Jan van Zijp
Mijn herinneringen kwamen boven toen ik wat koperen voorwerpen aan het poetsen was. Deze geur is dan ook heel indringend.
Die herinneringen gaan terug naar thuis: mijn vader was tramconducteur en droeg in die tijd een uniform met koperen knopen en die moesten om de paar weken worden gepoetst.
Ik mocht dat als kind ook vaak doen, er werd dan een kartonnetje met een gleufje er in onder de knoop geschoven, want de poetspomade mocht niet op het uniform komen! Was het werk klaar dan glommen de knopen weer prachtig.
Een paar knopen van zijn uniform heb ik nog steeds bewaard.
Het tweede wat die geur in mijn herinnering bracht was de kleuterschool (Montesori-onderwijs). We hadden een speelhoek en daar stonden klein koperen voorwerpen, die - als je daar zin in had - je ook mocht poetsen en dat vond ik heel fijn om zo nu en dan te doen.
Ook waren er vierkante raampjes met stof er tussen gespannen, daarmee kon je leren om knoopjes dicht maken en veters te rijgen en strikken.
Zo zie je maar dat geuren heel veel herinneringen kunnen oproepen.
Gepubliceerd: 9 oktober 2008
Zo zag mij vader er toen ook uit! De nummers op de kraag waren bestemd voor als een passagier klachten had over de conducteur,dan kon die het nummer doorgeven en moest hij op het matje komen. Ja dat waren andere tijden!
Loes Kuijkens
