Er valt nog veel te ontdekken in Nieuw-West

Emma heeft deze zomer twee maanden in Nieuw-West gewoond (bij Plein ’40-’45) en heeft een uitgebreide artikelenreeks ‘Standplaats Nieuw-West’ geschreven over haar belevenissen en contacten in het stadsdeel.
Een van de artikelen ging over de rondleiding die Annick van Ommeren-Marquer haar gaf door de buurt: ’Annick in Het Parool’.

Voor Emma was Nieuw-West onbekend terrein; te ver weg van de stad en te weinig te beleven. Dus in haar herinnering was ze er nog nooit geweest terwijl ze een echte Amsterdamse is. En de kennismaking viel niet tegen: “Er valt nog veel te ontdekken in Nieuw-West”. Vooral het vele groen en de ruimte spraken Emma aan, maar wel met de kritische noot dat het in de winter wel eens erg grauw en grijs kon zijn zonder al dat groen. En er is bijna niet te doen: geen bioscoop of filmhuis, cafe’s die ‘s avonds (bijna) leeg zijn en geen muziektempel.

Toch viel het Emma niet tegen. Het is een andere ‘stad’, bijna ‘dorps’. En alle uitlatingen van vrienden en kennissen ten spijt - Ga je dáááááááár wonen? - is het haar erg goed bevallen. Omdat ze in een flat woonde met allemaal ras-Amsterdammers moest ze de straat op voor interviews met mensen van andere afkomst of nationaliteit. Dat lukte prima, hoewel de taal soms een barrière was en ze soms heel vasthoudend moest zijn om uiteindelijk toch bij de bewoners van een woonwagen uitgenodigd te worden.

Emma Boelhouwer zal blijven schrijven over Nieuw-West, maar door de afstand vanaf haar werkplek bij Het Parool, vindt zij het wel moeilijk om nieuwe contacten te leggen en zomaar even langs te komen.
We zullen de verhalen en reportages van Emma aandachtig blijven lezen; het is een promotie voor een prachtig stadsdeel waar te vaak negatief over geschreven wordt.
En ... als Emma nog eens een feestje zou mogen bouwen in Nieuw-West, dan zou ze muzikanten en zangers van alle culturen uitnodigen. Samen plezier maken en communiceren in een taal die iedereen begrijpt: de muziek!