Wat vooraf ging aan de Herinneringen van een 'oudgediende Diender', deel 2
Zeil en kokoslopers in de Wigbolt
Barteld Plenter heeft onlangs beschreven wat vooraf ging aan zijn eerdere verhalen over zijn diensttijd bij de Amsterdamse politie. Dit is het tweede deel van die beschrijving .
Inrichting uit Drenthe
Onze meubels hadden we gekocht bij de vertrouwde zaak in ons dorp in Drenthe. De eigenaar van deze meubelzaak, die bij ons op de lagere school had gezeten, deed ook de verdere inrichting van het huis, zoals vloerbedekking, gordijnen en vitrage. Een voordeel hiervan was dat we een soepele betalingsregeling met die leverancier konden overeen komen. Noodzakelijk en begrijpelijk met een maandinkomen van inmiddels fl 302,-. (N.B. de schulden waren wel binnen een paar maanden afgelost - een opmerking van mijn eega - mede ook door het zuinige huishouden wat zij deed.)
Balatum en kokos
In de huiskamer werd op de vloer aan de randen balatum, (een soort zeil) gelegd en daarbij in het midden 3 banen “kokosmatten”, terwijl in de gang ook een kokosloper werd gelegd met eveneens aan de zijkanten zeil. De slaapkamers, 3 stuks, werden eveneens belegd met zeil.
Nu was het in Drenthe op het platteland de gewoonte dat de kokos-lopers elke vrijdag naar buiten gingen en daar “uitgeklopt” werden. Dus… mijn vrouw, gewoonte getrouw, elke vrijdag met de kokosmatten naar beneden liep en ze over het muurtje van de buitentrap legde om te worden uitgeklopt. Dit duurde tot de bovenbuurvrouw, mevrouw van der Pol aan mijn lieve vrouw vroeg of er wat aan haar bovenkamer mankeerde, in de 'stad' deed men zoiets niet. Maar mevrouw Van der Pol werd toch een goede vriendin van mijn vrouw. En het was tevens de laatste keer dat de kokosmatten elke week werden uitgeklopt.
Badcel
De woning verder was voorzien van een badkamer (toen nog gewoon badcel genoemd) met douche. In Drenthe konden we alleen douchen in het badhuis, één keer in de week en voor de rest in de 'tobbe' in de keuken. Overigens deden we dat ook nog wel met onze kleine kinderen in de Wigbolt voor de grote kolenkachel. De badcel was namelijk vaak te koud in de winter, de bloemen stonden toen nog regelmatig op de ramen, tja wat wil je éénsteens muren en zandstenen tussenmuurtjes. Maar… óók was in de badcel een lavet met daarin een heuse wasmachine met centrifuge eraan… wat een luxe.
Je kunt je voorstellen dat “moeder de vrouw” daar erg blij mee was met al die kleine kinderen. In Drenthe had ze nog alles op de hand moeten wassen. Ik denk dat de wasmachine met de daarbij behorende centrifuge wel 15 jaar dienst heeft gedaan zonder haperen.
Binnenkort meer herinneringen van Barteld Plenter.
Gepubliceerd: 29 mei 2009
Lees ook de andere verhalen van deze diender
2603 keer bekeken