Bewoners op de praatstoel: mevrouw Bink

Verteller: Mevrouw Bink
Auteur: JHvZ iso 22111950 Jan van Zijp
7 Fans
Geuzenveld Slotermeer

Mevrouw Bink is met haar 86 jaar nog heel actief in het Gerhardhuis aan de Slotermeerlaan. Wanneer een van de bewoners jarig is, brengt zij als felicitatiedienst namens het huis een plantje of bij 90 jaar een fruitmand. Ze is niet altijd welkom, soms komt ze niet eens de drempel over of ontkent het feestvarken dat hij of zij jarig is. Maar regelmatig ook krijgt ze binnen 10 minuten het hele levensverhaal te horen.

Trouwerij mevrouw Bink Meneer en mevrouw Bink zijn getrouwd op 10 september 1953

Trouwerij mevrouw Bink Meneer en mevrouw Bink zijn getrouwd op 10 september 1953

Alle rechten voorbehouden

Zesenveertig jaar heeft ze in de Dirk Sonoystraat gewoond. Daarvoor woonde ze bij haar schoonouders in, in een noodwoning in Tuindorp Oostzaan na haar trouwerij in 1953. Die noodwoningen staan er nu trouwens nog, zo goed was de kwaliteit. Maar ja, inwonen op een kamer bij je schoonouders is niet ideaal. Dus was ze blij dat ze na drie jaar een galerij woning met 4 kamers kregen in de Dirk Sonoystraat in Geuzenveld. Hoewel de kwaliteit daarvan minder was — de buitenmuur scheurde als snel — was het binnen een ideale grote flat.

Dirk Sonoystraat (1)

Dirk Sonoystraat (1)

Alle rechten voorbehouden

Dirk Sonoystraat, november 1957
Foto: Beeldbank Gemeentearchief, collectie: Volkshuisvesting, fotoraaf: onbekend

De architect had vanwege het karakter van de buurt gekozen voor keien op straat, kinderkopjes, maar dat werkte niet. Te hobbelig en glad, ook voor de kinderwagens, dus werden die keien al snel vervangen door grote straatstenen.
Binnen had je de bekende Bruynzeel keuken met granieten aanrechtblad, het lavet met de hoge instap en een straalkacheltje, heerlijk voor de kinderen. Er was een kolenkachel en de voorraad steenkool lag in het stenen kolenhok op het balkon, met onderin een gat om de kolen eruit te scheppen. Aanvankelijk kwam de kolenboer langs, die sjouwde de jutezakken op de rug naar boven. Later kwamen de duurdere papieren zakjes met kolen. Houtjes hakken deed haar man op het werk. Box was ergens anders op de hoek bij de Sam van Houtenstraat. “Moest je op de fiets je fiets gaan halen". Omdat er met brommers door het gangetje van de boxen gereden werd, hadden de bovenburen daar in het midden een muurtje gebouwd, moest je nog verder omlopen.
Haar kinderen speelden vaak op de dijk en soms ook in de dijk, lekker graven. Ze zaten op school in de noodscholen aan de Sam van Houtenstraat. “We hebben nooit een auto gehad, we deden alles op de fiets. Sociale controle was er wel, maar soms zag je ook wel wat door de vingers".
Of ze lastige buren had? “Nee hoor. Bij feestje of te harde TV, dan zei je het gewoon. Kinderen holden in huis, maar ja, je had allemaal kinderen. Nooit burenruzies, het was gewoon gezellig. En in een strenge winter — ik geloof die van 1963- hebben we de gemeenschappelijke achtertuin ondergespoten, konden de kinderen heerlijk schaatsen. Met een mandje aan een touw werden de lekkere hapjes van het balkon naar beneden gelaten".
Ze heeft die periode altijd een leuke tijd gevonden. Maar vervolgt ze met levenswijsheid: “Iedere tijd heeft z’n bekoring. Nu leef je vooral op de herinnering en ben ik dankbaar voor iedere dag. Soms is dat moeilijk, maar ik leef bij de dag en ik geniet, zoals nu van de herfst en al die prachtige kleuren. Ik ben een tevreden mens".

Gepubliceerd: 24 oktober 2006

Alle rechten voorbehouden

1761 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Dirk Sonoystraat Foto: 31 maart 1958, Beeldbank Gemeentearchief, collectie: Volkshuisvesting, fotograaf: onbekend

Dirk Sonoystraat Foto: 31 maart 1958, Beeldbank Gemeentearchief, collectie: Volkshuisvesting, fotograaf: onbekend

Alle rechten voorbehouden

5 reacties

Voeg je reactie toe
Simon Bink

Mw.Bink

Leuke website !!
Mijn moeder is in 2010 overleden in het A.H.Gerhardhuis in Slotermeer , dat nu gesloten is maar wel een rijksmonument is.
Mijn vader is al in 2000 in het St.Lucas ziekenhuis overleden , hij werd nog genoemd ivm de ruilbeurs en instuif in het zaaltje van Patrimonium.
Heb hele goede herinneringen aan mijn jeugd in de Dirk Sonoystraat.
We groeiden onbezorgd op en kregen alle kansen om ons te ontwikkelen.
Ben inmiddels 60 jaar en al 32 jaar arts en woon,gelukkig,nog steeds in Amsterdam.
Met mijn zus en broer gaat het ook goed.
Wat ik weet is dat uit de straat Mark de Graaff en Roelof van Leuveren inmiddels , te jong, zijn overleden.
Zou het leuk vinden om nog wat van andere leeftijdgenote op de site te lezen.
Simon Bink.

Theo

Dat was een fantastische tijd.

Ik heb er gewoond in de jaren 60 en 70.
Helaas wordt vrijwel alles nu afgebroken. Sam van houtenstraat wordt nu drastisch onder handen genomen. (November 2008) Omgeving Dirk Sonoy volgt binnen twee jaar. Dan gaat alles tegen de vlakte.

Kees de Vries, Long Island NY

De fam. Bink

Ik ben rond 1956 or 57 in Geuzenveld komen wonen (was geloof ik 4) en hoewel ik sinds 1976 in New York woon, herinner ik mij de Fam. Bink nog best wel. Zoon Siem zat geloof ik bij mijn broer op de lagere school. Mijn ouders waren vriendelijk met de Bink's vanwege de Hervormde Kerk. Als ik het goed heb kon je de heer Bink altijd vinden op de postzegel ruilbeurs die regalmatig werd gehouden in her buurthuis in de Dirk Sonoystraat.

Leuk om zo weer eens een bekende tegen te komen.

Jan Luiten

Dirk Sonoystraat

Wij woonden hier ook, van 1956 t/m 1962, volgens mij bij het voorste balkon op de hoogste verdieping op de foto. Mevr. Bink ken ik niet zelf, maar wel zoon Simon. Eindeloos gespeeld, inderdaad, op de dijk. Er stonden nog maar 2 auto's in de straat. Nijk de aardappelman kwam regelmatig langs en dan kon je stiekum achterop meerijden.

Site Administrator

Re: Bewoners op de praatstoel: mevrouw Bink

leuk om te lezen, je voelt tijdens het
lezen ook de warmte en het sociale van de buurt.