Jan van Zijp
Zo’n woon en leefgenot wil je niet laten verpauperen. Hier moet je alles willen doen om te voorkomen dat dit beeld verleden tijd wordt. Ik werd daarom actief binnen het buurtwerk als voorzitter van de beheercommissie Steunpunt buurt10 en het overkoepelende platform van de 10 buurten. Hier heb ik vooral gemerkt dat wensen en klachten van bewoners te weinig serieus worden genomen door de politiek. Ook het begrip “inspraak” lijkt in duidelijkheid aan vernieuwing toe. Dit was de reden dat ik mij aansloot bij Leefbaar Slotermeer Geuzenveld (LSG), om binnen een onafhankelijke lokale partij die het dichtst bij de bewoners staat om zo bewonersbelangen op de politieke agenda te zetten.
In 2002 kwam ik als raadslid voor LSG in de stadsdeelraad. Helaas zat bestuursverantwoordelijkheid er voor LSG nog niet in. Wel werd ik door de raad unaniem tot voorzitter gekozen. Omdat ik als voorzitter neutraal moest zijn, kon ik onze eigen politieke mening niet genoeg uiten. Ik miste dat wel. Om toch mee te kunnen debatteren, werd ik later ook lid van de raadscommissie middelen en reserve-lid van de raadscommissie sociaal. Deze functies waren goed te combineren met het Raadsvoorzitterschap.
Naar aanloop van de verkiezingen 2006 werd ik door LSG tot lijsttrekker en beoogd fractievoorzitter benoemd. Afhankelijk van de verkiezingsuitslag gaat LSG bestuursverantwoordelijkheid zeker niet uit de weg.
De laatste jaren is het stadsdeel zichtbaar aan het veranderen. Wegen zijn heringericht; het fietspadennet uitgebreid en parken en oevers aangepakt. Veel bewoners zijn echter niet tevreden over de manier waarop de buurtring is ingericht. Het in de file moeten staan achter de bus of vuilniswagen, vanwege de versmallingen, draagt niet bij aan de doorstroming en het milieu. De stedelijke vernieuwing is ook in ons Stadsdeel volop aan de gang. Veel mensen moesten hun woning verlaten vanwege sloop, voor sommigen was dit een gevoel van opluchting, maar voor veel anderen een bange, spannende tijd waar heel veel geïnvesteerd moest worden in overtuigingskracht, onmacht en emoties. Het gevoel niet gehoord te worden door de politiek was op de publiekstribune bij de Raads-en commissievergaderingen met enige regelmaat te merken. Veel bewoners misten de sociale betrokkenheid van de plannenmakers. Ook de stadsdeelraad wilde meer betrokkenheid van bewoners en voerde een Participatieverordening in. Al snel bleek dat de bewoners een andere opvatting van participatie hadden dan de bestuurders; eerdere onmachtsgevoelens kwamen bij de bewoners weer naar boven.
Wat mij betreft moeten dergelijke communicatiestoornissen voorkomen worden en ik zal er met LSG alles aan doen om de samenwerking met bewoners te verbeteren.
Mijn doel is om het wonen en leven hier mooi ,betaalbaar en verdraagzaam multicultureel te houden; om het aanbod van Nederlandse taalonderwijs op peil te houden; te zorgen voor een betere woonsituatie en toegankelijkheid van straten en gebouwen voor ouderen en gehandicapten; het veiligheidsgevoel te verbeteren; het probleem van de jeugd werkeloosheid en straatcriminaliteit aan te pakken; om gezondheidsvoorzieningen dicht in de buurt te houden; een gedifferentieerder aanbod van winkels en horeca te krijgen in een stadsdeel waar wij veilig de weg op kunnen en het parkeerbeleid geen melkkoe is.
Na een werkzaam leven in de Geestelijke Volksgezondheid ben ik per 1 januari 2006 met prepensioen gegaan, waardoor ik mij geheel kan wijden aan de belangen van de bewoners.
Om de wensen van onze onafhankelijke lokale stadsdeelpartij ook op de politieke agenda van de Centrale Stad te krijgen, ben ik ook betrokken bij het oprichten van de nieuwe grootstedelijke partij “Amsterdam Lokaal”. Ik verwacht hiervan dat de stem van de stadsdelen door gaat klinken in de Gemeenteraad. Een stevige onafhankelijke stadsdelenpartij kan daar niet gemist worden.
Peter Moerman
Gepubliceerd: 25 januari 2006
Terug naar politiekelink