Bevende knietjes

8 Fans
Oud-West

Het is 1940, ik was 6 jaar en moest op zwemles, nou dat was afzien.

Zwemdiploma van Loes Foto: familie Kuijkens

Zwemdiploma van Loes Foto: familie Kuijkens

Alle rechten voorbehouden

's Morgens vroeg op, dan bij mijn moeder achter op de fiets, want om zeven uur begon de zwemles. We woonden in de Borgerstraat en via de Kinkerbrug, Witte de Withstraat, richting Pieter van der Doesstraat, naar het zwembad. (Sportfondsenbad West, redactie)
Ik vond dit niet leuk en keek altijd naar een soort onderstuk in de Witte de Withstraat waar een plank voor was gespijkerd en waar een kaboutertje op stond.
Nou, waren wij daar voorbij dan kreeg ik de kriebels, het zwembad was spoedig daar.

De Cornelis Dirkszstraat, gezien in noordelijke richting naar de Pieter van der Doesstraat.  Links Sportfondsenbad West Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, mei 1978

De Cornelis Dirkszstraat, gezien in noordelijke richting naar de Pieter van der Doesstraat. Links Sportfondsenbad West Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, mei 1978

Alle rechten voorbehouden

Het pierenbad herinner ik mij nog als de dag van gisteren. Via het trapje stapte ik
met bevende knietjes die grote plas water in om aan het water te wennen en de eerste slagen te oefenen.
Had je die een beetje onder de knie dan moest je in het diepe aan de stilstaande hengel, een apparaat op een soort rail. Aan de hengel hing in plaats van een dobber een band waar je als visje aan de oppervlakte leerde zwemmen.
Als dat dan goed ging - met de lopende hengel - dan moest je op eigen kracht zwemmen. De badjuffrouw liep dan met je mee met de lopende hengel waar je nog steeds in hing en deze beschermde je tegen zinken.

Het volgende was de haak. In noodgevallen werd deze onder je arm geschoven.
Het ergste was voor mij rugzwemmen, de haak werd dan onder je hoofd geschoven,
ging dat een beetje,dan moest het zonder haak. Mijn truc was om midden in het bad te gaan zwemmen, ik kon dan af en toe weer op de borstslag over gaan tot ergernis van de badjuffrouw, maar ze kon lekker niet bij mij komen met die haak om mij weer op mijn rug te duwen. Zo heb ik na een paar maanden toch mijn zwemdiploma gehaald!

Later was ik een goede zwemster, ben lid geworden van zwemvereniging De Watervrienden en daarna bij de Amsterdamse Reddingbrigade gegaan. Tot nu zwem ik graag, dus ik ben blij dat ik het zwemmen zo vroeg mocht leren!

Alle rechten voorbehouden

1761 keer bekeken

16 reacties

Voeg je reactie toe
loes kuijkens

lange tijd

Na een lange tijd weer eens geheugen van west opgezocht!

En leuk de de vele reacties weer te lezen op mijn stukje!

Ron van der Voort

Spijkers

Als buschauffeur bij Spijkers heb ik heel wat bange kinderen naar de sportfondsebaden gebracht.

Jan van Zijp

Amsterdammers

Beste, onaardige, barse, lieve, soms knorrige, af en toe toch aardige Amsterdammers,

Ik stel voor om deze discussie hier te sluiten en zo nodig verder te voeren in ons Gastenboek.

Redactie Geheugen van West - Jan van Zijp

Joop

Correctie

Correctie:
Ali B is geboren in Almere. Nou,maakt niet uit. Is een pot nat met Amsterdam.

Joop

Een geboren Friese Amsterdammer , HUH ????

Citaat Joop Koomen; "Vallen daar ook de in Amsterdam geboren Friezen, Limburgers, Marokkanen, Turken, enz., enz., onder, en ook de in Amsterdam geborenen doch uitgeweken over de gehele wereld?"

H U H ???????

De in Amsterdam geboren Friezen enz.enz. HUH????

Als je in Amsterdam geboren bent ben je toch een Amsterdammer of zie ik het nou verkeerd?

Bijvoorbeeld Ali B is toch een geboren Amsterdammer (en dat kun je horen ook) en daartengevolge van toch geen Marokkaan!!! HUH ????

Wie ontkracht nou wiens stelling ???

Joop

De Amsterdammer

Voor Jop Koomen.
De gemiddelde Amsterdammer (die Amsterdammer dus) heeft een grote bek en dan wordt daar vergoeilijkend achteraan gezegd maar heeft een klein hartje. Ik heb liever GEEN GROTE BEK en een klein hartje.
De gemiddelde Amsterdammer vind zich superieur t.o.v. landgenoten uit andere delen van het land. Een soort van Ubermensch gevoel zeg maar.
De gemiddelde Amsterdammer is altijd bereidt je een oor aan te naaien en is over het algemeen onbetrouwbaar. De gemiddelde Amsterdammer is het standaard niet met iemand anders mening eens. Later meer.

Okko Steensma

Wel of niet aardige Amsterdammers

Als ik de verhalen lees over de ervaringen van de zwemlessen in het Sportfondsenbad - ik vond de badjuf daar ook niet aardig, want ze schreeuwde te hard naar mijn mening en probeerde mij in het diepe bad te gooien omdat ik er niet zelf in durfde te springen. Uiteindelijk sprong ik erin met één hand op de kant zodat mijn hoofd net niet onder water verdween. Mijn haar bleef droog. - en ik deze vergelijk met de situatie vandaag te dag, dan kan ik alleen maar concluderen dat het niet alleen onaardige Amsterdammers betrof. Volgens mij werd er pedagogisch gezien veel strenger en harder met kinderen omgegaan dan tegenwoordig het geval is. Je moest veel meer en mocht niet alles. Er waren meer regels en er was meer orde en discipline. Op het schoolplein stonden we opgesteld in rijen van twee en reken maar niet dat je ongezien buiten de rij kon staan. Heel vaak resulteerde dit in strafregels schrijven. De tafels en aardrijkskunde werden er ook bij je ingeramd door deze maar consequent en klassikaal te blijven herhalen. Het is geen klacht, oh nee, want ik heb het wel zo geleerd op deze wijze. Ook waren er veel minder instanties dan tegenwoordig die zich bezig hielden met het kind. Je had één van je ouders die in principe altijd thuis was. Viel je als kind eens buiten de boot - bijvoorbeeld omdat je moeilijk opvoedbaar was - dan werd je naar het MOB (Medisch Opvoedkundig Bureau) verwezen, waar je werd geobserveerd. Voor zwemles geldt hetzelfde. Wij leerden het op de ‘harde’ manier met de schreeuwende badjuffrouw met de haak. Ieder kind werd nagenoeg beschouwd als hetzelfde en er waren geen uitzonderingen, behalve een gehandicapt kind natuurlijk. Tegenwoordig, als er al sprake van schoolzwemmen is, wordt er bij het peuterzwemmen onderscheid gemaakt tussen 'het bang voor water kind' en 'niet bang voor water kind'. Er zijn verschillende groepjes waarbij de badjuf en/of meester ook het water ingaat, al dan niet vergezeld door Mama en/of Papa die ook mee mogen helpen het kind watervrij te maken.

Joop Komen

Amsterdammer

Grosso modo kan ik het met Joop eens zijn dat bij het gros van de Amsterdammers de balans naar de onaardige kant doorslaat.
Maar Joop moet me wel eerst even vertellen wat en wie nu eigenlijk die Amsterdammer is.
Vallen daar ook de in Amsterdam geboren Friezen, Limburgers, Marokkanen, Turken, enz., enz., onder, en ook de in Amsterdam geborenen doch uitgeweken over de gehele wereld?
Met deze vraag ontkracht ik meteen de stelling van de brave Joop met zijn definitie van “DE AMSTERDAMMER”.
Want beste Joop, inmiddels bestaan er nog nauwelijks echte Amsterdammers, en zelfs de definitie van een Nederlander zal moeilijk worden.
De Middeleeuwen liggen al ver achter ons lieve Joop en verander je stelling maar snel in:

“Het is algemeen bekend dat de wereldburgers een harde, onvriendelijke en vaak onverschillige mentaliteit hebben”.

Zo Joop, nu ben ik het helemaal met je eens en spreek me niet tegen, want ik ben een geboren Amsterdammer van 81 jaar die nu al weer 22 jaar in de Achterhoek woont, gevlucht voor het drukke en gejaagde stadsleven, maar niet voor de Amsterdammers, want die bestaan al lang niet meer.

Gelukkig Nieuwjaar nog voor alle lezeressen en lezers van het GVW!

Joop

ongenuanceerd commentaar

Channah, je hoeft het helemaal niet met mij eens te zijn hoor maar a.u.b. niet het geslagen hondje gaan spelen en mijn mening cynisch proberen te ontkrachten en het door mij beweerde op jezelf te gaan betrekken. Ik heb toch niet beweerd dat iedere Amsterdammer onaardig is. Je hebt natuurlijk hele volksstammen met oogkleppen op die altijd maar hun kop in het zand duwen en alleen de "schoonheid" van het leven willen zien. Blind voor de andere kant ervan.
Elke 10 jaar is de helft van de Amsterdamse bevolking uit de stad vertrokken en dat is niet omdat het daar alleen maar zo'n gezellige boel is. Maar zweef gerust verder in 2012. Ook de beste wensen, je zult ze bij tijd en wijle in Amsterdam hard nodig hebben denk ik.

Channah van Straaten

Re: Harde mentaliteit.

Joop:
Ach, wees eerlijk hoeveel Amsterdammers zijn er eigenlijk aardig. De balans slaat door naar de onaardige kant en ik heb recht van spreken want heb er vele decennia gewoond. Het is sowieso algemeen bekend dat Noord Hollanders een harde, onvriendelijke en vaak onverschillige mentaliteit hebben, maar dat was al in de tijd van de VOC bekend en zelfs ver daarvoor. Het zal nooit veranderen. Als ik bij tijd en wijle weer eens in Amsterdam kom, valt me ook telkens weer die harde strakke bekken mentaliteit op. Jammer want het kan ook anders.

Nou Joop toch! Niet zo negatief! Ik ken hele bergen ontzettend aardige Amsterdammers. Ik woon er al mijn hele leven - vandaag precies vierenzestig en een half jaar - en heb dus ook recht van spreken, maar ik heb heel andere ervaringen dan jij. Wat jammer voor jou dat je dus blijkbaar steeds de verkeerde Amsterdammers tegenkomt.

Om terug te keren naar die badjuffrouwen en -meesters: ik heb van tijdgenoten gehoord dat die doorgaans van het onaardige en schreeuwerige soort waren, niet alleen in Amsterdam. Bovendien kan ik mij herinneren dat één van die juffrouwen in 1958/1959 met een niet-Amsterdams accent sprak.

Ik laat het hierbij. En ondanks dat je mij als Amsterdamse hard, onvriendelijk en vaak onverschillig vindt, wens ik je toch een goed en gelukkig, en vooral vrolijk 2012.

Groeten van Channah

Joop

Harde mentaliteit.

Ach, wees eerlijk hoeveel Amsterdammers zijn er eigenlijk aardig. De balans slaat door naar de onaardige kant en ik heb recht van spreken want heb er vele decennia gewoond. Het is sowieso algemeen bekend dat Noord Hollanders een harde, onvriendelijke en vaak onverschillige mentaliteit hebben, maar dat was al in de tijd van de VOC bekend en zelfs ver daarvoor. Het zal nooit veranderen. Als ik bij tijd en wijle weer eens in Amsterdam kom, valt me ook telkens weer die harde strakke bekken mentaliteit op. Jammer want het kan ook anders.

An van Batum

lange rijen

Wat ik me herinner zijn de lange rijen buiten en als je dan eindelijk binnen was stond je nog eens een kwartier tot een half uur op de trap naar boven te wachten tot je er eindelijk in mocht. ik heb mezelf zwemmen geleerd,want geld voor les was er niet en op mijn christelijke school was geen schoolzwemmen, Ik herinner me alleen die verschrikkelijke badmeester meneer Bakker een man met donker haar en een donkere bril die verschrikkelijk hard kon brullen als het tijd was om er uit te gaan.
Nee, er werkte geen aardige mensen.

Linda van den Bosch

Enge badjuffrouwen met haak

Ja heel herkenbaar dat sportfondsebad met een viswijf die dat hele bad overschreeuwde en dan moest je met je nek in die haak liggen.Nachtmerries
had ik ervan was niet bepaald kindvriendelijk in die tijd jaren 60.

Channah van Straaten

Er is wat afgeleden in die Cornelis Dirkszstraat! .....

..... In het zwembad, bij de tandarts en wie weet ook wel op de St. Leoschool!

Zelf heb ik alleen gelden in het Sprotfondsenbad West. Daarvoor in het net geopende Marnixbad. Wat was ik blij toen wij in 1957 verhuisden en ik daar niet meer naartoe hoefde, want al snel bleek dat er godzijdank niet naar zwemles gegaan werd op mijn nieuwe (Maria Regina)school in Geuzenveld. Helaas.... ijdele hoop..... het bleek slechts uitstel van executie te zijn: pas in de zesde klas, in plaats van de vijfde zoals op de St. Mariaschool aan de Da Costakade, moest je naar zwemles, en wel in het door mij vanaf de eerste dag dat ik er kwam gehate Sportfondsenbad West. Het was een jaar lang iedere week een dag van ellende voor mij. 's Morgens had ik al de zenuwen, en die bereikten een hoogtrepunt als ik De Spijkerbus in de Cornelis Dirkszstraat uitstapte. Dan viel er niet meer aan te ontkomen. Die smerige stank van chloor, dat lawaai, en het allerergste: die vreselijke badjuffrouwen, die je afsnauwden en voor gek zetten als je iets niet kon. En ik kon helemaal niets..... Ik ben dan ook nooit verder gekomen dan het pierenbad.....
Jaren later - ik denk dat ik toen een jaar of 25 was - heb ik opnieuw een poging gewaagd. Ik zat toen op het kerkkoor Magistri Vox van de Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten aan de Aalbersestraat. Een groot aantal vrouwen van dat koor besloot op zwemles te gaan. Die vrouwen waren ouder dan ik, en hadden nooit schoolzwemmen gehad (de bofkonten). Ik ging dus ook, wilde mij niet laten kennen, ditmaal naar het Sloterparkbad. Maar helaas, ik ben geen zwemtalent, ik vond het allemaal nog even verschrikkelijk, en ik heb het dan ook toen niet geleerd.

Piet Veenboer

Bevende knietjes

Ik zat op de St.Leoschool in de Corn.D.straat vanaf (vermoedelijk) 1944 tot 1950, maar het schoolzwemmen vond alleen plaats in het Jan van Galenbad en dan alleen maar gedurende de zomermaanden(en het was...stervenskoud). De vrees voor het water was inmiddels verdwenen, maar een diploma heb ik pas gehaald in Bussum in het Sportfondsenbad aldaar, toen ik 35 jaar was!!! Naast de school bevond zich de Krommertstraat en de uitloop van de toenmalige bioskoop "het West-End theater". Die uitloop eindigde toen nog in een moerassig stukje land, waar de heiwerkzaamheden tijdens mijn lagere schooltijd al begonnen waren. Het resultaat van de bouwwerkzaamheden heb ik nooit meer gezien, want de lagere schooltijd was inmiddels afgelopen en ik ontdekte dus andere interessante dingen in Amsterdam-(nu weer)West.

Jan

Tandarts om de hoek

In de Cornels Dirkzstraat zat ook een vestiging van de ziekenfonds-tandartsen. Dus als ik als kleine jongen die kant op moest voelde ik de pijn al, voordat ik langs het zwembad kwam. Je moest daar bij die tandartsen - mijn herinnering - eerst de trap op en dan kwam je in de wachtkamer van ...