Ruud van Koert
Onder een hapje stippelden we een route uit, want ja, wilden natuurlijk wel alles lopend doen, behalve de start vanuit Slotermeer naar ons vertrekpunt in Oost. De route moest hier en daar ook wat gelagkamers bevatten; wat is een museumnacht zonder hapje en biertje tussendoor?
Als eerste was de Hollandsche Schouwburg aan de Plantage Middenlaan aan de beurt. Mevrouw Moessaf (85) verhaalde, tussen de vele foto’s van de Jodenvervolging in Amsterdam, over haar ontsnapping uit de in de Schouwburg samengedreven meute, via de tegenoverliggende school. Ik had laatst wel iets over Walter Süskind en zijn hachelijke reddingsoperaties in 1942 gehoord en gelezen, maar het overlevingsverhaal uit de mond van iemand die de vlucht voor de SS aan den lijve heeft ondervonden, kan niet beeldender zijn. Wist u dat de Duitsers de bruggen open zetten om te voorkomen dat mensen konden vluchten? Ik niet, tot nu toe dan.
We komen even bij in de Hortus. Live jazzy muziek, en met kaarslicht en vuurkorven verlicht doet de tuin sprookjesachtig aan. Mensen keuvelen relaxed kuierend of warmen zich bij het vuur. Maar we moeten…, nee, we willen door.
Op naar de Portugese Synagoge, waar ik zo vaak schuin tegenover heb gekorfbald op het (toen nog) grindveld bij Swift aan het Wertheimpark, maar de synagoge is me nog nooit opgevallen. Van buiten is het dan ook lomp vierkant en onopvallend. Eenmaal binnen, met voor het eerst van mijn leven een keppeltje op, worden we overweldigd door het prachtige houten plafond en de vele kroonluchters met fonkelend kaarslicht. Een Joods klassiek ensemble test de akoestiek.
Zoals gezegd, het is ook een beetje een culturele kroegentocht en dus een biertje voor de laatste trip: Museum het grachtenhuis. ‘Als we doorlopen kunnen we de laatste Jordanese meezingers van 1.00 uur halen’. Mijn dochter voegt de daad bij het woord en stapt in marstempo (ze heeft een wandelknop die alleen ‘aan’ of ‘uit’ kan) over de Herengracht.
Hijgend stappen we het grachtenhuis binnen en zakken neer op de uitgestalde banken, om meteen op te veren en mee te deinen met ‘O sjonnie, zing een liedje voor mij alleen’ en ‘aan de voet van die ouwe Wester’. Wat een tof einde van een mooie Museumnacht. Volgend jaar weer?!
Ruud van Koert
