Garage Punt

Na mijn diensttijd (1972-1973), bij deze firma gesolliciteerd en aangenomen. Was een dealer van Volkswagen, Mazda, en het merk Hanomag-Henschel. Die laatste was een Duitse autobouwer die de wagens voorzag van Mercedes Benz en Austin motoren.
De werkplaats chef was Henk Brockhoff en de zaak werd geleid door de heer Rietveld. Als collega's had ik Frans d'Olivat en Frans Wortel, later kwam daar nog een Joodse jongen bij, die een tijdje in een Kibboets in Israël had gewoond.
Je had toen nog een doorsmeerkuil, die werd bemand door een oudgediende monteur. Helaas ben ik zijn naam kwijt, maar voor ons was het altijd 'ome (Arie?)', zoals we dat in het Amsterdam van toen gewoon waren.
Met name de VW Kever diende elke 2,5 duizend kilometer doorgesmeerd te worden. De bundbolzen en stuurkogels waren erg gevoelig voor onderhoud, en konden een 'likkie' vet goed gebruiken. Voor de - voornamelijk mannelijke klanten - was het op de zaterdagmorgen een uitstapje omdat even te laten doen, onder het genot van een kopje koffie en een gezellig praatje.
Het leven was toen nog heerlijk simpel, 's morgens kreeg je aan de receptie een werkopdracht en ging je de auto ophalen van de parkeerplaats. Afhankelijk van de werkzaamheden plaatste je de wagen dan op de juiste brug. Vaak regulier onderhoud, zoals remmen, bougies, contactpunten, luchtfilter, banden, uitlaat, maar ook olie en oliefilter vervangen.
Als eerste de remmen uit elkaar halen, toentertijd meestal trommelremmen. Als de boel van nieuwe voeringen voorzien moest worden, dan de segmenten in de daarbij behorende trommels apart houden. Rond de klok van 10 kwam de firma Remservice dan alles wat gedaan moest worden ophalen. Dat werd dan om 14.00 uur weer gereviseerd teruggebracht, zodat de klus afgemaakt kon worden.
Voor de koppeling moest uiteraard de motor van de kever eruit gehaald worden, wij als monteurs deden dan altijd wedstrijdje wie dat het snelste kon. 

In die tijd draaide de TV serie 'Stille kracht' op de televisie, met in de hoofdrol Pleuni Touw. Zij was met haar Volkswagen vaste klant in de garage, en na haar pikante scene onder de douche in een van die afleveringen, keken wij toch even met andere ogen naar haar als ze d'r wagen kwam brengen.
Mijn moeder werkte toen om de hoek bij de firma Carels aan het Lambertus Zijlplein, tussen de middag ging ik daar dan regelmatig even een bakkie doen. En toen kwam de oliecrisis en ging de benzine op de bon. Mijn rantsoen was net genoeg om met mijn auto naar het werk te komen vanuit de Pijp. Gelukkig kwam er ook weer snel een einde aan, want het werk liep ook meteen enorm terug.
Ik zou nog uren kunnen doorgaan, maar we moeten weer verder. Na zo'n 1.5 jaar vond ik het wel weer mooi geweest daar, en misschien had ik wat langer moeten blijven, want er heerste een leuke werksfeer bij deze garage.

Afgelopen week op de motor weer eens wezen kijken op die plek, maar helemaal niets meer van terug te vinden helaas. Allemaal geschiedenis geworden ...