Korte juniorenwedstrijd

Auteur: Joop Komen
7 Fans
Amsterdam-West

In 1947 fietste ik op een winterse zondagmorgen om een uur of negen, als zestienjarige sportfanaat van mijn woning in de van Beuningenstraat naar de Velserweg, om een uitwedstrijd te spelen voor mijn club De Spartaan tegen de junioren-1 van Gold Star.

Molen De Bloem Aan de Haarlemmerweg. Foto: José Stolp, 9 juli 2008 Foto: José Stolp, 9 juli 2008 Foto: José Stolp, 9 juli 2008

Molen De Bloem Aan de Haarlemmerweg. Foto: José Stolp, 9 juli 2008 Foto: José Stolp, 9 juli 2008 Foto: José Stolp, 9 juli 2008

Alle rechten voorbehouden

Het was bitter koud en plus 2 graden Celsius voelden door de gure wind als min 8.
Ter hoogte van molen "De Bloem", even voorbij begraafplaats Vredenhof hoorde ik plotseling het gevreesde pppffffiéiéiéett en ja hoor, een lekke achterband. Ik beschikte, ondanks mijn jeugdige leeftijd, over een behoorlijk arsenaal vloeken die ik dan ook luidkeels declameerde op de overigens verlaten Haarlemmerweg. Een blik op mijn lekke achterband toonde mij echter dat de vloeken geen enkele verbetering brachten.

Daar jongens van mijn leeftijd toen nog geen horloges bezaten, schatte ik de tijd op ongeveer kwart over negen en ik had dus nog ongeveer een kleine drie kwartier om het veld van Gold Star op tijd te bereiken. Ja, wat nu? Spullen om een band te plakken had ik niet bij me en daar mijn ouweheer de taak op zich had genomen van onbezoldigd fietshersteller, inclusief bandenplakker, zouden bandenplakspullen bij mij overbodige luxe zijn. Kortweg, ik had van bandenplakken geen kaas gegeten.

Besluiteloos als ik nu eenmaal ben, zette ik mijn fiets tegen een boompje en staarde, inmiddels rillend van de kou, doelloos de Haarlemmerweg links en rechts af. Vanuit de richting Haarlemmerplein naderde een auto en toen hij me was genaderd duimde ik hoopvol en jawel, de auto stopte, iets wat je je in het jaar 2011 niet meer voor kan stellen. Met een kansberekening van minder dan 10% vroeg ik de man aan het stuur of hij soms naar de Velserweg moest en verdomd, hij zei: "Stap maar in." In een gesprek over lekke banden, het koude weer en voetbal, vertelde hij me dat hij scheidsrechter was en er een juniorenwedstrijd moest fluiten. Nu ja, er begonnen ruw geschat zo'n dertig juniorenwedstrijden tussen tien en twaalf uur op de Velserweg, dus ik schonk daar verder geen aandacht aan

Aangekomen bij de ingang van het sportcomplex bedankte ik mijn redder uitbundig en haastte mij naar het terrein van Gold Star. Toen de scheidsrechter ons veld betrad en tot mijn verbazing herkende ik mijn liftgever. Na ongeveer tien minuten spelen beging ik een forse overtreding op mijn tegenstander en een driftig fluitje met een wijzende vinger van de scheids (in die tijd bestonden nog geen gele en rode kaarten) vertelden mij dat ik eruit werd gestuurd.

Toen ik hem op mijn afgang naar de kleedkamer passeerde fluisterde hij me toe: "Nu heb je ten minste de tijd om naar huis terug te lopen en vergeet je fiets niet mee te nemen die bij de molen staat." Het enige dat ik kon doen was schaapachtig grinniken.

Alle rechten voorbehouden

554 keer bekeken

4 reacties

Voeg je reactie toe
Joop Komen

Vervolg sigarenwinkel

Ik denk dat er in de periode 1945 tot ongeveer 1965 wel 20 à 30 winkels in Amsterdam waren die ’s zondags de voetbaluitslagen op een bord buiten hun winkel met een krijtje opschreven. Meestal waren dat sigarenwinkels en ook een enkel café bezondigde zich daaraan, bijvoorbeeld op de hoek Jan Pieter Heijestraat en Eerste Helmersstraat. De sigarenwinkel van Frits Flinkevleugel herinner ik me ook nog goed, evenals Sacksioni op de Admiraal de Ruyterweg hoek Jan Evertsenstraat. En in de Staatsliedenbuurt was naast Stroober op de Haarlemmerweg ook de sigarenwinkel op het van Limburg Stirumplein bekend.
Jouw reminiscens heeft het bij het juiste eind Jan Hendrik, op de Postjesweg tegenover het einde, of eigenlijk tegenover het begin van de Hudsonstraat zat ook zo’n dwaze sigarenwinkelier met een krijtje.
Ik vermoed dat het vertonen van de voetbaluitslagen op zondag voor de sigarenwinkeliers toch enige omzetvermeerdering gaf voor hun nering, want je staat niet een halve zondagmiddag voor de lol al die uitslagen op te schrijven die bij stukjes en beetje via hun telefoon werd doorgegeven.
In zomer en voorjaar ging dat nog wel, maar om vooral in de winter een paar uur lang vele malen naar buiten te lopen om weer een paar uitslagen met verkrampte vingers van de kou op te schrijven, wat een onlol.
Sommigen hadden zelfs het uitslagenbord nogal hoog hangen zodat ze op een trappetje moesten klimmen om hun nobele werk te doen.

Jan Hendrik

Sigarenwinkel

Wij luisterden altijd thuis naar de radio. Met Frits van Turenhout met z'n karateristieke stemgeluid: 'neuuuuuul-neuuuuul'.
Mijn geheugen laat me een beetje in de steek wat betreft de plek van de sigarenwinkel met krijtbord. Ik denk - en als ik nu de reminiscentie z'n werk laat doen - weet het bijna zeker, dat het op de Postjesweg was, vlakbij de Hoofdweg.
Wel herinner ik mij nog overduidelijk de sigarenwinkel van Frits Flinkevleugel van DWS. (Tegenover de oude Hema in de Kinkerstraat) Daar kwam ik elke vrijdag het toto-formulier van mijn vader inleveren. Meestal met maar twee ingevulde rijtjes; het minimum. Toen ik een keer mijn eigen zakgeld aansprak om twee rijtjes extra in te vullen zei Frits: "deze keer win je, ik voel het an m'n water". Die zondag zat ik extra gespannen aan de radio gekluisterd. En ... ja hoor, ik had er elf goed!
's Maandags stond er in Het Parool dat de derde prijs (voor elf goed) die keer niet uitgekeerd zou worden omdat er te veel winnaars waren.
Balen, maar ik heb wel 24 uur in een overwinningsroes verkeerd en in gedachten heel veel geld uitgegeven aan onbereikbare jongensdromen.

Joop Komen

Ik plak ze nu zelf

Sinds mijn vader is overleden plak ik mijn banden zelf Jan, maar het wordt tijd dat mijn zoons het voor me doen, want tachtig jaar drukken toch een beetje op me bij het plakken.
Mis jij ook die sigarenman met de voetbaluitslagen op dat krijtbord?
Wij stonden vanaf 16:00 uur tot de laatste voetbaluitslag om ongeveer 18:00 uur in weer en wind voor de deur van de sigarenwinkel van ome Joop Stroober op de Haarlemmerweg en dat was romantischer dan nu de inblik-radio en conserven-televisie.

Jan Hendrik

Banden plakken

Fantastisch verhaal Joop. Ik zie het zo voor me. Zo'n scheidsrechter is goud waard, droge humor en autoriteit,dat mis ik tegenwoordig bij gezagsdragers.

Zelf was ik ook fanatiek jeugdvoetballer, al stond ik in het 5e en was ik niet de beste van het veld. Zo ging ik op een ijskoude morgen toch al glibberend over ijzige wegen toch naar het voetbalveld om met eigen ogen te zien dat de velden waren afgekeurd.
De sigarenman op de hoek - met z'n krijtbord waarop stond "Alle velden amateurvoetbal afgekeurd" - zou het eens mis kunnen hebben. En dan miste ik een wedstrijd!

En Joop; plak je tegenwoordig zelf je lekke banden?