Herinneringen van een 'oudgediende' Diender (11)

Verteller: Barteld Plenter
1 Fan
Westerpark
Frederik Hendrikstraat 33-45 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, collectie foto's eigen fotodienst, 4 juni 1971.

Frederik Hendrikstraat 33-45 Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, collectie foto's eigen fotodienst, 4 juni 1971.

Alle rechten voorbehouden

Gewetensvragen?
Ondanks dat ik altijd met heel plezier heb gewerkt bij de politie, gebeurden er toch soms wel dingen die tegen mijn rechtsgevoel indruisten.

Zo herinner ik me dat ik ooit samen met een oudere collega vanuit de “Raampoort” op onderzoek werd gestuurd naar de Frederik Hendrikstraat waar een familieruzie aan de gang zou zijn. De collega waar ik mee op de onderzoek ging was uitgerust met een tamelijk groot reukorgaan, een inderdaad niet erg flatteus geval en daardoor de aanleiding tot het volgende incident.

In de Frederik Hendrikstraat aangekomen moesten we op het bewuste adres twee trappen op, mijn collega liep voor me aan naar boven. Toen we met ons hoofd boven de trap uitkwam naar de overloop van de tweede etage zagen we twee mannen staan, waarvan de jongste (duidelijk onder invloed) mijn collega zag en riep: “hé neus, je kan wel weer gaan hoor, niks meer aan de hand”.
Ik moet er bij zeggen dat de andere man er inderdaad kalm bij stond met zijn handen in de zakken, zodat er waarschijnlijk écht niets meer aan de hand was.
Maar de opmerking over het geprononceerde lichaamsdeel van mijn collega schoot kennelijk in het verkeerde keelgat, want de jongen werd beetgepakt en met enig geweld langs me heen de trap af gesleurd en in de VW-bus gedonderd om naar de Raampoort overgebracht te worden.
Nadat de jongen in de arrestantencel was geplaatst werd er van mij verwacht dat ik een proces-verbaal op zou maken, ter zake “verzet” tegen de politie. Dit heb ik toen geweigerd. Mijns inziens was er namelijk van enig verzet geen sprake geweest en zou ik te zijner tijd voor de Rechtbank hierover niet kunnen getuigen onder ede. Dit werd me door mijn collega niet in dank afgenomen, maar nadat ik de zaak aan de dienstdoende wachtcommandant, “ome” Henk van der Hout, had uitgelegd, kon deze niet anders dan het met me eens zijn en werd de jongeman na helemaal te zijn ontnuchterd, heengezonden.
Later heb ik dit geval in alle rust met mijn collega besproken, waarbij hij inderdaad toegaf meer uit emotioneel dan uit rationeel oogpunt te hebben gehandeld en dat dit inderdaad niet door de beugel kon en me, hoewel enigszins schoorvoetend, gelijk gaf. We hebben er toen zand over gegooid, er nooit meer over gesproken en verder prima samen gewerkt.

Gepubliceerd: 5 augustus 2008

Lees ook de andere verhalen van deze diender.

Alle rechten voorbehouden

996 keer bekeken

Bezoeker

eindelijk verhalen

Eindelijk hoor ik eens wat je beleefd hebt pap.!!
Maar leuk hoor. Lijkt me een gezellige tijd om toen agent te zijn geweest! Veel gemoedelijker dan nu! Je hebt het nog getroffen..op je fietsje enzo.

groetjes van je dochter