Vlak langs de A10, binnen de ring, staat dit onopvallende gebouwtje. Je zou er zo aan voorbij gaan. En dat deed ik ook jaren. Een groot uitgevallen transformatiehuisje. Een gemeentelijk opslag. Of zoiets. Als de bomen in blad staan valt het nog minder op. Het oogt ontoegankelijk met een grote donkerblauwe voordeur en afgeschermde hooggelegen ramen. Een dak als van een stolpboerderij.
Ik was al zappend in een NPO-documentaire over de Nits, een Nederlandse popgroep, beland. In Over Grenzen, 40 jaar Nits uit het jaar 2014, zag ik ditzelfde gebouwtje terug; het bleek hun oefenruimte.
Een zeldzaam groot verschil tussen binnen en buiten. Muziek maken langs de suizende A10.
Sindsdien kijk ik met andere ogen naar dit onbeduidende stulpje.