In 1973 kwamen zij in de De Savornin Lohmanstraat wonen, dus ze wonen al 34 jaar in de Van Tijenbuurt en zij kennen deze buurt op hun duimpje! "Wij 'moesten' trouwen om een woning te krijgen, zo ging dat toen. En wij hebben twee dochters, een schoonzoon en drie kleinzoons, wat een rijk bezit is dat!"
Miep werkt op een verzekeringskantoor, sinds kort in Hoorn, wat verder weg, maar goed …
Peter heeft de hotelvakschool gedaan, ging daarna op de grote vaart op de Willem Ruis en werd de jongste hofmeester van de hele koopvaardij. Jammer genoeg zijn de krantenartikelen daarover verdwenen. "Na de vaart, ben ik in de automatisering gegaan. Door een wervelbreuk moest ik daarmee stoppen. Tijdens de lange herstelperiode las ik heel veel en mijn conclusie was: als ik lezen kan, kan ik ook studeren. Het werd fysiologie/anatomie, neurologie, reflexzonetherapie, haptonomie en zo heb ik al vele patiënten behandeld. Helaas, wegens een hartprobleem ben ik tijdelijk gestopt."
Volgens Peter ligt de mooiste plek over de Singel richting Osdorp, daar is het prachtig! In één van de woningen daar heeft van Tijen gewoond. "Hier, uit onze tuin even naar het grasveld kijken, dat is geweldig. De nieuwbouw krijgt zoiets niet meer. Het is hier echt een dorp!
"De lelijkste plek is waar de snackbar zit, wat bestrating betreft is het een drama!
Wat zijn wij blij dat wij hier mogen wonen, het heeft veel problemen opgeleverd maar nu zeggen wij dat het een goede beslissing is geweest om met de renovatie mee te doen."
Opeens komen foto’s te voorschijn, tijdens de renovatie werd het hele huis ingepakt en het resultaat mag er zijn.
Het ingepakte huis.
Het uitgepakte huis.
"Een gekke herinnering: een kunststuk gemaakt van sinaasappelkisten, had één ton gekost, binnen de kortste tijd stond het in de brand, ik had het voorspeld!
De allerleukste belevenissen zijn voor mij de besprekingen voor de renovatie vanaf 1996. Toen kwam ik in de bewonerscommissie, ik werd voorzitter en ik werkte mee met het projectteam. Er werd veel getwijfeld tussen slopen en renoveren maar na veel praten en veel kinderziektes is alles uiteindelijk toch gelukt. In totaal ging het om 180 huizen, dat is toch niet niets! Mijn levenswerk is echt de renovatie én de uitbreiding van de tuinen: ik heb gestreden om enkele vierkante meters bij de tuin te krijgen, nu zijn alle buren er heel blij mee."
Dus eigenlijk bent u de redder van deze buurt!
“Nee, ik niet alléén hoor, maar de hele bewonerscommissie”, zegt Peter tot slot heel bescheiden. En dat typeert de familie Brandt, iedereen voelt zich bij hen 'Welkom'. De houten tuinman heeft niets te veel gezegd.
Gepubliceerd: 4 april 2007
Naar de rubriek Van Tijenbuurt.
