Nieuwe warmte

7 Fans
Bos en Lommer

Een oproepkacheltje voor verkleumde reizigers

De warmtepaal op het station wie, wat, wanneer, waar Foto-fragment van ProRail

De warmtepaal op het station wie, wat, wanneer, waar Foto-fragment van ProRail Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

Buiten was het al een paar weken onder nul en mijn mede-Amsterdammers schuifelen over de gladde platgereden sneeuw naar het station. Zelf probeer ik zo ontspannen mogelijk juist de losse sneeuw op te zoeken, gelouterd door vakanties in landen waar vrijwel iedere winter een centimeter of dertig tegen de huizen opgetast ligt.
Eenmaal binnen in het station zoek ik een plekje uit de wind. Dan valt mijn oog op een samenscholing van scholieren en mannen in pak rond een paal waar een gelig licht uit schijnt. De zuil die als een raket uit het perron opstijgt is van metaal en heeft een rasterwerk. Als ik dichterbij kom, zie ik dat de mensen er omheen hun handen in een bezwerend gebaar naar de paal uitstrekken. Hij straalt warmte uit.

De aanblik van het neefje van de terrasverwarming doet me terugdenken aan onze woning aan de Gerard Callenburgstraat in de 60-er jaren. Eerst stond er een ronde zwarte kolenkachel met asla.

De ouderwetse kolenkachel naast de cv-radiator wie, wat, wanneer, waar

De ouderwetse kolenkachel naast de cv-radiator wie, wat, wanneer, waar Door: Jan van Zijp

Alle rechten voorbehouden

Daarvoor moesten we eierkolen met een kolenkit uit een kist op de houten veranda scheppen, om vervolgens mijn vader opzij te duwen die na hard werken zijn vermoeide lijf iedere avond recht voor de kachel uitstrekte op de ribbelige jabo. In de rest van het huis was het ijskoud, dus mijn zus en ik gingen voor het slapen gaan in onze pyjamaatjes zo dicht mogelijk tegen de kachel aan staan. Soms te dicht en vooral de nylon babydoll van mijn zus is wel eens aan het smeulen geslagen, wat we alleen ontdekten doordat zich een brandlucht door de kamer begon te verspreiden. De kolen maakten later plaats voor gas en de jabo voor zachte vloerbedekking. Mijn ouweheer bleef toen nog langer voor de kachel liggen.

Als het licht van de warmtepaal plotseling dooft drukt een van de omstanders op een knopje en floep, hij gaat weer aan. Een oproepkacheltje voor verkleumde reizigers. Nog even en we hoeven het nergens meer koud te hebben. Wat mij betreft niet. Ik vind het heerlijk om soms tintelend en rood gekoond door een straffe noordooster thuis te komen en me dan op de bank uit te strekken voor … de cv-radiator. Tsja, het is niet anders.


Lees hier alle verhalen van Ruud.

Alle rechten voorbehouden

529 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Loes Kuijkens

cosy warmte.

Leuk verhaal Ruud, over deze paal op het station wij hadden er nog nooit van gehoord, wel een knuffelmuur in een tropisch zwembad dat lijkt er een beetje op. En de kolenkachel uit onze jeugd heel herkenbaar!
Wij wonen nog in een huis waar geen centrale verwarming is maar een gashaard, één waar de houtblokken gaan gloeien als hij flink brand.
Als de kleinkinderen op bezoek komen koud van buiten,kruipen ze dicht bij de kachel,al is het huis warm, hij geeft je een cosy gevoel meer dan de centrale verwarming!!

Jan Luiten

Kolen?

Ja, tot in de 60-er jaren had iedereen wel zo'n ouderwetse kolenkachel en op het balkon een kolenkast. Een radiator haalt het natuurlijk niet bij de knusse warmte van zo'n kolenkachel. Toch heb ik de laatste tijd daar wat bedenkingen over. Enige jaren geleden waren we in het mijnmuseum in Valkenburg. Ik was behoorlijk ontdaan van de werkomstandigheden van de mijnwerkers die in het verleden de kolen naar boven haalde. Dat is bar en boos geweest. Onze gids, een oud mijnwerker van in de 80, zei het nog tegen de aanwezige jeugd: zorg dat je er nooit hoeft te werken......