Na de aanhoudende rilwinter van dit jaar is het enkele weken geleden als bij toverslag zomer geworden. Het is ook hollen of stilstaan in ons landje. De parasol staat continu uit in de tuin, de gekweekte stokrozen (ja, ik weet het: te laat) schieten uit hun tijdelijke potjes, vlinders dartelen hun dans en de barbecue staat smachtend te wachten op met spek omwikkelde gamba’s.
Het zou dus zomaar deze zomer kunnen zijn. Maar ik zei al, de twijfel sloeg toe, want eigenlijk kan geen zomer op tegen de zomer van 1979 toen ik mijn lief ontmoette.
Bussen van Spijkers, gelegen aan de Overtoom, reden Amsterdamse kindertjes vanuit diverse stadsdelen naar vakantiedagkamp Licht en Lucht/Agnes in Eemnes. Licht en Lucht was ooit opgericht om Amsterdamse bleekneusjes vlak na de oorlog letterlijk ‘licht en lucht’ te geven. Ik was groepsleider en kreeg speciaal verlof van mijn werk voor dit vrijwilligerswerk. Mijn lief ( haar zus José zat in de hoofdleiding) was dat jaar voor het eerst leidster en werd aan mijn ervaren hoede toevertrouwd.
Zoals dat vaker gaat vond ze mij in eerste instantie maar een eigenzinnige eikel, maar de zomerzon ontdooide al snel de ijsblokjes tussen ons. De hei bij Eemnes begon sterker te kleuren en te geuren en de liederen in de bus ’s avonds terug naar Amsterdam harder meegezongen.
‘If I had words’ van Scott Fitzgerald en Yvonne Keeley (zusje Paay) was een vanuit 1978 nog nagloeiende hit en werd dat jaar ook ons lijflied.
‘I sing you a morning golden and new
I would make this day, last for all time
Give you a night deep in moonshine’.
Die ‘morning’ kwam er na een zwoele zomernacht en is nooit meer weg gegaan.
Ruud van Koert
Licht en Lucht organiseert nog steeds vakantiekampen: http://www.licht-en-lucht.nl/