Alla zonder h

Auteur: Alla Popova
1 Fan

Verhaal van Alla Popova, voorgedragen/opgevoerd op 29 januari 2012 op het Grote Vertelfestival

Alla - zonder h - Popova Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

Alla - zonder h - Popova Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

Alle rechten voorbehouden

ALLA ZONDER H

Toen mijn moeder mij een naam gaf, wist ze niet dat ik op mijn 40-ste in Nederland zou gaan wonen. Ze noemde me Alla.
Later vond ik zelf mijn naam eigenlijk nogal saai: of je hem nu van links of naar rechts leest het blijft Alla. Maar altijd beter dan Tractor, Heldin, Stalin, wat de mode was. Dus had ik vrede met mijn naam.

Ik was vernoemd niet naar een filmster of mijn grootouders (een familielid) maar naar een gewone kapster, die Alla heette en waar mijn moeder altijd kwam om haar haar te laten permanenten. Ze was mooi, open en spontaan. Ze kon erg leuke krulletjes van mijn moeders haar maken. Later kwam Alla kapster in de gevangenis terecht want ze had te veel moderne westerse kapsels geknipt.

Zo verklaarde ze haar als een Engelse spionne. Zelfs mijn vader die een hoge functie beklede kon niets voor haar doen.
Behalve dat in plaats naar Siberië werd ze naar de plaatselijke gevangenis gestuurd. Toen ze uit de gevangenis kwam (door de gegeven gratie ) was ze dik van de diabetes, kaal van stress, zonder tanden door de slechte voeding en met een gebroken neus door marteling. Ze had lege ogen die naar het niets staarden. Ze mompelde steeds. “Ik heb nooit, nooit iets strafbaars gedaan.”  Ik vond me zielig dat ik naar haar genoemd was.

40 jaar later in Nederland
Wat me opvalt dat ik hier ALLAH word genoemd. Toevallig ontdekte ik pas hier dat Alla een Orthodoxe heilige is. En in de 4e eeuw werd ze levend in een kerk verbrand. Ik werd erg trots dat ik Alla heet.

Op een dag was ik in Jordanië. In een winkeltje, daar wilde twee mannen op de foto met mij.
“Hoe heet je ?” vroegen ze.
“Alla” antwoordde ik.
Zij schrokken en zeiden “Dat is de naam van God. Dat mag je niet zo maar gebruiken”.
En ze lieten me iets zien in de Koran waar dat schijnt te staan. Ze onderstreepten het en ik kreeg deze Koran als cadeau. Ze zeiden “Lees maar en word wijs”. Ze moesten zelf eigenlijk wel lachen omdat het boekje in het Arabisch was. Sindsdien als iemand vraagt hoe ik heet zeg ik “Alla zonder H” een soort: 'Zangeres zonder naam'.

De zaal luisterde geboeid en het gelach was niet van de lucht Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

De zaal luisterde geboeid en het gelach was niet van de lucht Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

Alle rechten voorbehouden

Maar een keertje had ik wel geluk met mijn naam. Ik was met mijn klein zoon in het Rembrandt park. Hij liep met zijn blote voetjes in het gras. Heel blij. Plotseling begon hij te rennen. Ik zag alleen zijn snel bewegende rugje.
Ik zat drie bankjes verder op te lachen om zijn geluk. Toen hij in de gras viel op zijn knieen begon hij mijn naam hard te roepen, met zijn hoofdje naar boven. “Alla. Alla. Alla.. Alla,” en toen zag ik vrouwen met hoofddoeken van alle kanten met de grote dienbladen naar hem toe te rennen. Op deze dienbladen lag eten van de barbecue. Ja, ja… iedereen heeft altijd en overal zijn mening of oordeel voor of tegen. In Rusland was ik tegen communisme en hier tegen de barbecue in het Rembrandtpark.
Mijn kleinzoon had nog geen mening (hij was pas twee). Hij stopte het eten in zijn mond. En hij vond dat heerlijk. De vrouwen lachten vriendelijk en zeiden dat hij een goede jongen was, want hij roept nu al Allah om hulp. 

“Wil je ook eten?” vroeg een van de vrouwen. “Ik ben vegetariër” antwoordde ik.
“En ik ben Fatima, aangenaam” en ze gaf me haar hand.
Mijn kleinzoon en mijn buren hadden eten voor de hele week.

Toen de moeder van mijn ex man haar zoon Ad noemde wist ze ook niet dat hij met een Russin zou gaan trouwen. Want in het Russisch betekent Ad de hel, wat hij zelf inderdaad was (hierover schrijf ik een andere keer). Wij Russen waren atheïsten maar ook ongelofelijk bijgelovig. Wij geloven in veel soorten onzin. Zelfs dat onze naam invloed op ons heeft. Dus iemand met zo een naam zou geen succes in Rusland hebben. Toen wij Rusland met hem bezochten was dat wel duidelijk. Bij de aankomst op het vliegveld werden wij door mijn vrienden opgewacht. En toen ik mijn man voorstelde, schrokken ze zich kapot. Ze glimlachte niet meer en vroegen een voor een of ik niet bang was om met een man getrouwd te zijn die de hel heet…

In Nederland dacht ik steeds “Wat goed dat ik mijn kinderen een goede naam heb gegeven.” Vooral na mijn gesprek met mijn vriendin uit Moskou. Ik belde haar. Ik hoorde haar zingen: (ze zingt Ru. klassieke volks lied : Kalinka, Malinka …) 
“Alla, wat goed dat je gebeld hebt. Wij vieren een feest. Wij hebben net onze tweeling hun namen gegeven.Wil je het weten? Het meisje heet Viagra. Ze is zo klein en zo opstandig, echt Viagra. En het jongetje heet Vlaput.”
“Vlaput? Wat is dat, Vla-Put?” vroeg ik uitermate verbaasd. 
“Vladimir Putin in het kort. Jullie weten helemaal niks in jullie kikkerland”.
Nu wist ik het vast en zeker dat ik mijn kinderen goede namen gegeven had.

Maar op een dag belde mijn zoon. “Hoi” zei hij tegen me en zweeg.
“Wat is er aan de hand?” vroeg ik onrustig.
Want als Russische kinderen met hun ouders bellen betekent het dat ze geld nodig hebben of dat er iets gebeurd is. En hoe klein dat ook is ze maken overal een drama van.
“Ik wil je iets vragen, waarom heb je me zo"n stomme naam gegeven?”
“German een stomme naam?” vroeg ik verbaast.” Zo een nette naam had zelfs de tweede astronaut. German Titov.”
Maar hij ging door.
“Waarom heb je me geen Serge of Alex genoemd”.
Wat er aan de hand was begreep ik nog steeds niet.
Moest ik hem Spoetnik, Kalaschnikov, Pistol, Soldaat noemen wat de mode toen was? Hij ademde diep en zei dat hij een interview aan een Engelse krant had gegeven en...
“Wat dan ?” vroeg ik ongeduldig. Heb je op school gezeten?”
“Natuurlijk? Joh, dat was toch verplicht” antwoordde ik steeds onbegrijpelijk. “Heb je dan geen Engelse gestudeerde? Spreek dan mijn naam in het Engels eens uit... GERMAN. Leuk, hè?”
Toen hing hij de telefoon op.
“h,oh,oh, opnieuw stress. 

Ik heb een katje uit het asiel genomen om mij tegen stress te helpen. Ik heb ergens gelezen dat als je een deer aait je daar van af komt. “Poes, poes, poes,” roep ik. Hij heet eigenlijk Doerak volgens zijn papieren maar ik durf hem niet zo te noemen.
Want in het Russisch betekent dat Domerik. Ik bedenk later wel een andere naam of blijf hij gewoon Poes.
“Waar ben je ? Kom... Ik ga mijn Poesje lekker aaien” riep ik door het hele huis.


Terug naar Verslag Vertelfestival.

Alle rechten voorbehouden

254 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

De vertwijfeling straalde er soms af Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

De vertwijfeling straalde er soms af Foto: Shirley Brandeis, 29 januari 2012

Alle rechten voorbehouden

26 reacties

Voeg je reactie toe
johan boers

Weggehaald

Hoe kunnen wij een auteur beschermen van onjuiste informatie over het aantal lezers. Er staat nog steeds 254 keer bekeken terwijl er al meer dan 4000 zijn geweest. En mijn eerder reaktie hierover werd ook weggehaald.

Wie doet dit???

Johan

---

De vraag van Johan over het aantal keren dat het stuk bekeken is, is doorgezet naar het Amsterdam Museum.

De redactie

Xousha

Grappig

super verhaal! En wat grappig verteld:) wat een leuke manier van verhalen vertellen.

Maarten

Verhelderend

Leuk en leerzaam.

Lippi

Bedankt voor de glimlach...

...die je mij op mijn gezicht hebt getoverd met deze verhaal. 

Ja, het leven brengt ook soms een moeilijk en verdrietig lot. Maar jij bewaart je humor! Je bent een sterke vrouw, blijf zo als je bent!

Van harte,

Lippi 

Malène

Wat een leuk verhaal Alla en een leuke ontmoeting.

Beste Alla,

 

Ik vond het erg leuk om je voor het eerst te ontmoeten op de verjaardag van je lieve kleindochter Xousha.

Wat een grappig en droevig verhaal. Al die spraakverwarringen. Zo weet ik opeens weer iets meer van je verleden en je leven. Hopelijk zien wij elkaar weer eens.

Liefs Malène.

Johan

Alla zonder h

Een hilarisch verhaal en schitterende foto's.

Zeer goede combinatie!

 

 

Jettie Pluimers

Alla zonder H

Het is al weer vijf jaar geleden dat je dit persoonlijke  levensverhaal hebt geschreven.

Het vertelt op een leuke en humoristische manier waar je vandaan komt en wie je bent geworden in een wereld die vol tegenstrijdigheden en spanningen zit. Ik hoop dat er binnenkort een nieuw verhaal uit jouw pen vloeit.

Veel inspiratie toegewenst,

Jettie

Svetlana

ALLA ZONDER H

 

   Heel  goed  geweldig!

Hanneke

Alla.....

erg grappig verhaal! en als je het "gewoon" bij jan en annie had gehouden?

Kees

Alla zonder H

Erg grappig geschreven

Ira

Alla met H

Heel leuk geschreven! Het is heel makkelijk te lezen en alle die grappige situaties zich in te beelden, een levendig verhaal dus! 

Jarkyna Koshoeva

Alla zonder H

Beste Alla, 

We hebben artikel  gelezen! Goed en duiderlijk geschreven! 

Christina

Ga zo door!

Alla, je schrijf grappig en verrassend! 

Het gevoel voor humor zie je ook in je kinderen terug. Ga zo door, mooie Odessa vrouw, en zet mensen aan het lachen met je geestige humor!

liefs Christina.

Anneke

geluk

Hoi Alla,

Wat een geluk dat je moeder jou met liefde die naam heeft gegeven en dat er nog zo veel over te leren is gedurende je hele leven en wereldwijd. Wie heeft er nu zo'n flitsende naam?

Ik niet. Prijs je gelukkig!
Je schrijverstalent is duidelijk aanwezig. Ga nog lang zo door.

Anneke

 

Johan Boers

Alla zonder h west

Vaak raad ik mijn vrienden aan om het verhaal' Alla zonder h ' te lezen als ze een naam voor een kind zoeken. Zeer leerzaam!

Ik herlees graag korte verhalen van J.M.A. Biesheuvel, A. Tsjechow en  dit bovenstaande verhaal; vooral als het buiten regent.

Ik was zeer verbaasd over een opmerking. ( Zie reactie 10)   

Veel mensen kunnen zonder fouten schrijven maar ze hebben geen gevoel voor humor en ze kunnen geen goede verhalen schrijven.

 Humor is een teken van intelligentie.

Alla zonder h, veel succes! Ik ben je fan. 

 De voormalige dichter en tekenaar van de ' Kwerk'.

Fransje FM

Alla zonder h ...

Bleef heerlijk ieder woord tot einde doorlezen! Je schrijft erg leuk! Lichtvoetig over soms ernstige zaken..!

Eveline

Eveline

Alla kan grappige verhalen vertellen. Het verhaal ken ik nu al jaren en er zijn ook nog andere leuke verhalen zoals Alla P en de koningin die op auditie ging. 

Ik vind het alleen jammer dat de fouten Nederlands er maar steeds in blijven staan. Een probleem is dat als een ander die fouten verbetert het eigene van Alla ook verdwijnt. Ze zal het dus echt zelf moeten doen. Doe die moeite nu een keer Alla.

Marzenka Pala

M.P.M.

Wat een heerlijk verhaal. Het komt enorm binnen vanwege de realiteitszin. Maar ik heb toch ook voortdurend zitten grinniken en lachen. Prachtig geschreven.

Johan

Alla zonder H

Grappig verhaal en leuk opgeschreven.

Sammuel Konigsberger

Alla zonder H

Wat een mooi verhaal!