In oktober 1963 ben ik als loodgieter bij ‘Rochdale’ in dienst getreden, zoals dat zo netjes heet. Mijn aanvangssalaris was 485,39 inclusief 19,92 rijwielvergoeding, kledinggeld per maand in Hollandse guldens. De werkweek was 45 uur.
Na drie dagen inwerken in de Cornelis Krusemanstraat kreeg ik de opdracht om naar Geuzenveld Blok 24 te gaan. Daar was een timmerman, Jaap Verboom, een werkplaats en werk genoeg. Geuzenveld – dat wist ik – was richting Halfweg. Een eind weg als je uit de Indische buurt kwam en voor de rest onbekend terrein.
Wat ik aantrof was een praktisch nieuwe buurt. De hoogbouw was in 1957 en de laagbouw in 1958 opgeleverd en bewoond. Veel, heel veelgroen, rustig, een heel verschil met de Indische buurt. Kleuters konden op de wachtlijst van kleuterschool ‘De Kluut’ geplaatst worden, de groteren gingen naar de Goeman Borgesius of de Pieter Jelles Troelstraschool.
Enige tijd later kon ik ook zo’n mooie zonnige flat betrekken. Met de bekende Bruijnzeel keuken, een ronde Fasto-geiser boven het aanrecht , een badcel met de bekende witte wastrog. En, dat was uniek in Amsterdam, met een centraal antenne systeem. Op elke blok stond een mast en daar kon je storingsvrij Nederland 1 op je Tv-toestel ontvangen en enkele radiozenders in stereo. Meer Tv-kanalen waren er toen nog niet, pas jaren later kwam Nederland 2 erbij.
Het digitale tijdperk dat was nog lang niet aan de orde, schotels bestonden alleen nog onder een ‘koppie’.
Het hele complex bestond uit 600 Gebruikers Eenheden, zoals dat zo netjes heet, inclusief de laagbouwwoningen in de Weissmanstraat, de appartementen in de Willem Kromhoutstraat en de atelierwoningen in de Van Karnebeekstraat (Blok 30) die later zijn gebouwd.
Allerlei handelaren kwamen aan de deur want alle moeders waren thuis, de melk werd bezorgd, de Coöperatiebakker bracht het brood en ook de aardappelenboer ging zijn vaste klanten af in de straat.
In de maanden juni-juli, als het vakantiegeld of de kinderbijslag was uitbetaald, dan kwam de kolenboer kolen brengen. In de zomer was dat goedkoper en dan had je alvast wat. De kolen – viertjes of vijffies antraciet – werd gestort in de kolenkisten die in de boxen en schuurtjes gemetseld waren.Je moest wel de zakken tellen al je niet belazerd wilde worden.
Na 10 jaar ‘Rochdale’ ben ik overgestapt naar een andere werkgever en woon nog steeds in Blok 24. Niet meer in de hoogbouw maar in de gerenoveerde laagbouw. waar de vernieuwing al aan de gang is door 12 woningen en enkele galerijwoningen te slopen en iets heel anders daarvoor terug te bouwen.
Gepubliceerd: 29 januari 2007
Naar de rubriek Van Tijenbuurt.