De Blauwe tram

Oud bewoner van de Admiraal de Ruyterweg

Ik heb mij jeugd doorgebracht op de Admiraal de Ruyterweg 162. Ik was 8 jaar toen de Kikker weging en wij een jaar lang een grote zandbak voor de deur hadden waar we heerlijk konden spelen. Voor dat de Kikker wegging heb ik als kind tussen 2 rijdende Kikkers ingestaan. Dat was vlakbij mijn Oma die op 207 woonde en via zo'n hekje probeerde ik over te steken maar..... daar kwamen de trams!

mijn moeder en Oma stonden in de deuropening en waren natuur heel erg geschrokken.

blauwe tram

ik ging als kind met de blauwe tram elke weekend naar haarlem want daar woonde mijn familie toen we noemde het de haarlemse kikker en bij de tempelierstr, ging ik eruit en werd ik opgewacht door mijn tante en zondags ging ik weer naar huis ik woonde in de orteliusstr. waar mijn moeder stond tewachten maar ik weet niet meer de halte waar hij stopte

Re:Tram

Ik weet nog goed toen ik klein was nam mijn moeder mij mee in de kinderwagen naar V&D in de Bilderdijkstraat,toen wij eruitkwamen was er net een vrouw overreden door 1 van deze trams van de overkant af gezien was dit geen prettig gezicht er zaten toen nog geen vangkleppen op de trams,en er kwam gauw een omwonende aan met een deken om dit te bedekken,als ik dit soort stukjes lees moet ik hieraan steeds terugdenken.

Tram

Hallo, ben in 1950 geboren in de Lucellestraat, in West, ging wel eens in de zomer met 1 van m'n zussen met de tram. Zal 5 of 6 jaar oud zijn geweest. Later, met vriendjes, 8, 9 jaar oud, stiekum proberen mee te rijden richting Zandvoort. Ook toen reden we wel eens zwart! Kon ook makkelijker dan nu, met die open balkonnetjes op de tram.

Naar opa en oma,

Ik ben in 1952 in Halfweg geboren en in 1956 verhuisd naar Weesp. De rest van de familie bleef in Halfweg. Mijn ouders konden nog geen auto betalen. Als wij dus op familie bezoek ging in Halfweg gingen met trein en de tram daar heen, voor een 4 jarige een hele belevenis. Voor al de blauwe tram staat in mijn geheugen gegrift.Vooral als je weet dat je naast het tramspoor geboren bent. Hoe groot was de schrik van deze jongeman de tram ineens vervangen werdt door de bus. Jammer.

we gaan naar zandvoort, al aan de zee..

Nog even.
Want de vraag was: welke herinneringen heb je aan de Blauwe tram naar Zandvoort - en daar begin ik over de Kikker. Sorry!
Mijn meest levendige herinnering is het merkwaardige beeld op een fraaie zomerdag van het verschil in de stromen mensen die op weg waren naar het strand.
Op het fietspad langs de Haarlemmerweg: langzaam, hele gezinnen, de fietsen volgeladen met de strandbenodigdheden.
Daarnaast: een enkele auto op de rijbaan, volgepakt.
Daarnaast: wij, in de Blauwe Tram. Barstensvol. Op z'n eigen sukkelsnelheid
Dan even de blik over het water heen: daar reed de trein, een groene muis. Die was de snelste. Dat wel. Die passgiers hadden het eerst een plekje op het strand.
Maar de aankomst in Zandvoort was met de Blauwe Tram toch veel mooier dan met de trein. Als je uit de Blauwe gestapt was, liep je door de drukke winkelstraat (schepnetjes, emmertjes!) naar de boulevard en het strand. Ach, die eerste seconde dat je de zee zag.. Het NS-station vond ik maar saai en raar. Vanaf het perron liep je een hoge trap op, kwam je in het stationsgebouwtje, en dan stond je pats! op de boulevard en was meteen op het strand. Je miste dan de hele opwindende wandeling-vol-verwachting.

de kikker

Er was ook een tram van de NZH die over hetzelfde spoor van de Spuistraat tot Sloterdijk reed, met stadshaltes. Vandaar ook het onderscheid in wel of niet instappen voor Haarlem/Zandvoort. Het was een enkele (motor)wagen. Bijnaam: de Kikker. Vast ritueel was dat na aankomst op het eindpunt de rugleuningen van alle banken werden omgezet. Als ik geluk had, mocht ik - als jongetje van zes, zeven - de conducteur daar mee helpen.. Door het omklappen reden alle passagiers dus altijd "vooruit". De zittingen en rugleuningen waren (in mijn herinnering) van een soort gevlochten bamboe, zoiets als Thonet.
In de Spuistraat was een wachtruimte voor passagiers, die in een van de huizen daar gevestigd was: op straat was geen ruimte voor zoiets.
Als de tram (ook de Blauwe) vanuit de Spuistraat de Raadhuisstraat in zou draaien, stapte eerst de conducteur uit. Die zette een waarschuwings-lichtbak aan: TRAM! . Het verkeer in de Raadhuisstraat werd daarmee gewaarschuwd dat er het logge en langzame gevaarte aankwam. Als de hele tram op het spoor in de Raadhuisstraat was gekomen, stopte hij. De conducteur schakelde de waarschuwing weer uit, stak over, en beklom de tram weer. Dan pas ging alles weer verder..
Opvallend was dat de trams, die (minstens op het oog) veel breder, hoger en zwaarder waren dan de Amsterdamse stadstrams, op een smaller spoor reden. Dat is goed te zien op het you-tube-filmpje.

Leuk filmpje

Ik kwam op youtube een filmpje tegen over de Blauwe tram, even genieten, alsof het 100 jaar geleden is.
Kijk op onderstaande Link

www.youtube.com/watch?v=vkng3YY-BUk