Hoe stil kun je een schoolklas krijgen? Doodstil. Dat bleek toen de filmploeg van Bosch Film BV de klas van juf Christel op de Slootermeerschool binnenkwam. Het gesprek tussen de middelbare scholieren en de groep kwam snel op gang. Want allemaal hebben ze een mening over hun school. Een mooie school met een fraaie patio en een groot, kleurrijk schoolplein. Vooral bewaren die school. Tenminste nog een jaar, grapte een leerling.
Monumentaal?
De Slootermeerschool mooi? Ja, vonden de 18-jarige Niels, Fatima, Maarten en Achraf. Monumentaal? Niet echt. Alle uitleg van Vincent van Rossem ten spijt. Over de originele gangenloze indeling, over het nieuwe idee in de jaren vijftig dat een school licht en ruim moest zijn. De scholieren vonden het stempel monument te ver gaan. Een monument moet bijzonder zijn, moet je tot stilstand brengen, moet historische waarde hebben, veel mensen aanspreken en ook iets betekenen voor de mensen. En dat doet de Slootermeerschool niet. De school kan niet op tegen het monument der monumenten, volgens de jongeren: het Paleis op de Dam. Maar he, dan noem je wel meteen wat.
Triest
‘Nieuwe Tv-serie besteedt aandacht aan Amsterdams cultureel erfgoed’ zo luidt het persbericht van Bosch Film BV. In de Westelijke Tuinsteden werden vier leerlingen uitgekozen om op ontdekkingstocht — ‘Ontdek zelf de waarde van monumenten!’- te gaan. Een jaar eerder hadden ze zich op school al enigszins verdiept in het onderwerp en graag gaven ze voor de televisieserie hun mening over enkele ‘pareltjes van West’. Pareltjes volgens sommige dan. Want ook voor de flat Westereind aan de Harry Koningsbergerstraat liepen de vier niet warm. Van Rossem omschreef de pracht van het gebouw. Toonde zichzelf diep onder de indruk dat het een ontwerp was van de zoon van de grote Rietveld, maar Fatima bleef erbij. “Het is somber, triest en het heeft niks." Van Rossem begreep dat de jongeren niet gecharmeerd waren van het gebouw, in de volksmond beter bekend als de Amstelflat vanwege de grote bierreclame die er jaren op heeft gestaan of als de Hunkerbunker, vanwege het feit dat de flat oorspronkelijk bedoeld is voor vrijgezellen. En dat maakte de vier nieuwsgierig. Zou je er echt niet mogen samen wonen?
Het antwoord kwam van Luuk, bewoner sinds 1978 maar geen fulltime vrijgezel sinds die tijd. Maar het is moeilijk een relatie te onderhouden op twintig vierkante meters, weet Luuk. De jongeren zitten op zijn bank, tevens zijn opklapbed en de filmploeg is tot aan keuken en badkamer in hoeken verdreven. Het is klein, maar Luuk is uitermate tevreden. Lage kosten en een heerlijke buurt houden hem op deze plek. Monumentaal? Luuk weet het niet zeker. Ach, het zou leuk zijn als de flat dat stempel krijgt. Immers, het is een mooi gebouw en ook: dat uitzicht! Vroeger de grazende koeien, nu spannende gebouwen en toch nog behoorlijk wat groen voor een stad. Maar de jongeren oordeelden anders. “Dit is niet monumentwaardig." Wat ze van de woningen aan de Burgemeester de Vlugtlaan, café de Oostoever en woonwijk de Noorderhof vinden kunt u vanaf half december zien op AT5. In de zevendelige serie komen ook monumenten uit andere delen van de stad aan de orde.
