Mevrouw Poecke wilde vijftig jaar geleden graag naar Slotermeer verhuizen. Ze woonde met haar man en zoontje in het centrum en zocht een huis waar haar kleine jongen buiten kon spelen. Toen kwam ze niet in aanmerking voor een nieuwe woning in West. Nu woont ze uiteindelijk toch in Slotermeer, in het A.H. Gerhardhuis. Hoe is dat allemaal zo gekomen? 'Ik heb veel omzwervingen gemaakt, dat weet je van te voren niet' vertelt mevrouw Poecke met een duidelijk Amsterdams accent. Toch is ze geen Amsterdamse van geboorte, maar geboren en getogen in de stad Groningen. Op haar 23e verhuisde ze naar de hoofdstad en ging in de horeca werken. 'Daar was het vaak nodig je mannetje te staan en dat ging beter op z’n Amsterdams, dat heb ik me dus snel aangeleerd'. verklaard de nu 77-jarige.
Ze heeft lang in het centrum gewoond, in een pandje uit 1640 in de Takkensteeg. Toen ze er introkken zag het er vreselijk uit, maar de huur was slechts 4,75 per maand. 'Mijn man was timmerman en heeft het helemaal opgeknapt, het was een plaatje', vertelt mevrouw Poecke nog altijd trots. Nadat haar zoon geboren was wilde ze toch graag een andere woning. Ze ging daarom naar het CBH om zich in te schrijven voor een woning in West. Ze herinnert zich nog dat er een man met rood haar achter de balie zat. Hij vroeg haar waarvoor ze kwam. 'Wat denk je waarvoor ik kom, niet voor jou rode haar'. Mevrouw Poecke geniet nog na. Maar het lukte niet. Wel kregen ze na een tijdje een mooie woning in Oost toegewezen in een groot herenhuis dat van Joodse dokters was geweest, met prachtige grote hoge kamers. Daar heeft ze 19 jaar gewoond. Daarna is ze naar Hoorn verhuisd. 'Daar woonde ik goed, maar twee jaar terug kreeg ik een hersenbloeding en ben ik slechtziend geworden'. 'Ik kon geen eten meer kopen en het huis niet meer schoonhouden'. Tafeltje dekje en de thuiszorg bevielen niet, ze wilde graag naar een verzorgingstehuis. 'Mijn zoon woont met zijn gezin in de Aker, vandaar dat ik toch nog naar Slotermeer ben verhuisd op mijn oude dag'. Dat bevalt mevrouw Poecke prima. 'Ik zie de kleinkinderen vaker dan toen ik in Hoorn woonde. Nu komen ze zo even binnenstappen.'
Gepubliceerd: 24 november 2006