En dan loop je zo maar tegen een strakke, roestige, aartsengel aan. Op een dijkje tegenover de katholieke begraafplaats, Sint Barbara. Het gezicht van Gabriël is een uitsparing in de heiligenkrans. Het naakte lijf, navel en mannenborst en de horizontaal gerichte stompjes van eens gespierde armen. Achterop de vleugels, zoals dat hoort bij een engel. De stallen van een manege omzoomd door een rafelig hekwerk, scharrelende paarden.
In de buurt stonden nog 2 aartsengelen; Michaël en Rafaël. De laatste was opeens verdwenen, er resteerden een paar schroeven op de sokkel. Dat is verontrustend want hoe moeten de doden dan naar de hemelpoort begeleid worden? Hopelijk vliegt Rafaël spoedig weer op zijn plaats.
Beelden van Henk Spreeuwenberg.