Van inwonend naar een eigen woning in West

Meneer Bloemgarten is opgegroeid in de Rivierenbuurt. En al woont hij al meer dan vijftig jaar in Slotermeer, diep in zijn hart voelt hij zich nog steeds verbonden met zijn oude buurt en is hij niet echt vergroeid geraakt met Slotermeer. Aan het begin van ons gesprek zegt hij niet veel herinningen meer te hebben aan de afgelopen vijftig jaar, maar al pratend komen er toch een aantal los.
Zoals zovele Amsterdammers in de jaren vijftig waren meneer Bloemgarten en zijn vrouw na hun huwelijk inwonend. Ze waren dan ook blij met het huis dat ze konden krijgen in de Zenostraat, aan de rand van Slotermeer. Het was wel ver weg van de Rivierenbuurt, in een deel van de stad waar ze nog nooit waren geweest. "Eén keertje hadden we kennissen bezocht in West, maar verder kende ik het niet" vertelt meneer Bloemgarten. "We gingen er de op de fiets naar toe, langs de Sloterplas was toen alleen nog maar een zandpad, dus het was niet gemakkelijk om er te komen". Meneer Bloemgarten zag er die eerste keer al tegenop dit pad iedere dag naar zijn werk te moeten fietsen.
Ze waren de eerste bewoners van het huis, het was net opgeleverd. Door de jaren heen heeft meneer Bloemgarten de buurt gebouwd zien worden. Hij weet nog dat het Confusiusplein in opbouw was en dat er hier en daar in de buurt wat kleine buurtwinkeltjes waren. Het zwembad was er ook al. Het heette toen het Gemeentebad en er was alleen een buitenbad. Meneer Bloemgarten herinnert zich nog duidelijk het gebler van de badmeester.
Wat was zijn favoriete plek in de buurt? Meneer Bloemgarten denkt even na. "Ons uitzicht vanuit het huis in de Zenostraat, we hadden de eerste jaren nog vrij uitzicht op de landerijen, daar heb ik nog hazen en koeien meegemaakt". Nu is dat het Sloterpark geworden. Zo heeft meneer Bloemgarten de buurt langzaam zien veranderen.