In de Westerpost

7 Fans
Amsterdam-West

Bovenstaand artikel staat in de Westerpost van 16 januari 2008. Kunnen wij ons betere reclame wensen? Hieronder de volledige tekst van het artikel van de hand van Shirley Brandeis.

Meer dan 50.000 bezoekers!

Groeiend Geheugen van West zoekt sponsors

Nieuw West – Ooit begonnen met twee bezoekers op de allereerste dag (van respectievelijk de wethouder en de journalist). Inmiddels kan de website Het Geheugen van West dagelijks rekenen op gemiddeld 140 kijkers. Op jaarbasis zijn dat 51.736 bezoekers. Een enorme stijging in vergelijking met beginjaar 2004.
Waar dat succes aan ligt? Webmaster Jan van Zijp kan niet één specifieke oorzaak benoemen. Natuurlijk allereerst aan de leuke verhalen op www.geheugenvanwest.nl en ook aan de regelmaat waarmee er nieuwe verhalen op staan. Om de dag is er wel wat nieuws te lezen. Een verhaal van iemand over het vroegere Slotermeer, een interview met een bewoner die al vijftig jaar in Osdorp woont, een column, een kort verslag van een evenement. En daarbij wordt er ook door lezers – vaak ook oud-bewoners - gereageerd op de verhalen, wat weer voor extra vermakelijk leesvoer zorgt.

1.450.000

Maar de mensen achter Het Geheugen van West doen meer om de site drukker bezocht te krijgen. Er worden projecten met jongeren en ouderen uitgevoerd, bijvoorbeeld ‘Senioren Amsterdam West bouwen aan digitaal geheugen’. Er is een intensieve samenwerking met computerclubs, zoals Computerwijk. Stadsdeel Osdorp maakt elke dinsdag reclame voor de website in de stadsdeelkraam op Tussen Meer. Maar ook de regelmatige publiciteit in de Westerpost (want als u dit leest, gaat u meteen even op de site kijken, toch), de foto- en verhalententoonstelling in de Van Tijenbuurt in 2007 en de uitgave van een boekje met de mooiste verhalen vorig jaar juli, dragen bij tot een stijgend aantal bezoekers: van 36.000 in 2006 naar bijna 52.000 in 2007. En ook het aantal bekeken pagina’s stijgt. Van 300.000 in 2006 naar maar liefst 1.450.000 in 2007. Gemiddeld bekeek een bezoeker in 2006 acht pagina’s, inmiddels blijft men eenmaal op de site doorklikken tot gemiddeld dertig pagina’s.

Luilakken

Het was een mooi idee van stadsdeel Geuzenveld/Slotermeer (nog altijd de subsidiegever) in 2004: een virtuele ontmoetingsplek vol verhalen over schooljuffen, buurtwinkels, schooltuinen en uiteraard de geliefde Sloterplas. In korte tijd bouwde toenmalig projectleider Juriaan Otto samen met een groep gedreven vrijwilligers en veel helpende handen de kleurrijke website vol verhalen en foto’s op. Enthousiast werden interviewers bij de mensen thuis ontvangen om hun herinneringen op te tekenen en een kijkje in de albums met oude foto’s te nemen, zoals van het schaatsen op het Geuzeneiland, van schoolklassen in de jaren zestig en lege straten in de jaren vijftig. Enthousiast ook stuurden bewoners en oud-bewoners hun herinneringen op aan de redactie. De website groeide uit tot een site vol verhalen over toen en iets recenter met pakkende titels als ‘Een eindeloos zwembad’ en ‘Nooit meer pannenkoekjes’ en ‘Luilakken, beddenzakken!’

Vrijwilligers en sponsors

“Het Geheugen van West is een groot succes,” aldus een blijde Jan van Zijp, de huidige webmaster. “En hiermee draagt het bij aan de sociale cohesie in Amsterdam-West. De site brengt mensen in contact met elkaar, haalt mensen uit hun isolement, betrekt bewoners – waaronder ook veel kinderen op scholen - bij hun buurt en stimuleert het computergebruik en draagt op scholen bij aan het taallesprogramma. Reden genoeg dus om door te mogen gaan, zou je denken. Van Zijp: “Allereerst hebben we, om de regelmaat van nieuwe verhalen erin te houden, meer vrijwilligers nodig. En of we het financieel weer voor elkaar krijgen dit jaar is nog niet zeker. We krijgen minder subsidie en moeten gaan kijken hoe we een solide financiele basis kunnen krijgen. We zijn dan ook op zoek naar sponsors, bijvoorbeeld lokale ondernemers. Met gemiddeld 140 bezoekers per dag moet dat toch aantrekkelijk zijn.” Wie zich wil aanmelden als vrijwilliger, sponsor of een verhaal heeft, kan contact opnemen met Het Geheugen van West via geheugenvanwest@planet.nl. En kijk op www.geheugenvanwest.nl.

Alle rechten voorbehouden

1819 keer bekeken

11 reacties

Voeg je reactie toe
wim hemker

Bakker Harte.

Ha die Jose.(de blonde ).
Zou wel eens willen bijpraten met je over die mooie tijd .
Je mag me altijd bellen 0620307011.
May be tot ziens

José

Re: Re: wim hemker geboren 1946 bakker bij Bakkerij H,Harte..

Irene harte:
wim hemker geboren 1946 bakker bij Bakkerij H,Harte..:Als ik aan west denk komen er allemaal herinneringen naar boven.Zeker als ik over de burgemeester de Vlugtlaan rij.Ik begon er mijn bakkers loopbaan bij bakker Herman Harte.Brood en banket dat was wat daar gemaakt werd.Het was een drukke winkel.met heel mooie productenWat me daarvan het meest bij staat zijn de Kirsch puntenZe waren groot en ook wel duur voor die tijd,ik geloof wel 2 gulden vijftigmaar dan had je wel wat.Ik begon als leerling bakker ,ik kwam van de St Hubertus vakschoolEn samen me Goofy, zo noemde ze hem op school,hij leek er ook wel een beetje opHeman zijn zoon (van de baas dus)Stond op 1 hoog en was de banket bakkerWe maakte alles zelf banket spijs ,marsepein efin te veel om op te noemenAchter de zaak aan de overkant van het straatje ik geloof de Th dobbestraat was een soort van opslag.we moesten er regelmatig heen om meel en eieren te halen en dat was een hele onderneming.via een trapje moest je naar boven klimmen en dan weer terug met 6 rekkies eieren.,ging wel eens mis ook dan donderde de hele handel naar beneden ,de baas ouwe Harte witheet.Ook het wegbrengen van de bestellingen had heel wat voeten in de aarde.Dat moest gebeuren op een ouwe rot fiets zonder kettingkast .Dus regelmatig ging ik op m'n platte met de dozen op een plankje voor mijn buik ook natuurlijkbaas Harte weer witheet alles op elkaar de moorkoppen en de koekjes aan gort.Hij had geloof ik een stuk of 5 kinderen waarvan Herman de oudste was.Dan nog een zoon Chris en die had een Jawa moter waar hij elke Zaterdag in de bakkerij aan sleutelde.En een stel bloed mooie dochters,op de jongste met donker haar was ik stiekem wel heel veliefd .Ja dat waren nog eens tijden.Nou ik stop ermee misschien tot een volgende keer .En misschien leest een van de meiden dit verhaal maar ja 1963 je weet maar nooit
Ha Wim, wat n leuk verhaal over mijn vader en opa! Goofy ....nooit geweten!!!! Ze leven allebei al n tijdje niet meer, des te leuker om te lezen grz Irene

Hallo Wim,

Wat een leuk stuk over de brood- en banketbakkerij van mijn vader. Dat was wel M. G. Harte. Onze slogan? Neemt de proef, Harte blijft troef!
Mijn broer Herman was jouw chef. Goofy....ik hoor het vandaag voor het eerst. Een geheim dat 50 jaar stand hield, hahaha!
Ikzelf heb tussen '63-'68 in de winkel gewerkt. Toen verkocht mijn vader de zaak aan Koeleman. Nu zit er een Turkse bakker, zag ik.
HARTElijke groet José Harte een van de 6 dochters, blond

Irene harte

Re: wim hemker geboren 1946 bakker bij Bakkerij H,Harte..

wim hemker geboren 1946 bakker bij Bakkerij H,Harte..:
Als ik aan west denk komen er allemaal herinneringen naar boven.
Zeker als ik over de burgemeester de Vlugtlaan rij.
Ik begon er mijn bakkers loopbaan bij bakker Herman Harte.
Brood en banket dat was wat daar gemaakt werd.
Het was een drukke winkel.met heel mooie producten
Wat me daarvan het meest bij staat zijn de Kirsch punten
Ze waren groot en ook wel duur voor die tijd,ik geloof wel 2 gulden vijftig
maar dan had je wel wat.
Ik begon als leerling bakker ,ik kwam van de St Hubertus vakschool
En samen me Goofy, zo noemde ze hem op school,hij leek er ook wel een beetje op
Heman zijn zoon (van de baas dus)
Stond op 1 hoog en was de banket bakker
We maakte alles zelf banket spijs ,marsepein efin te veel om op te noemen
Achter de zaak aan de overkant van het straatje ik geloof de Th dobbestraat was een soort van opslag.we moesten er regelmatig heen om meel en eieren te halen en dat was een hele onderneming.
via een trapje moest je naar boven klimmen en dan weer terug met 6 rekkies eieren.,ging wel eens mis ook dan donderde de hele handel naar beneden ,de baas ouwe Harte witheet.
Ook het wegbrengen van de bestellingen had heel wat voeten in de aarde.
Dat moest gebeuren op een ouwe rot fiets zonder kettingkast .Dus regelmatig ging ik op m'n platte met de dozen op een plankje voor mijn buik ook natuurlijk
baas Harte weer witheet alles op elkaar de moorkoppen en de koekjes aan gort.
Hij had geloof ik een stuk of 5 kinderen waarvan Herman de oudste was.
Dan nog een zoon Chris en die had een Jawa moter waar hij elke Zaterdag in de bakkerij aan sleutelde.En een stel bloed mooie dochters,op de jongste met donker haar was ik stiekem wel heel veliefd .
Ja dat waren nog eens tijden.
Nou ik stop ermee misschien tot een volgende keer .
En misschien leest een van de meiden dit verhaal maar ja 1963 je weet maar nooit

Ha Wim, wat n leuk verhaal over mijn vader en opa! Goofy ....nooit geweten!!!! Ze leven allebei al n tijdje niet meer, des te leuker om te lezen grz Irene

wim hemker

wim hemker geboren 1946 bakker bij Bakkerij H,Harte..

Als ik aan west denk komen er allemaal herinneringen naar boven.
Zeker als ik over de burgemeester de Vlugtlaan rij.
Ik begon er mijn bakkers loopbaan bij bakker Herman Harte.
Brood en banket dat was wat daar gemaakt werd.
Het was een drukke winkel.met heel mooie producten
Wat me daarvan het meest bij staat zijn de Kirsch punten
Ze waren groot en ook wel duur voor die tijd,ik geloof wel 2 gulden vijftig
maar dan had je wel wat.
Ik begon als leerling bakker ,ik kwam van de St Hubertus vakschool
En samen me Goofy, zo noemde ze hem op school,hij leek er ook wel een beetje op
Heman zijn zoon (van de baas dus)
Stond op 1 hoog en was de banket bakker
We maakte alles zelf banket spijs ,marsepein efin te veel om op te noemen
Achter de zaak aan de overkant van het straatje ik geloof de Th dobbestraat was een soort van opslag.we moesten er regelmatig heen om meel en eieren te halen en dat was een hele onderneming.
via een trapje moest je naar boven klimmen en dan weer terug met 6 rekkies eieren.,ging wel eens mis ook dan donderde de hele handel naar beneden ,de baas ouwe Harte witheet.
Ook het wegbrengen van de bestellingen had heel wat voeten in de aarde.
Dat moest gebeuren op een ouwe rot fiets zonder kettingkast .Dus regelmatig ging ik op m'n platte met de dozen op een plankje voor mijn buik ook natuurlijk
baas Harte weer witheet alles op elkaar de moorkoppen en de koekjes aan gort.
Hij had geloof ik een stuk of 5 kinderen waarvan Herman de oudste was.
Dan nog een zoon Chris en die had een Jawa moter waar hij elke Zaterdag in de bakkerij aan sleutelde.En een stel bloed mooie dochters,op de jongste met donker haar was ik stiekem wel heel veliefd .
Ja dat waren nog eens tijden.
Nou ik stop ermee misschien tot een volgende keer .
En misschien leest een van de meiden dit verhaal maar ja 1963 je weet maar nooit

Bezoeker

jeugdherinneringen

Ik ben geboren in de charlotte de bourbonstraat 54 in de voor die tijd zeer luxe huizen. Wij hadden nl al centrale verwarming en een complete badkamer met douch. Ons uitzicht was ruim, wij keken de hele straat door, achteraan was daar een landje waar wij veel gespeeld hebben. Mijn herinneringen gaan terug tot ongeveer de oorlog Ik herinner mij nog dat wij naar de kleuterschool gingen in de Jan van Galenstraat bij Mevr.Klei en ook dat ik klompjes aan had, waar de sneeuw telkens aan bleef plakken. Erg veel van die tijd herinner ik mij niet meer maar wel dat er ook nog een vliegtuig was neergestort in de van Bossestraat. Mijn grote school was de ds.Mansveltschool in de toen zeven provincienstraat later na de oorlog omgedoopt tot Karel Doormanstraat en ook dat wij in het begin halve dagen naar school moesten omdat de canadesen daar gelegerd waren. Ik weet dat er een heerlijke speeltuin in de buurt was in de Gerard Callenburghstraat compleet met wacht wij kwamen er erg graag en haalde er ook het nodige kattekwaad uit, maar werden er wel stevig voor op onze vingers getikt door de wacht. Wij speelde eideloos op het landje aan het einde van de straat, nu is alles volgebouwd. Er waren destijds massa,s kinderen waar mee wij speelde, wij deden o.a.spelletjes zoals hinkelen, bokspringen, pinkelen, bussietrap touwtjespringen en knikkeren, alle seizoenen hadden zo hun eigen spelletjes. De karrenmet appels, peren, kersen, en ander fruit trokken ook seizoensgebonden door de straat. De melkboer,bakker en viskar schilleboer scharesliep het was er allemaal. En op zo,n warme zomeravond als je heerlijk met al die kinderen buiten zat kwam jamin langs met zijn ijskar ijsje koste toe 10 cent. Je kreeg het niet altijd natuurlijk want zo een vetpot was het nu eenmaal ook niet. Ook gingen wij met het hele stel zomers naar het Jan van Galenbad dat zag er wel even anders uit dan nu er was een jongens en een meisjes kant en de jongens mochten niet in het meisjesbad dat alles voor 10 cent. We gingen op avontuur naar het ondergelopen landje daar staat nu als ik me niet vergis het Wiltzangschooltje kleuterschool.
Wij gingen op weg naar het zwembad via het ruiteland althans zo noemde wij dat hier staat nu geloof ik een kokschool, ben al een tijd niet in de buurt geweest dus het kan veranderd wezen natuurlijk. Met luilak gingen wij vroeg de straat op en haalde kattekwaad uit zoald belletje trekken of een fiet in de lantaarnpaal hijsen Wij kregen op school zangles en gymnastiekles en als we doorwerkten werden wij beloond met een hoofdstukje uit paddeltje dat onze meester voorlas het rekenen en taal stond wel op een hoger niveau dan nu moet ik zeggen terwijl er bij ons toch gemiddeld 40 kinderen per klas waren. Wij hadden een kinderijke buurt en toch zag alles er keurig uit. Je keek wel uit om troep te maken dan kreeg je van je buurvrouw wel op je kop. Op de ringdijk, daar waar nu de sneltram rijdt, gingen wij vroeger sleeen van de dijk af naar beneden., en als wij dan naar huis moesten gingen wij eerst even bij een tante langs die woonde in de Baas Ganzedonkstraat., toen het einde van de wereld leek het wel.
Later toen ikzelf getrouwd was, in de Kolenkit, ben ik de buurt trouw gebleven. Wij hebben in de Trouringhstraat gewoont een zijstraat van de Bos en Lommer daar reed destijds nog geen tram en er waren een hoop leuke kleinere winkeltjes in de buurt. Wij kregen in het geheel drie dochters en alle drie zijn ze naar het Wiltzangkleuterschooltje geweest en daarna Julianaschool en beatrixschool. De kleuterschool was toen nog iets relaxer dan nu., als het warm was namen wij de kinderen mee naar het pierebadje in de Kijkduinstraat en daar zaten alle moeders dan gezellig bij elkaar tot wij weer terug moesten naar huis . De vakanties speelde zich hoofdzakelijk af in de speeltuinen en van tijd tot tijd kwam er ewen bus langs die de kinderen oprieo naar de Jan van Galenhal te komen, alwaar voor een klein bedrag ze de hele dag bezig werden gehouden. De vakantieschool heb ik nooit gedaan, maar dit vonden ze heel erg leuk.

Bezoeker

jeugdherunneringen

Bezoeker

Mijn geheugen vant toen

Ruud van Koert

Toppie

Shirley en Jan,

Goeie zaken!

groetjes, Ruud

Helmich Pranger

Dit is weer heel mooi Shirley. Je bent toch ook wel een kei, dat je helpt Het Geheugen van West zowel als de Westerpost zo mooi in leven te houden. Ik kan me nog goed herinneren, dat je een fototentoonstelling van Foto Quattro zo mooi in het zonnetje hebt gezet. Een ook Jan van Zijp is een harde werker.
M'n petje van deze verse Beemsterling gaat voor jullie af.
groetjes - Helmich 18 januari 2008

Bezoeker

In de Westerpost

Wat een leuk en enthousiast artikel, lieve Shirley en dat terwijl je het zo druk hebt met verhuizen en die kleine dochter van je.
Hopelijk wordt dit nieuwe jaar voor ons allemaal succesvol, blij, gezond en vooral positief voor jong (heel jong) en (stok)oud.
Liefs, Hedda

Annick van Ommeren - Marquer

Shirley, MERCI....

Wat leuk van jou om reclame te maken...met zo'n artikel zullen wij zeker nog veel meer aandacht krijgen!
Hopelijk komen wij elkaar eens tegen in 2008.