Tuin of park
We zijn in de tuin (al heeft het meer de omvang en allure van een park) van het Leo Polak. Een kale vlakte was het toen woonzorgcentrum Leo Polak in 2006 na een grondige verbouwing werd geopend. Hier moet iets moois komen, zowel voor de ouderen in het Polak als zij uit de buurt. Vrijwilliger Peter van Klooster (68) nam de groene taak op zich en met succes. Sponsorgelden haalde hij ogenschijnlijk met gemak binnen. Een bescheiden schouderophaal tijdens de uitleg: “Ik liet mensen gewoon het voordeel van een mooi stuk groen hier inzien. Je kunt toch veel beter in een mooie tuin zitten dan boven op je kamer. Het doet de mensen goed, er zijn meer sociale contacten, mensen voelen zich er tien keer beter door.” En met mensen doelt Van Klooster op alle ouderen in de wijk. “Sinds de sluiting van Joannes de Deo vinden meer ouderenactiviteiten in het Leo Polak plaats. En sowieso wonen er in de Reimerswaalbuurt veel ouderen,” vertelt bewonersondersteuner Youssef Yaghdi (Impuls). Hij begeleidde de subsidieaanvraag voor het tuinproject, waaraan de gemeente ook een behoorlijk deel vanuit de Wijkaanpak bijdroeg. Bewoners zelf stemden indertijd in met deze besteding voor de buurt, in het Leo Polak. Yaghdi: “Het is open, het is echt iets voor de buurt ook.”
Gouden bordje
Met geld alleen heb je nog geen tuin. Ook de vrijwilligers voor aanleg en onderhoud regelde Van Klooster, die vijf ochtenden per week in het Leo Polak is te vinden. “Dit is mijn tweede huis.” De tuin is zijn park. In het lieflijke prieel achterin staat zijn naam met die van mede-initiatiefnemer Johnny ten Theye op een gouden bordje. De drie ouderen die het oorspronkelijke idee voor een tuin opperde zijn ook vereeuwigd in het groen. Annie Smit – inmiddels overleden - dus met een laan, Wim Mulder met een prieel en Josje Mul met de rozentuin. De tuin, beter gezegd dus het park, is groot genoeg voor een wandeling. In vierkante meters? Van Klooster weet het niet. “Maar als ik alles water geef, ben ik wel een tijdje bezig.” De reacties op ‘zijn’ tuin zijn goed. “Mensen zijn heel enthousiast.” Mooier is nog het gewoon rondkijken en zien hoe de mensen ervan genieten. Daar zit een groepje onder de parasol (tijdens het interview was het snikheet) te praten met elkaar, daar zit een dame al zonnend een boekje te lezen, slechtzienden onderhouden de weldadig geurende kruidentuin, bewoners met een beperking van het nabijgelegen Vrankendijke komen af en toe langs voor groenonderhoud, kleinkinderbezoek ligt er in het gras, een ouder echtpaar maakt een wandeling. En dat allemaal in de tuin van het Leo Polak, dat je dus beter een park kunt noemen.