Mijn ouders waren niet rijk. Er moesten muntjes komen. Jou wou een brommer hebben. Je moet wat gaan doen. Ik kon niet bedenken: dat ga ik doen! Iemand die vaarde, zat te vertellen. Dat leek me wel wat. In het dorp sprak ik de directeur van de KNSM op straat. Die zei”ga naar de KNSM. Naar de aannemer van schepelingen, op de Levantkade. Meld je daar. In het havengebouw. Daar moet je monsteren. Je vraagt dan: is er een schip? En dan moet je bijvoorbeeld over drie dagen aanmonsteren. Dan krijg je een contract voor een reis. Dat deed ik. Ik voer naar Hamburg, naar Bremen. Ook op de grote vaart naar Suriname, Canada. Je ziet daar ook Spanjaarden, Kaapverdianen, Surinamers, mensen uit Curacao. Dan was je een half jaar weg. Het was hard werken hoor. Als je hier een schip uit ziet varen, of je ziet het aankomen in IJmuiden, dan hangt de bemanning over de railing en dan denk je: zo, die hoeven niet veel te doen. Maar het is anders in de machinekamer, hoor. Je werkt 12 uur per dag. Wat je vervoert? De gekste dingen. Toen ik na een half jaar thuis kwam, werd ik niet meteen herkend. Het is een heel ander leven. Toen ging ik werken bij een baggerbedrijf. Op een sleepboot voor baggermolens. Er werden dijken gemaakt voor de Westhaven. Dat was in 1970. Een grote drukte in de Westhaven. Veel mensen in de havens, op de kades, bij de bouw van loodsen en allerlei bedrijven. Er was daar veel werk, er waren Brabanders en overal vandaan.
Toen ging ik werken bij een bedrijf met elektromotoren. Meet en regeltechniek. Pompen, aggregaten, schakelkasten. Elektromotoren zijn overal en moeten dus ook overal gerepareerd worden. Bij de scheepswerven, op Schiphol, bij hoogovens. Ik kwam overal en dan zeiden ze: kijk daar ook even naar. Ja, ik heb gewerkt aan de installatie van de IJ tunnel, het water en de ventilatie. De sluizen van IJmuiden, de tram, de riolering, de IBM. Ja, daar kom je ook, bij de elektrische schijfmachinefabriek, daar moet ook wel eens iets gerepareerd worden. Bij de cacaofabrieken aan de zaan. Kranen in de haven, drukkerijen, confectiefabrieken in de binnenstad aan de gracht. Tetterode. De pompen van de polders. Met elektrotechniek kom je overal! Weet je, als je iets repareert, maak je iedereen blij! Ze zitten omhoog en dan maak jij het en dan zeggen ze: hij doet het weer! Dan heb je een tevreden klant. Ik ben gewoon enthousiast voor het ambachtelijke, alles met metaal.
En nu werk ik hier, in het van Eesterenmuseum.
"Hij doet het weer! Iedereen blij."