Het was 1979
Maar liefst vierhonderd kandidaten waren er voor de vacature ‘een meester voor klas 5’. Jan van Velzen bleek de beste kandidaat en heeft dat predikaat nooit geschaad. Al een jaar later, in het zilveren jubileumjaar van de school, werd hij subhoofd, terwijl hij ook meester bleef, later van klas 1 (sinds de invoering van de basisschool van groep 3). Meester Jan was meer dan een meester. Letterlijk. Hij maakte binnen ’t Koggeschip een flinke carrière. Intern begeleider van 1989 tot 1994, adjunct-directeur in 1995 en directeur in 2000, sinds vier jaar als duo met Suzan Baldinger. Nu mag zij het directeurschap verder alleen dragen, want Jan gaat weg. Ver weg. Heel ver weg. Meester Jan gaat naar Spanje. Een nieuwe uitdaging ligt voor hem in Solano, vlakbij Malaga.
Speed-eten
En alhoewel dat de school droevig stemt, was het wel flink feest op meester Jans laatste werkdag. Zevenhonderd ballonnen werden er boven de school losgelaten. “Het was een fantastisch afscheid,” aldus meester Jan na de gedenkwaardige 21e februari. Natuurlijk had hij in de voorafgaande weken wel gemerkt dat er ‘iets’ gaande was. Iets waarover hij niets mocht weten. “Soms moest ik even de kamer uit en als ik een klas binnenkwam, raakten de kinderen in paniek.” Toch was het een geweldige verrassing: de high tea met de ouders, het ontroerende lied van de kinderen, het speed-eten met steeds iemand anders bij hem aan tafel, veel oude bekenden met anekdotes tijdens ‘Mies in de Hoofdrol’ en het mozaïekschilderij, bestaand uit foto’s van leerlingen en leraren. Meester Jan: “Het voelt enorm goed om met zoveel waardering een nieuwe stap in mijn leven te maken.”
Belletje
Het is duidelijk. Meester Jan was een geliefde meester. De kinderen vonden hem aardig en kregen bij hem de ruimte voor eigen inbreng. Meester Jan was zijn tijd ook ver vooruit. Al in 1983 introduceerde hij het hoekenwerk in klas 1. Hij had een manier bedacht zodat kinderen meer op eigen niveau konden gaan werken en liet kleine groepjes verspreid door de klas werken aan opdrachten. Wie herinnert zich nog het belletje, waarmee meester Jan duidelijk maakte dat het tijd was om van activiteit te wisselen.
Uh
Herinneringen genoeg aan deze meester, die zowel het 25-, 40- als zelfs 50-jarig bestaan van de school heeft meegemaakt. Herinneringen volop. Aan de schoolreis waarbij meester Jan moest worden afgevoerd naar de EHBO, aan de personeelsweekenden waar hij altijd van de partij was (vaak als enige man), aan zijn toneelspel als kapitein, matroos, meneer Pen (van Pluk van de Petteflet), als Jim, Jozef en zelfs als hulp-Sinterklaas. Meester Jan. De man van het stopwoordje ‘uh’. Hij behoort tot het meubilair. Maar ook meubels gaan soms uit een interieur, hoe goed ze ook passen en hoe lekker ze ook nog zitten. De leerlingen en collega’s kunnen nog maar één ding zeggen: Juan, muchas gracias, adios!
Gepubliceerd: 1 april 2008
Lees ook de andere verhalen van Shirley.