De combinatie kerkhof en humor komt niet vaak voor. Toch moet ik glimlachen als ik de graftekst op een 19de eeuwse zerk lees, dat de overledene in de “ouderdom van 65 jaaren” gestorven is. Maar dat heeft ook te maken met onze veranderende opvatting over ouderdom. Inmiddels ben ik zo oud dat ik me nog kan heugen dat in de jaren zestig gezonde mensen - nog geen zestig jaar oud - vrijwillig en blijmoedig het bejaardenhuis in gingen. Dat is dan alvast geregeld, zo dacht men. Verzekerd van een rustige oude dag achter de geraniums.
Echt in steen gebeitelde vormen van humor zijn zeldzaam op het kerkhof, daarvoor vinden we de dood toch iets te bedreigend en te serieus. En je weet toch nooit helemaal zeker of een spotternij wel goed valt aan gene zijde.
Een opvallende uitzondering is te vinden op het kleine kerkhofje van Amsterdam Sloterdijk. Daar aan de oude zeedijk is een grafhuis opgericht. Dat heeft iets voornaams; dan verhef je je na de dood nog boven diegenen die in de grond liggen onder een platte steen. Kostbaar ook. Dit stenen grafhuis heeft een klassieke vorm. De humor is met goudkleurige kapitalen in de fries gebeiteld:
“het is
hier beter
dan in ’t verleden
geen buren boven, noch beneden”.