugdhonk Slotervaart', OVS (Ontspannings Vereniging Slotervaart) en buurthuis 'Het Anker'. Foto: Beeldbank van het Stadsarchief van de gemeente Amsterdam, 1963, Jacques Veltmanstraat 21

Alle rechten voorbehouden

Mijn eerste herinnering aan Slotervaart was de rit met de bus in de zandwoestijn. De laatste halte, de Huizingalaan, was het absolute einde van de wereld. Later zou ik de eerste jongerenwerker worden in buurthuis Het Anker in de Jac Veltmanstraat. Pionieren was dat; vanuit een zijzaaltje in een noodgebouw werd alles opgezet.
’s Ochtends eerst de kinderopvang. Dan rolden we het tapijt op voor de tienerhuiskamer. We leerden die jongeren verantwoordelijk te zijn voor hun eigen plek. Spekjes, vulkoeken en cola mochten ze zelf verkopen aan de door hen zelf getimmerde bar. Alles moest uiteindelijk tot op de cent aan ons verantwoord worden. Vrijdagavond was het disco in de grote zaal van het wijkgebouw. Enerzijds waren de bewoners blij dat betaalde krachten de jongeren bezighielden, aan de andere kant betekende dat ook vele jongeren in de straat, al was de overlast naar mijn smaak minimaal.

Het kinderwerk was er vooral op de woensdagmiddag. In het wijkgebouw werden dan lange rijen tafels neergezet waaraan tientallen kinderen konden knutselen, geholpen door vele vrijwilligers. Ook werden er zomerkampen gehouden.
Ik herinner me hoe een groep moeders de keukenstaf vormde, voor het ontbijt zorgden en de hele dag aardappels aan het schillen waren. Eén keer was de havermoutpap aangebrand en de ramp leek niet te overzien. Maar mijn hoofdleider, Ed Plieger, was voor geen kleintje vervaard en zei tegen de kinderen dat het speciale Ankerpap was en daarom zo bijzonder smaakte. De truc lukte en later vroegen de kinderen wanneer ze weer eens die bijzondere Ankerpap zouden krijgen!

Die Ed was een 27jarige socioloog die uit een soort roeping aan de basis was gaan werken. Met hem en Coby, de kinderwerkster, vormden we het team. Ed werd mijn vriend en later ben ik met hem in zijn auto over land naar Nepal vertrokken. Dat kon toen nog dwars door Iran, Afghanistan en Pakistan. Dat was mijn eerste kennismaking met de zogenaamde derde wereld. In de woestijn besefte ik wat voor paradijs de kinderen in Slotervaart eigenlijk leven. En misschien nog wel …

Alle rechten voorbehouden

587 keer bekeken

marco

Landje

Heel erg leuke site dit , ook dat dit bij veel mensen leeft , ik woonde in de J.Vetlman straat op nr 14/3
Ik woonde daar van 1970 tot 1980, heb het daar heel leuk gehad, vooral op de dijk, vlotjes bouwen,schaatsen enz, ik keek dus uit op het landje voor mijn deur en ook kon ik het buurthuis anker zien, ik zat daar ook op de creche de kleuterschool, bij juf Zijp , je had daar ook de Vivo buurtsuper , was heel belangerijk want daar kon je snoep kopen bij de de donkerharige kleine man met bril met donker montuur, wie heeft daar ook gewoond in die periode?