Pontje klunen
Wij waren ook altijd op het ijs te vinden, op de Admiralengracht en bij het pontje bij de Postjesweg. De pontjesbaas hield zo lang mogelijk de doortocht voor zijn pondje open en om aan de andere kant van het open water te komen gingen wij op ons schaatsen over zijn pontje naar de andere kant. Richting polder achter de Postjeskade, waar toen nog tuinderijen waren. Nou, dan kwam er van zijn kant een scheldkanonnade over ons heen ...
Hij had een heel hese stem die in mijn herinnering gegrift staat.
Koude bloemen
In die tijd waren de huizen niet geïsoleerd, zoals tegenwoordig met dubbele ramen en centrale verwarming was er ook niet. De kachel was 's morgens meestal uit, dan was het echt koud in huis.
Als je dan uit je bed kwam kon je niet door de ramen naar buiten kijken, de kou had prachtige ijsbloemen op de ramen getoverd. Met je vinger maakte je dan een gaatje om toch even naar buiten te gluren. Ik denk dat veel jonge mensen dit toch mooie schouwspel nooit hebben gezien.
Kolenkachel
Ja, we hadden in die tijd een kolenkachel die meestal in de nacht uit ging, maar soms had je geluk dat er 's morgens nog een vonkje vuur in zat, dan even poken, de asla legen, de schuif open, wat verse kolen er op en dan was het snel warm. Was hij echt uit, dan was het eerst houtjes hakken, als die niet meer in voorraad waren en duurde het een stuk langer voor het warm werd in de kamer.
Die goede ouwe tijd was niet alles, maar de ijsbloemen waren prachtig!!
Gepubliceerd: 5 februari 2009