Eendrachtsparkbuurt
Jammer dat alleen de Jelte Eelsmastraat, Ewoud Worststraat, Wigbolt Ripperdastraat, Pieter van de Werfstraat en Kenau Simons Hasselaarstraat als deze buurt betiteld werden in het gelijknamige boekje uit 2008. Voorbij gegaan wordt aan het feit dat tot hetzelfde complex de drie blokken aan de Dr. H. Colijnstraat behoorden. Dat prikt mij natuurlijk een beetje, omdat ik zelf in het middelste blok woonde. Helaas vielen deze blokken eerder ten prooi aan de in mijn ogen prestige objecten van de stadsdeelraad. Nu staat op de plek van de eerste blokken het Parkrand-flatgebouw.
Uit Oost
De woningen waren destijds van de R.K. Woningbouwvereniging Het Oosten. Vandaar dat ook een aanzienlijk deel van de woningen werden toegewezen aan 'de katholieken'. Via het CBH werden de overige woningen toegewezen. En zo fietsten mijn vader en ik op Goede Vrijdag 1958 vanuit de Indische Buurt naar een wijk waarvan we het bestaan niet eens kenden. Dik drie kwartier fietsen, misschien wel een uur. Buren en familie die ervan hoorden, verklaarden ons voor gek: zo ver weg, bijna helemaal tegen Halfweg aan, en wat kostte het wel niet aan huur?
Veel keus hadden mijn ouders niet. In de Indische Buurt hadden we een driekamerwoning. Zonder douche of zo, zonder warmwatervoorziening. We sliepen met z'n vijven op één slaapkamer, twee kinderen elk in een tweepersoons opklapbed, m'n broertje in een ledikantje. De jongste werd overdag in de ouderslaapkamer geparkeerd en 's avonds naar de huiskamer gesleept, zodat m'n ouders ook hun bed in konden.
Wat een weelde
Die woning aan de Dr. H. Colijnstraat! De benedenste woningen waren vijf-kamerwoningen: de huiskamer, de ouderslaapkamer en een kleinere slaapkamer 'boven', twee andere slaapkamers achter de boxen (bergingen). Een eigen tuin! En, oh wonder, altijd warm water uit de Fasto-geiser, en een badkamer met douche! Een extra wonder der techniek was het lavet, een soort gecombineerde badkuip (geleverd door de firma Ocriet te Baarn) die simpel tot een wasmachine getransformeerd kon worden, met daarnaast - ook ingebouwd - een centrifuge.
In onze vroegere woning was maandag wasdag waarbij de wasketel met kookwas reeds zondagavond op het gasstel moest worden geplaatst, en de keukendeur uit z'n scharnier gelicht moest worden om net genoeg ruimte te hebben om de wasmachine vanaf het balkon de keuken in te zeulen. 's Avonds het omgekeerde ritueel.
Eenmaal in Geuzenveld moest de kookwas natuurlijk nog steeds echt gekookt worden, maar in vergelijking met voorheen was het verdere verloop van de maandag een peuleschil.
Wasgoed aan de lijn of aan het wasrek rond de kolenkachel. De typische heerlijke geur van drogend wasgoed kan ik in m'n fantasie nog oproepen.