Pionieren
Dat deden de eerste bewoners en ondernemers in de Westelijke Tuinsteden begin jaren vijftig. Ik heb een wens die nooit uit zal kunnen komen: door dit gebied wandelen zoals het toen was. Alhoewel de zandhopen dankzij de stedelijke vernieuwing mij soms het gevoel geven dat we weer aan het begin van een nieuw stadsdeel staan, wordt het nooit meer zoals het was. En hoe het was, vertellen de pioniers. Ze zijn allemaal 70-plus en wie nog goed bij geest is, kan prachtig vertellen over het zand, dat vele zand. Over de tram die niet verder dan het Bos- en Lommerplein ging. Over het eeuwige geluid van het heien. Over hoe de woonblokken de grond uitschoten.
Kringgesprek
Vorige maand werd er weer een beetje gepionierd in Geuzenveld-Slotermeer. Basisschool Sloterplas opende haar deuren en kreeg de eerste dag na de Krokusvakantie haar eerste — en enige — leerling. Ik schreef erover in Het Parool en in de Westerpost, want ik vond het bijzonder. Eindelijk beving mij even het gevoel van iets totaal nieuws in wat we vandaag de dag Nieuw West moeten noemen. Een nieuwe school, nieuwe lesmethoden, begeesterde medewerkers en hun eerste leerling, die ze op die eerste dag met trots maar toch zo gewoon mogelijk ontvingen. Kenny kon niet wachten. Hij wilde spelen, hij wilde rekenen, hij wilde lezen en hij wilde een kringgesprek voeren. Alhoewel er nog weinig kring valt te maken van alleen Kenny en juf Yvonne. Toch was het een redelijk gewone schooldag waar Kenny zeker wat van op heeft gestoken. Zielig voelt Kenny zich niet. Alle aandacht (thuis moet hij die delen met twee zusjes) en heel veel, nieuw, speelgoed. Alleen: ‘Kenny kannie samenspelen met de kinderen’. Maar die zullen er straks vast wel bijkomen.
Gepubliceerd: 1 april 2006
