“Twee verdiepingen, een tuin, een huiskamer van meer dan acht meter! De kinderen bleven maar rondjes rennen.” De benedenverdieping van de woning in het nieuwe Slotermeer was net zo groot als de hele woning aan de Nachtegaalstraat in Noord, waar Tini van den Akker sinds haar trouwen in 1946 woonde. Met drie dochters – de vierde (een zoon) kwam eind jaren vijftig – wilde de familie van den Akker wat groters. Het werd een woning type F van Göbel en den Hertog Architecten, in blok 5 aan de Burgemeester Vening Meineszlaan. Een zonne-woning volgens de brochure met de naam 'Uw eigen huis in tuinstad Slotermeer' uit 1952, waarin onder andere op enthousiaste toon de 'voldoende bergruimte, ook voor rijwielen en kinderwagens' wordt aangeprezen. 'Indien verlangd' kon men boven een tweede wc aan laten leggen (en dat deden Tini en haar man ook) en, aldus die brochure: 'overal geniet men van een ruim en vrij uitzicht'. Een woning in Plan “Slotermeer” deel C te Amsterdam-West was het; gebouwd door de firma Particuliere Woningbouw Amsterdam. De erfpacht is tot 2028 afgekocht. De 87-jarige bewoonster lacht. “Tegen die tijd doen mijn kiezen niet meer zeer.”
Drie planken
De familie verklaarde hen voor gek, al had hij een goede baan als boekhouder bij de firma J.G. Fikken Assurantiën, was het juist zijn werkgever die aandrong het huis te kopen en werkte zij ook – in die tijd niet de gewoonste gang van zaken – onder andere bij de Nederlandsche Middenstandsbank. “Niet omdat dat nodig was, maar omdat ik het niet kon laten. Ik wilde ook een hand aan de ploeg.” Nu was 13.200 gulden in die tijd ook wel een enorm bedrag. Zelfs voor de spaarzame familie van den Akker. Tini: “Zo'n bedrag betalen voor een huis, dat deed je gewoon niet. Nu zeggen sommigen mensen: had ik het toen maar gekocht.” In een map met erop het woord 'huis' geschreven bewaarde haar echtgenoot zorgvuldig alle correspondentie rondom het huis. En dus weten we nu dat het behang van de Nederlandse Behangselpapierindustrie Goudsmit-Hoff is en dat 'het meubelpapier van gemiddeld 1 gulden per rol ter keuze van de aanbesteder' was. In die map ook de woonvergunning van 15 februari 1954 om 'de hierna te omschrijven woongelegenheid in gebruik te nemen'. Bovenop de 13.200 gulden kwamen nog eens 65 gulden voor een – inmiddels alweer verdwenen – dienstluik tussen huiskamer en keuken en drie gulden voor drie extra legplanken met rekjes in de keukenkast. Tini: “Ik heb nog steeds plezier van die planken.”
Wilt u weten hoe hoe het verhaal verdergaat? Klik dan hier.
Ook pionier?
Bent u ook een pionier? Woont u ook (ongeveer) vanaf het begin in Slotermeer of heeft u er toentertijd gewoond? U kunt Shirley Brandeis bereiken op 06 26 14 02 55 of via shirley@brandeis.nl.
Met dank aan Arnold Paalvast die belangeloos en met veel liefde de pioniers in deze serie portretteert