Van geboorte ben in Amstelveens. Na twintig jaar in het Groene Hart te hebben gewoond ben ik ‘teruggekeerd’ naar Amsterdam. Eerst een woning geruild in de Aker. Daar heb ik met heel veel plezier gewoond, een prachtige nieuwbouwwijk. Helaas had ik een balkon op het noordoosten, terwijl ik zo ontzettend van de zon houd. Nadat ik erg ziek was geweest, ging ik dus op zoek naar een appartement met een balkon op het zuiden. Dat is gelukt en nu woon ik alweer zo’n negen jaar in Slotermeer.
Ik heb 12 jaar op een islamitische school gewerkt in Osdorp. Ik woonde en werkte dus in Amsterdam Nieuw-West. Inmiddels werk ik in Zaandam en geniet ik iedere dag van een heerlijke fietstocht, inclusief een korte overtocht met de pont.
De laatste jaren is het veel drukker is geworden in mijn wijk. Dit komt onder andere doordat er een supermarkt is gekomen, zonder dat daar voldoende parkeerplaatsen bij zijn, of een laad- en losplaats voor de vrachtwagens.
Nu ik wat ouder word en binnen tien jaar met pensioen zal gaan, ben ik van plan de stad te verlaten om in een ‘tinyhouse’ te wonen, omringt door natuur. Mijn hobby’s muziek maken, musea en concerten bezoeken en sporten, beoefen ik allemaal buiten de wijk. Ik woon in Nieuw-West maar heb, naast mijn medebewoners in het appartementencomplex, verder geen contacten met buurtbewoners.
Hoor ik in de stad of ben ik gelukkiger met mijn voeten in de klei? De tijd zal het leren…
Dit verhaal is onderdeel van het project Vrouwen van Nieuw-West.
Klik hier voor nog meer verhalen.