De Blauwe tram (vervolg)

Henk Schmidt

Leuk filmpje
Ik kwam op youtube een filmpje tegen over de Blauwe tram, even genieten, alsof het 100 jaar geleden is.
Kijk op onderstaande Link:
www.youtube.com/watch?v=vkng3YY-BUk

-----

Alger Algra

De Kikker
Er was ook een tram van de NZH die over hetzelfde spoor van de Spuistraat tot Sloterdijk reed, met stadshaltes. Vandaar ook het onderscheid in wel of niet instappen voor Haarlem/Zandvoort. Het was een enkele (motor)wagen. Bijnaam: de Kikker. Vast ritueel was dat na aankomst op het eindpunt de rugleuningen van alle banken werden omgezet. Als ik geluk had, mocht ik - als jongetje van zes, zeven - de conducteur daar mee helpen.. Door het omklappen reden alle passagiers dus altijd "vooruit". De zittingen en rugleuningen waren (in mijn herinnering) van een soort gevlochten bamboe, zoiets als Thonet.
In de Spuistraat was een wachtruimte voor passagiers, die in een van de huizen daar gevestigd was: op straat was geen ruimte voor zoiets.
Als de tram (ook de Blauwe) vanuit de Spuistraat de Raadhuisstraat in zou draaien, stapte eerst de conducteur uit. Die zette een waarschuwings-lichtbak aan: TRAM! . Het verkeer in de Raadhuisstraat werd daarmee gewaarschuwd dat er het logge en langzame gevaarte aankwam. Als de hele tram op het spoor in de Raadhuisstraat was gekomen, stopte hij. De conducteur schakelde de waarschuwing weer uit, stak over, en beklom de tram weer. Dan pas ging alles weer verder..
Opvallend was dat de trams, die (minstens op het oog) veel breder, hoger en zwaarder waren dan de Amsterdamse stadstrams, op een smaller spoor reden. Dat is goed te zien op het you-tube-filmpje.

-----

Alger Algra (2)

We gaan naar Zandvoort, al aan de ...
Nog even.
Want de vraag was: welke herinneringen heb je aan de Blauwe tram naar Zandvoort - en daar begin ik over de Kikker. Sorry!
Mijn meest levendige herinnering is het merkwaardige beeld op een fraaie zomerdag van het verschil in de stromen mensen die op weg waren naar het strand.
Op het fietspad langs de Haarlemmerweg: langzaam, hele gezinnen, de fietsen volgeladen met de strandbenodigdheden.
Daarnaast: een enkele auto op de rijbaan, volgepakt.
Daarnaast: wij, in de Blauwe Tram. Barstensvol. Op z'n eigen sukkelsnelheid
Dan even de blik over het water heen: daar reed de trein, een groene muis. Die was de snelste. Dat wel. Die passgiers hadden het eerst een plekje op het strand.
Maar de aankomst in Zandvoort was met de Blauwe Tram toch veel mooier dan met de trein. Als je uit de Blauwe gestapt was, liep je door de drukke winkelstraat (schepnetjes, emmertjes!) naar de boulevard en het strand. Ach, die eerste seconde dat je de zee zag.. Het NS-station vond ik maar saai en raar. Vanaf het perron liep je een hoge trap op, kwam je in het stationsgebouwtje, en dan stond je pats! op de boulevard en was meteen op het strand. Je miste dan de hele opwindende wandeling-vol-verwachting.