Op 15 december 2019 werd het nieuwe monument onthuld en de belangstelling toen was ondanks het slechte weer groot. Het was 75 jaar geleden dat de mannen daar werden gefusilleerd.
Nu zie ik, naast Hélène de Bruine van het Comité Haarlemmerweg en een enkele buurtgenoot, een rij brandweerlieden op 1,5 meter van elkaar in de houding. Ik vernam dat zij ieder jaar een ander monument uitkiezen om bij te herdenken. Wat een mooi initiatief. Een paar bosjes bloemen liggen verspreid langs het monument. Geen kinderen van basisschool De Veerkracht dit jaar.
Het gevoel is dubbel. Juist nu, 75 jaar na de bevrijding, zou er nog dieper moeten worden herdacht en aandacht moeten zijn voor al diegenen die hun leven voor vrijheid hebben geofferd.
Maar die vrijheid is ook juist nu beknot door maatregelen om een onzichtbaarder vijand te verjagen.
Dus sta ik achter mijn raam stil bij doden uit twee verschillende oorlogen. Die van alweer zo ontzettend lang geleden, en die we nooit mogen vergeten. En die van nu tegen het virus die we niet kúnnen vergeten, omdat we er iedere dag in media en supermarkt met onze neus op worden gedrukt, met of zonder mondkapje.
Zou er volgend jaar een coronaherdenking zijn op 12 maart, de start van de intelligente lockdown?
We zullen zien.