Lydia Rood schoolschrijver

Lydia Rood schoolschrijver

Lydia rood en ik gingen naar een museum. En ik had een foto gezien van Lydia rood. Zij keek naar het schilderij van van Gogh. Ze zei: kom eens kijken. ik wou ook een schilder worden. toen zei ik. ik niet. Ik wil een dichter worden. Lydia rood ging naar het volgende schilderij. Daar zag ze Mona Lizza. En ze ging huilen. Ze vond het een mooi schilderij. Ik zei: Kom naar het museum hier naast. Ze zei ooke. Ik ging met haar mee. En we zagen een man. Die zei: Willen jullie iets presenteren. Wij zeiden tegelijk Ja. En we moest in een soort kamer wachten. We gingen fluiten en er kwam een vogel. Met een brief in zij mond. Ik las het voor. En er stond op Jullie worden ook als schilderij. Liefs, Juf Wilma. We keken verbaast naar elkaar. En we konnen er niet uit. Er kwamen camera’s om ons heen. Ze maakte een foto nog een foto. We waren boos. Dus we zeiden. Stop! Stop! Stop! het was niet leuk. Dus we gingen bukken. We deden de deur open en rende de trap af. Zo snel mogelijk. Maar er was ook een waakhond hij was los. We konnen er niet langs gelukkig vonden we een grijs,wit bot. Dat bot gooide we over de hoofd van de hond. hij pakte het beet. Maar wij rende weg. En we kwamen buiten met zuurstof. Maar iedereen lachte ons uit. We waren boos. En ze keken op de muur. En wij zagen onze schilderij. En we waren woedend. Want toen Lydia rood en ik naar de stome museum waren. Ik zei kijk onze gekke bekken. Ik schaamde me rot.

Sabah
groep 6a