4x thuis in Overtoomse Veld

7 Fans
Overtoomse Veld

Op de digitale beeldbank van het Gemeentearchief Amsterdam trof ik deze foto. Hier ligt ongeveer 40 jaar persoonlijke historie. De Charles Leickertstraat in Overtoomse Veld, gebouwd in 1959.

Charles Leickertstraat 11-19 Foto: beeldbank Gemeentearchief, collectie Volkshuisvesting, ongeveer 1961 .

Charles Leickertstraat 11-19 Foto: beeldbank Gemeentearchief, collectie Volkshuisvesting, ongeveer 1961 .

Alle rechten voorbehouden

Nummer 19
Mijn geboorteplek is op de 3e etage van nummer 19. En niet alleen die van mij, maar ook die van mijn twee broers en twee zussen. Mijn ouders kwamen kort na hun trouwen in dit fonkelnieuwe en veelbelovende stukje Amsterdam wonen. Vijf kinderen werden grootgebracht in deze riante 4/5-kamerwoning met vijf vaste kasten, een ruime zolder en een fietsenbox. Een veranda op het oosten over vrijwel de hele lengte van de woning en een balkon aan de westzijde. 90 vierkante meter woonoppervlak, alle kamers hadden toegang tot balkon of veranda. Omdat wij op de bovenste etage woonden, konden we de zolder gemakkelijk gebruiken als slaapkamer. Even via het trappenhuis naar boven en je had als kind je eigen kleine woninkje onder de schuine houten kap. Vergezeld van de mussen onder de dakpannen en de muizen "achter het muurtje" was het er goed toeven. Buiten was het groen, fleurig en kindvriendelijk. De zandbak, het klimrek, het schoolplein met basket- en voetbalveldje en de riante grasvelden afgewisseld met goed onderhouden rozenperken, omzoomd door een ferme buxushaag. De populieren, op de foto nog kleine sprietjes, maar inmiddels na 47 jaar reuzen van bomen, hebben menigmaal als doelpaal gefungeerd. De auto helemaal links bovenin is ongetwijfeld de Citroën Ami 7-stationwagon van mijn ouders, waarmee we menig reis hebben ondernomen. Drie kids op de achterbank en twee in de 'kattenbak'. Er werd wat afgeruzied in dat koekblik...

Nummer 9
Vlak voor de geboorte van onze eerste zoon in 1990 keerde ik na een onderbreking van ongeveer zes jaar terug naar de Charles Leickertstraat. Nummer 9-2 hoog werd de plek waar onze drie kinderen zijn geboren. Ook zij zijn opgegroeid met de zandbak, het klimrek, het basket- en voetbalpleintje. De buxushaag moest plaatsmaken voor een veel minder ferme en 's winters kale beukhaag. De riant bloeiende rozen moesten geruimd worden voor onderhoudsvrije wilde rozen. Het klimrek werd vervangen door een veel betere en mooiere uitvoering. De straat stond inmiddels vol met auto's. Maar nog steeds een heerlijke plek om te wonen!

Terug naar nummer 19
Toen mijn ouders na ruim 40 jaar hun woning op nummer 19 verlieten om, meer voorbereid op het ouder worden, hun intrek te nemen in een flat met lift in Amstelveen, zagen wij onze kans schoon: verhuizen naar nummer 19! Want daar had je direct de zolder boven je hoofd met een extra slaapvertrek. Stoute plannen hadden we. Om een gat in het plafond te laten hakken, zodat we binnendoor naar zolder konden. Wat zou de eigenaar, Zomers Buiten, daar van zeggen?

En toen… naar de overkant
We zaten nog geen twee dagen in onze "nieuwe" woning op nummer 19, toen de verkoopbrochure van de Hof van Hoytema in de brievenbus plofte. In aanbouw: 55 koopwoningen aan de overkant van de Charles Leickertstraat, hemelsbreed 50 meter van nummer 19 verwijderd. Variërend van 2- tot 5-kamerwoningen, groter, nieuwer, luxer. Maar ook duurder…. Toch maar even bladeren door de brochure, zittend tussen de dozen en rollen behangpapier. Allemaal mooie verkooppraat, maar niet concurrerend met nummer 19. Of toch? Bouwnummer 41: de enige 5-kamer woning, beneden op een zuidwesthoek, 140 vierkante meter, eigen voordeur, terras en tuin op het westen, grenzend aan het toekomstige stadsparkje en een autoluw straatje. Perfect! Maar wel een beetje veel geld. Of niet? Snel reageren was geboden. Nadenken, inschatten, praten, advies inwinnen en uiteindelijk: we schrijven in op die ene woning, meer niet. Ons lot gaat in de hoge hoed van de notaris, samen met vele andere geïnteresseerden. Een week na onze verhuizing naar nummer 19, stond de volgende verhuizing alweer gepland! De notaris trok ons lot als eerste uit zijn hoge hoed. De man rookt hele dure sigaren…. ;-))

Trots en blij!
Anderhalf jaar hebben we van dag tot dag de bouw van onze nieuwe woning kunnen volgen. Superblij en trots waren we toen we op een warme dag in de zomer van 2003 onze zojuist aangeschafte tuinstoelen als eerste meubelstukken in gebruik namen en op het terras opnieuw konden genieten van Overtoomse Veld. En dat doen we tot op de dag van vandaag!

Gepubliceerd: 3 mei 2007
Alle rechten voorbehouden

1163 keer bekeken

6 reacties

Voeg je reactie toe
L.J Lipsius

Re: Re: Cok de Jager

Charles Noordhoorn Boelen:
hcdejager@planet.nl:Beste Hr/Mw. leuk een artikel te lezen over de Charles Leickertstraat. Ik heb er bijna dezelfde periode eveneens gewoond; nr. 2 3 hoog. Met dat gezellige liftmandje in het trappenhuis waar je zaterdags de boodschappen van o.a. groenteboer Loman in zette. Volgens mij heeft u aan dezelfde kant gewoond van onze toenmalige huisarts Koppenol en bent u eveneens (bijna)buren geweest van de familie van Ernst van Altena. ( met hun voor die dagen bijzondere auto, ik meen een Citroen DS) Nog zichtbaar op de foto. Ook heb ik nog verkeringgehad met een buurmeisje ( Rinie)van de familie Schmidt. Ik meen dat Mevrouw Schmidt "zwarte Annie"werd genoemd. Moeten ook bijna uw buren zijn geweest. Het was een vriendelijke echte Amsterdamse familie. Waar zij nu wonen weet ik niet. Wellicht dat u dat weet. Totaal 9 jaren( tot 1969) gewoond. Groet Cok de Jager.
Cok,
Eigenlijk heette ik Charles Noordhoorn Boelen, maar Dr. Koppenol was mijn stiefvader. Uit respect voor hem, noemde ik me altijd Charles Koppenol, met het gevolg dat ik alleen zo herken word, ook op scholen. Het zij zo. Nummer 2, 3 hoog, daar woonden 2 jongens en een meisje en naderhand volgens mij een gezin met 1 zoon en 2 dochters. Met 1 van hun ben ik eens naar een schoolfeest geweest en die zoon kocht naderhand een Austin Martin oldtimer om op te knappen, blauw. Het portiek ernaast woonde de familie Beukert, Jan, Albert en ik dacht Ton. Ergens woonde er ook een broer en zus die al ouder waren en heel erg lang waren, maar een stuk ouder. Naderhand ook nog een jongen die op het Christelijk Lyceum West zat, waar ik ook op school zat, alleen hij was wat ouder. Daarnaast woonde Eva Hoogervoorst en een portiek daarnaast een gezin met 3 kinderen, waar ik vaak Basketbal mee speelde. Verder natuurlijk de familie Dias Santilhano. Zoals je kan lezen heeft Hailon ook een bericht achter gelaten.
Dus ik zit te piekeren wie van die kinderen jij was.

Leuk de verhalen te lezen uit de Charles leickertstraat , ik woonde er vanaf mijn geboorte in 1959 op nr 11 2 hoog , samen met mijn ouders de fam Lipsius en mijn jongere broertje Ronald herken de namen en idd Charles koppenol en dr koppenol fam glastra van loon en zovele andere buren was een mooie tijd , goede herrineringen

Charles Noordhoorn Boelen

Re: Cok de Jager

hcdejager@planet.nl:
Beste Hr/Mw. leuk een artikel te lezen over de Charles Leickertstraat. Ik heb er bijna dezelfde periode eveneens gewoond; nr. 2 3 hoog. Met dat gezellige liftmandje in het trappenhuis waar je zaterdags de boodschappen van o.a. groenteboer Loman in zette. Volgens mij heeft u aan dezelfde kant gewoond van onze toenmalige huisarts Koppenol en bent u eveneens (bijna)buren geweest van de familie van Ernst van Altena. ( met hun voor die dagen bijzondere auto, ik meen een Citroen DS) Nog zichtbaar op de foto. Ook heb ik nog verkering
gehad met een buurmeisje ( Rinie)van de familie Schmidt. Ik meen dat Mevrouw Schmidt "zwarte Annie"werd genoemd. Moeten ook bijna uw buren zijn geweest. Het was een vriendelijke echte Amsterdamse familie. Waar zij nu wonen weet ik niet. Wellicht dat u dat weet. Totaal 9 jaren( tot 1969) gewoond. Groet Cok de Jager.

Cok,

Eigenlijk heette ik Charles Noordhoorn Boelen, maar Dr. Koppenol was mijn stiefvader. Uit respect voor hem, noemde ik me altijd Charles Koppenol, met het gevolg dat ik alleen zo herken word, ook op scholen. Het zij zo. Nummer 2, 3 hoog, daar woonden 2 jongens en een meisje en naderhand volgens mij een gezin met 1 zoon en 2 dochters. Met 1 van hun ben ik eens naar een schoolfeest geweest en die zoon kocht naderhand een Austin Martin oldtimer om op te knappen, blauw. Het portiek ernaast woonde de familie Beukert, Jan, Albert en ik dacht Ton. Ergens woonde er ook een broer en zus die al ouder waren en heel erg lang waren, maar een stuk ouder. Naderhand ook nog een jongen die op het Christelijk Lyceum West zat, waar ik ook op school zat, alleen hij was wat ouder. Daarnaast woonde Eva Hoogervoorst en een portiek daarnaast een gezin met 3 kinderen, waar ik vaak Basketbal mee speelde. Verder natuurlijk de familie Dias Santilhano. Zoals je kan lezen heeft Hailon ook een bericht achter gelaten.
Dus ik zit te piekeren wie van die kinderen jij was.

Cok de Jager

Charles Leickertstraat

Zo af en toe, in een nostalgische bui, zoek ik op internet naar de Ch. Leickertstraat en lees ik met groot genoegen e.e.a..
Wat de familie Schmidt betreft het volgende. Na mijn verkering met Rini Schmidt ( najaar 70) is zij vertrokken naar Canada. Vancouver area. In 2010 heb ik haar opgezocht nadat zij mij had gevonden op de schoolbanksite. Ontzettend leuk, en emotioneel, weerzien na dik 45 jaar. Rini is met een oostenrijkse man gehuwd en heet tegenwoordig Muller- Schmidt. Zij woont in een heel klein dorpje nabij 100 mile house en heeft samen met Peter Muller een zoon. Inmiddels een bijna 40. Ze is gezond en gelukkig.
Henk ( wij noemden hem 'Henkie') woont in de omgeving van Harderwijk. Moeder Schmidt is vorig jaar hoogbejaard overleden. Of Rini naar de begrafenis is geweest weet ik niet.
Tot zover enkele bevindingen en aannames.

p.s. overigens heb ik inmiddels enkele jaren geleden nog ( zakelijk) contact gehad met Johnny Sanou die meer van de leeftijd was van mijn jongste broer Renë ( inmiddels 62).

hailon Dias Santilhano

Re: Charles Leickertstraat

Charles Noordhoorn Boelen:
Grappig om over de Charles Leickertstraat te lezen. Had nooit verwacht dat iemand daar over zou schrijven. Ik ben de stiefzoon van eerder genoemde huisarts Koppenol. Ik herinner mij de blauwe Ami van de familie Glastra van Loon nog wel. Ik denk dat ik de geboorte van alle kinderen van de familie Glastra van Loon heb meegemaakt en ook van de anderen in die portiek. Familie van der Lelie, Weerdenburg en de rest waren ouder, Bogaert, Looman en Lapre. Families als Hageman, Lemm, ter Linden, Zondervan, Beukert, en inderdaad Schmidt, Altena, Hoogendijk, Kriebel, Libro, Hoogervorst en nog veel meer. Ik zie ze nog allemaal spelen, maar het zijn alleen maar herinneringen. Alles is verdwenen of overleden. De eerste keer dat ik weer wat van de familie Glastra van Loon hoorde was toen Karel veel te jong overleed.
Bij het overlijden van mijn vader heb ik weer een paar buurtgenoten gezien. Ik vond dat heel gezellig. Ik mis het jong zijn en kunnen hangen bij de kerk om de hoek. Slenteren langs de winkels langs de apotheek tot en met Loman. Het spelen waar nu de Einsteinweg is. Soms, heel soms ga ik wel eens op zoek naar namen, maar ik heb eigenlijk maar 2 gevonden.
De familie Libro kende ik nog van de eerste-Helmersstraat, waar ik eerst woonde. Eigenlijk was ik op zoek naar beelden van de eerste-Helmersstraat toen ik ineens Overtoomse Veld las. Het was een mooie nieuwe en nette buurt. Ik mocht er graag wandelen mijn onze hond en helemaal in de zomeravonden. Richting Johan Huizingalaan had je witte flats met poorten waar je onderdoor kon lopen. Dat was langs het water en dan kon je de bloemen ruiken. Luisteren naar de dingen die binnen en buiten gebeurde. Ik vond het fijn om er te wonen. Met het aanleggen van de Einsteinweg werd er ook het computercentrum van Delta Lloyd gebouwd. Mooi wit gebouw en 8 etages vol met computers nog met banden. Mijn zaktelefoon heeft nu meer rekencapaciteit dan al die computers uit dat gebouw van toen.
Op een zondag keek ik naar buiten en zag ik de eerste Antillianen Nederland binnenkomen. Een meisje en een jongen. Hij sjouwde zich helemaal blind met een aantal koffers en zij liep er achter mooi te zijn. Ik ben naar buiten gegaan en heb hem geholpen. Ze moesten naar de Postjesweg. Naderhand verhuurde de familie Lohman hun zolder, waar de kinderen van de familie Glastra van Loon sliepen, ook aan Antillianen en dat liep niet helemaal goed. Er was namelijk geen sanitair. Vader van de familie Glastra van Loon heeft naderhand van dat slaapkamertje een tekenbureautje van gemaakt. Misschien wel de eerste ZZP'er.
In 1969 ben ik gaan varen en in die tijd kon je gewoon 4 jaar wegblijven met zo nu en dan een week vakantie. Toen ik terugkwam ben ik er alleen nog maar op visite geweest.
Ik heb Simone Libro nog 1 keer gezien tijdens de inhuldiging van Koningin Beatrix in april 1980. Ik stond voor haar en ze herkende me niet. Ik heb het zo gelaten. Verder niemand meer gezien.
Henk Schmidt had ook zijn kamer op zolder en we hebben er leuke feestjes gehad. Ook Henk heb ik nog gezocht, maar nooit gevonden. Ik weet dat Rinie naar Canada geëmigreerd is. Op de TV van de familie Schmidt stond altijd een zwart/wit foto van een jongetje van een jaar of 5. Op een dag heb ik ernaar gevraagd. Het was hun oudste zoon, die verdronken was. Als kind besteedde ik er kort aandacht aan, maar nu ik zelf kinderen heb denk ik er wel aan terug, wat een verdriet zij gehad moeten hebben. Ik denk niet dat er iets ergers is wat je kan overkomen.
Ja, zo schrijf ik nu, maar Cor de Jager schreef in 2008 voor het laatst, dus de kans dat iemand het leest is klein. Toch leuk om te delen. Met vriendelijke groet,
Charles

Hallo charles
wij hebben jou goed gekend en dokter koppenol hij was een zeer goede en bijzondere huis arts
voor ons .
Ik ben zelf hailon de jongste van de familie Dias Santilhano op nr32 1hoog
mijn broers heten Awdam (fred) otto (otje of sim)en mijn zuster heet Tikwah (anneke)
In onze traportaal woonde nog de familie,s Qua vader was longarts zonen zijn later tandartsen geworden ,familie oderkerken,familie wessels en nog een aantal mijn broers weten de namen nog.
Jullie kleine zwarte poedel herinner ik mij nog heel goed ik weet nog dat hij zoek was en alle kinderen die op dat moment op straat speelde gingen zoeken.
de familie loman die boven de praktijk van je vader woonde ik geloof dat meneer looman iets met wiskunde deed hun zoon ik geloog dat hij herman heet maakte van autosteps een brommertje door er een motortje erop te maken.
zo weten wij kinderen nog het een en ander over de charles leickert straat
mocht je contact met ons willen ik sta op FACE BOOK onder hailon dias santilhano
wie weet tot hoors dat geld ook voor andere oud bewoners toen nog kinderen
vriendelijke groet H. Dias

Charles Noordhoorn Boelen

Charles Leickertstraat

Grappig om over de Charles Leickertstraat te lezen. Had nooit verwacht dat iemand daar over zou schrijven. Ik ben de stiefzoon van eerder genoemde huisarts Koppenol. Ik herinner mij de blauwe Ami van de familie Glastra van Loon nog wel. Ik denk dat ik de geboorte van alle kinderen van de familie Glastra van Loon heb meegemaakt en ook van de anderen in die portiek. Familie van der Lelie, Weerdenburg en de rest waren ouder, Bogaert, Looman en Lapre. Families als Hageman, Lemm, ter Linden, Zondervan, Beukert, en inderdaad Schmidt, Altena, Hoogendijk, Kriebel, Libro, Hoogervorst en nog veel meer. Ik zie ze nog allemaal spelen, maar het zijn alleen maar herinneringen. Alles is verdwenen of overleden. De eerste keer dat ik weer wat van de familie Glastra van Loon hoorde was toen Karel veel te jong overleed.
Bij het overlijden van mijn vader heb ik weer een paar buurtgenoten gezien. Ik vond dat heel gezellig. Ik mis het jong zijn en kunnen hangen bij de kerk om de hoek. Slenteren langs de winkels langs de apotheek tot en met Loman. Het spelen waar nu de Einsteinweg is. Soms, heel soms ga ik wel eens op zoek naar namen, maar ik heb eigenlijk maar 2 gevonden.
De familie Libro kende ik nog van de eerste-Helmersstraat, waar ik eerst woonde. Eigenlijk was ik op zoek naar beelden van de eerste-Helmersstraat toen ik ineens Overtoomse Veld las. Het was een mooie nieuwe en nette buurt. Ik mocht er graag wandelen mijn onze hond en helemaal in de zomeravonden. Richting Johan Huizingalaan had je witte flats met poorten waar je onderdoor kon lopen. Dat was langs het water en dan kon je de bloemen ruiken. Luisteren naar de dingen die binnen en buiten gebeurde. Ik vond het fijn om er te wonen. Met het aanleggen van de Einsteinweg werd er ook het computercentrum van Delta Lloyd gebouwd. Mooi wit gebouw en 8 etages vol met computers nog met banden. Mijn zaktelefoon heeft nu meer rekencapaciteit dan al die computers uit dat gebouw van toen.
Op een zondag keek ik naar buiten en zag ik de eerste Antillianen Nederland binnenkomen. Een meisje en een jongen. Hij sjouwde zich helemaal blind met een aantal koffers en zij liep er achter mooi te zijn. Ik ben naar buiten gegaan en heb hem geholpen. Ze moesten naar de Postjesweg. Naderhand verhuurde de familie Lohman hun zolder, waar de kinderen van de familie Glastra van Loon sliepen, ook aan Antillianen en dat liep niet helemaal goed. Er was namelijk geen sanitair. Vader van de familie Glastra van Loon heeft naderhand van dat slaapkamertje een tekenbureautje van gemaakt. Misschien wel de eerste ZZP'er.
In 1969 ben ik gaan varen en in die tijd kon je gewoon 4 jaar wegblijven met zo nu en dan een week vakantie. Toen ik terugkwam ben ik er alleen nog maar op visite geweest.
Ik heb Simone Libro nog 1 keer gezien tijdens de inhuldiging van Koningin Beatrix in april 1980. Ik stond voor haar en ze herkende me niet. Ik heb het zo gelaten. Verder niemand meer gezien.
Henk Schmidt had ook zijn kamer op zolder en we hebben er leuke feestjes gehad. Ook Henk heb ik nog gezocht, maar nooit gevonden. Ik weet dat Rinie naar Canada geëmigreerd is. Op de TV van de familie Schmidt stond altijd een zwart/wit foto van een jongetje van een jaar of 5. Op een dag heb ik ernaar gevraagd. Het was hun oudste zoon, die verdronken was. Als kind besteedde ik er kort aandacht aan, maar nu ik zelf kinderen heb denk ik er wel aan terug, wat een verdriet zij gehad moeten hebben. Ik denk niet dat er iets ergers is wat je kan overkomen.
Ja, zo schrijf ik nu, maar Cor de Jager schreef in 2008 voor het laatst, dus de kans dat iemand het leest is klein. Toch leuk om te delen. Met vriendelijke groet,
Charles

hcdejager@planet.nl

Cok de Jager

Beste Hr/Mw. leuk een artikel te lezen over de Charles Leickertstraat. Ik heb er bijna dezelfde periode eveneens gewoond; nr. 2 3 hoog. Met dat gezellige liftmandje in het trappenhuis waar je zaterdags de boodschappen van o.a. groenteboer Loman in zette. Volgens mij heeft u aan dezelfde kant gewoond van onze toenmalige huisarts Koppenol en bent u eveneens (bijna)buren geweest van de familie van Ernst van Altena. ( met hun voor die dagen bijzondere auto, ik meen een Citroen DS) Nog zichtbaar op de foto. Ook heb ik nog verkering
gehad met een buurmeisje ( Rinie)van de familie Schmidt. Ik meen dat Mevrouw Schmidt "zwarte Annie"werd genoemd. Moeten ook bijna uw buren zijn geweest. Het was een vriendelijke echte Amsterdamse familie. Waar zij nu wonen weet ik niet. Wellicht dat u dat weet. Totaal 9 jaren( tot 1969) gewoond. Groet Cok de Jager.