Eerste prijs in verhalenwedstrijd: 'Ongebluste kalk'

7 Fans
Overtoomse Veld

Wij jongens waren ontdekkingsreizigers in de zandwoestijn die ze ‘tuinstad’ noemden.

Elke schooldag in 1959 schuimden we langs de Jan Tooropstraat, op weg naar de christelijke lagere school aan de Karel Klinkenbergstraat. Om ons daar met zekere regelmaat te laten trakteren op een oorvijg van juffrouw Van V., bijgenaamd ‘de venijnige’. In die tijd lieten de tien geboden blijkbaar nog alle ruimte voor de pedagogische tik.

Het houten noodgebouw van de Prinses Julianaschool in Overtoomse Veld stond als een afgelegen missiepost in de wildernis. De tocht erheen duurde minstens een halfuur. Want onderweg hadden wij werk te doen, zoals het beklimmen van stapels bouwrijpe bakstenen, kozijnen, rioolbuizen, het klauteren in houten steigers en het elkaar bekogelen met kinderhoofdjes die we uit het wegdek peuterden. Gelukkig waren die dingen te zwaar om elkaar eens goed te raken.

In de woestijn waren alle wegen recht en haaks. Dus ook onze weg naar school. Totdat op een kwade dag ons die weg werd versperd door een nieuw bouwterrein. Dwars over de Jan Tooropstraat zou aan de kruising met de Postjesweg een reusachtig breed flatgebouw verrijzen.
Van ons werd verlangd dat we voortaan gingen omlopen. Dat konden we wel, maar dat wilden we niet. Kom zeg, als we dáár aan gingen beginnen…

Vanaf die dag begon ons kat-en-muisspel met de bewaker van dat bouwterrein. ‘De wacht’ was speciaal getraind om ons hardwerkende scholieren de doorgang te beletten. In die tijd gebruikten ze daarvoor nog geen strak gestreken vogelverschrikkers uit de beveiligingsbranche met een V op de kraag.

Nee, wij moesten het doen met een oude afgedankte bouwvakker in een dikke trui met een gore das om z’n nek, een zeemansmuts op z’n kop en een sjekkie in z’n ongeschoren bakkes. En als hij ons dan langs zag sluipen, bulderde hij vanuit zijn gammele keet op wielen dat we moesten opdonderen. Soms kwam hij daadwerkelijk achter ons aan op z’n vervaarlijke rubberlaarzen, maat ‘rotschop’.

Toen hij ons op een kwade dag eindelijk eens te grazen had, toonde hij ons een enorme put in het zand die tot de rand was gevuld met een dikke witte brij ongebluste kalk. Als je daarin viel loste je op waar je vriendjes bijstonden, verklaarde hij onheilspellend. Ter illustratie wierp hij een stuk hout in de put. Enkele minuten later geloofden we hem.
Omlopen leek ons voortaan inderdaad verstandiger…

Het winnende verhaal in de wedstrijd van 2006 is ook op video te zien en te horen: video van Arnoud !

In de rubriek WEDSTRIJD2006 staan de gepubliceerde verhalen bij elkaar.

Alle rechten voorbehouden

2605 keer bekeken

Bezoeker

Re: Ongebluste kalk

Bert Bourgois.

Ik ben een ouwe knar uit 1922 en heb de oorlog dus zeer bewust meegemaakt.
In de eerste jaren van die rotoorlog had ik avondles op de tuinbouwschool in Den Haag. Daar leerden we onderanderen iets van scheikunde. Zo ook de reactie van zuivere natrium met water. Gooi je natrium (toen ter tijd in vorm van schoolkrijtjes), dan wordt water ontleed in zuurstof en waterstof. Dat zijn twee gassen, die samen onder invloed van de warmte van het scheikundige proces met een knal tot water terugkeren. Een brokje, zo groot als een erwt klinkt als een pistoolschot. Wij hebben toen een heel pijpje natrium achterover gedrukt. Dat moest je in petroleum bewaren, maar dat was voor ons geen probleem. Een klein limonadeflesje met petroleum meegenomen en de natriumpijp erin.
Het was al donker. De stad was verduisterd en alleen een klein streepje maan gaf wat zicht. We gingen naar de hofvijver in de directe omgeving van het binnenhof en hebben het spul op de hofvijver gesmeten. Of ze een kanon afschoten!
Waar zo snel al die duitsers vandaan kwamen....? Gelukkig wisten wij goed de weg in de nabijgelegen stegen en straten, waar de bewoners ons als de gesmeerde bliksem achter hun voordeuren deden verdwijnen. En ook gelukkig, dat het pas 1941 was. Toen werd er nog niet zo intens op jongens gejaagd als later in die oorlog.
Na een paar angstige uren zijn we een avontuur rijker, naar huis gelopen.