Juryrapport:
De tweede prijs gaat naar een bijzonder kundig gemaakt schilderij. Het is een esthetisch hoogstandje waar het oog steeds naartoe getrokken wordt. Het ademt zowel een nostalgische als een grimmige sfeer uit. Het is bijzonder hoe de kunstenaar contrast in het schilderij heeft aangebracht. De lucht is groot en dreigend. Sloten is klein. Wordt het dorp bedreigd? Of zijn het donkere wolken die wegdrijven en heeft het dorp de bedreiging doorstaan? Blijft Sloten ongeschonden in de toekomst? Krijgt Sloten juist meer ruimte in de toekomst? Het schilderij is duidelijk gemaakt door een bewoner van Sloten, een Slotenaar. Dat blijkt ook uit de titel, waar warmte uit spreekt. De jury weet wel zeker dat de kunstenaar hier met plezier woont …
-----
Toelichting op het schilderij van Marion
Mijn schilderij is een uitzicht op het Natuurpark Vrije Geer in Sloten en is geschilderd in 2016 (heden). Op het moment dat ik dit schilderij maakte, fietste ik al een paar jaar vanuit het drukke centrum naar huis. Als ik vanuit Nieuw-Sloten over het witte bruggetje de Vrije Geer aanschouw, voel ik mij enorm bevoorrecht dat ik sinds een aantal jaren woon in een rustig dorp in een grote stad. Het aangezicht geeft mij altijd weer een ontspannen thuiskomen en blij gevoel. Mijn leven was in 2016 onstuimig; vol veranderingen, vandaar de heftige lucht maar ook blauw van de rust van het dorp. Het zou allemaal goed komen. Eén van de veranderingen was dat mijn kinderen kort op elkaar ons huis gingen verlaten. Op het schilderij is mijn huis dan ook aangegeven met uitvliegende vogels. Bijzonder is dat mijn overovergrootvader ook in Sloten heeft gewoond.