Niet merkgevoelig
Als Gijs de deur voor me openhoudt valt mijn oog als eerste op de opvallende reclames boven de standaards met zonnebrillen: DKNY, Gucci, Dolce & Gabana, Versace.
Gijs Vermeer is samen met Jan van Pelt en Hans Meijer sinds 1987 de Co(mpagnons) van ‘brillenwinkel’ Spannet. Gijs loodst me de winkel door het trapje op naar boven, waar in een glazen hok doorgaans de laatste hand aan nieuwe en kapotte brillen wordt gelegd. “Ja, die merkgevoeligheid was er vroeger nog niet zo sterk en op die plek beneden in de etalage stond de heer Spannet de glazen te slijpen”.
Brillen in laatjes
Spannet & Co is op deze plek begonnen op 1 mei 1927 als ‘Gebroeders Spannet’. Een van de broers had er echter al spoedig geen zin meer in en het werd ‘Spannet & Co Meesteropticiens’. De Co stond toentertijd voor Joop van Sprundel die er in de oorlog bijkwam en tot 1987 het gezicht van Spannet heeft bepaald.
Jan van Pelt verhaalt verder: “Beneden was alleen de winkel, hier boven de huiskamer en in het souterrain waar nu de onderzoeksruimten zijn waren de slaapkamers. Iedereen in De Baarsjes kende Spannet en iedereen bleef ook voor de etalage staan als Van Sprundel voor het raam aan een van de eerste ‘automaten’ glasranden stond te slijpen. Alle brillen lagen in laatjes en werden je door de opticien persoonlijk gepresenteerd; er hing niets aan de wand zoals tegenwoordig waarbij iemand zelf alle brillen kan passen.”
Zelfgebakken taart
Veel mensen kwamen onder het mom van ‘even de brillenpoten wat bijstellen’ binnen voor uitwisseling van nieuwtjes uit de buurt. Jan weet zich Odilia en Ernst Helle te herinneren die werkelijk iedere dag even binnenliepen op hun wandeling door de straat. Odilia kwam zelfs al anderhalve week na een hartoperatie weer binnen ‘om haar bril bij te stellen’. Regelmatig werden ze door klanten getrakteerd op zelfgebakken taart als die met veel vreugde hun nieuwe bril kwamen halen.
Service
Gijs laat tot slot beneden nog enkele ouder- en nieuwerwetse apparatuur zien, waaronder een topsterktemeter, een apparaat uit de 50-er/60-er jaren om de exacte sterkte van de glazen te meten, en de mij bekende stoel voor als ik weer eens mijn lenzen heb verwisseld of er eentje door de gootsteen heb gespoeld. De winkel stroomt inmiddels wat voller en met natuurlijke beleefdheid houdt hij bij mijn vertrek de deur voor me open. Wat een service. Als ze het ook volhouden beleef ik zeker mijn 50-jarig klantjubileum bij deze oogadviseur.
Ruud van Koert
Gepubliceerd: 2 augustus 2008