Rondje Osdorp

Op de A4 is het druk waarschijnlijk vanwege het treinongeluk vannacht en het feit dat daardoor station Leiden gesloten is.
Vanaf de A5 is het rustiger en na een klein stukje A9 bij Lijnden draai ik de Sloterweg op.
Ter hoogte van Westgaarde draai ik de Osdorperban op en begin me thuis te voelen.

Ik kruis Langswater waar Arie, een vriend van mijn broer woonde.
Vlak voor de Lucasschool aan de linkerkant stonden ooit de huizen van mijn vriendinnetje Marianne. Die zijn inmiddels allemaal afgebroken. Ik herinner me dat ik meteen vanuit school met Marianne mee naar huis ben gegaan zonder dat aan mijn moeder te vertellen. Tegen de tijd dat ik thuis kwam om half 6 was ze radeloos. Maar ja, bij Marianne hadden ze geen telefoon.
Ik rij verder over de Ban en draai rechts de Notweg op. Dan ben ik thuis.
Normaal parkeer ik naast waar vroeger Kwak stond maar daar is nu geen plek. Een stukje verder op Hooge Venne wel en ik parkeer precies achter ons oude huis.
Dan loop ik terug de Notweg op en maak een plaatje van 70 1.
Vanaf daar begint mijn rondje Osdorp.

Voor onze deur stond een grijs brandpaaltje waar we elastiekten. Eentje staan en de andere kant om het paaltje. Samen met Marjan (die van die boot in de gracht) of Helen (haar vader was taxichauffeur) of Ernestine (die speelde mandoline). En als we met zijn allen waren dan hadden we het paaltje niet nodig want dan konden er 2 staan.
Touwtje springen deden we ook en hinkelen en knikkeren (dan groeven we een potje tussen de stoeptegels).
En we speelden in de speeltuin van Remijden.
Ik loop erheen maar het hekje zit dicht en er staat een bord dat het verboden toegang is.
De speeltuin is weg weet ik. Al lang. Sinds 2017 kom ik regelmatig in Osdorp en weet dat al een tijdje.
Over het Groenpad loop ik naar de berg.
Pasgeleden heb ik hem beklommen met 2 oud buurjongens. Ik word er een beetje verdrietig van hem te zien slinken tot niks. Achter die flats was het altijd heerlijk spelen tussen het groen. We bouwden er hutten, stookten vuurtjes, crossten er op onze fietsen en in de winter kon je nergens anders zo tof sleeën als van de berg.

Ik steek Meer en Vaart over naar Torenwijk. Daarachter gingen we zwemmen.
Ik zal een jaar of 7 geweest zijn toen ik daar in een scherp iets trapte terwijl ik probeerde uit het water te klimmen. Ik voelde geen pijn maar toen ik uit het water klom stroomde het bloed uit een grote gapende scheur in mijn voet.
De paniek was enorm en er werd gegild. Ik heb alleen maar stomverbaasd naar mijn voet staan kijken.
Een mevrouw die op de benedenste etage op het balkon had gezeten kwam snel met een rol verband en draaide die strak om mijn voet. Mijn broer bleek mijn moeder gewaarschuwd te hebben want ineens stond zij naast me, tilde me achterop haar fiets en bracht me met een noodvaart naar dokter Van den Berg op de hoek van de Van Suchtelen van de Haarestraat en Hoekenes.
Die plakte de boel met zwaluwstaartjes aan elkaar (hechten kon niet) en ik mocht naar huis en niet op die voet lopen tot de wond helemaal genezen was.
Jeetje wat heb ik daar misbruik van gemaakt. Als een koningin heb ik me 6 weken lang van a naar b laten dragen.

Achter Torenwijk langs loop ik een stukje langs de Sloterplas. Daar was Schateiland, daar mocht ik van mijn broer nooit mee naartoe want dat was voor jongens.
Er loopt een oudere man met een nog oudere Duitse Herder. Om de paar passen blijven ze even staan.
"Het gaat niet meer zo snel" zegt de man en ik antwoord dat dat helemaal niet geeft. Ze zijn buiten en dat is het belangrijkste.
"Het is vermoeiend hoor" zegt de man en ik wijs naar een bankje iets verderop. "Dan ga je daar toch even zitten?" vraag ik. "Dan moet hij zo nodig weer verder" antwoord de man met een beweging van zijn hoofd richting hond.
Die staat zich van geen schuld bewust aan een polletje gras te snuffelen en wacht braaf tot de man weer gaat lopen.

De huizen van Meer en Vaart waar mijn vriendin Jessica woonde zijn afgebroken. Ik steek over en loop langs het basketbal veldje achter Klarenburg waar een buurjongen mij ooit pootje over leerde. We gingen daar altijd rolschaatsen.
De Heimansschool wordt verbouwd tot appartementen zie ik. Ergens doet het me goed de kleuren op het gebouw weer terug te zien. Maar de ziel is uit het gebouw, tenminste zo voelt het voor mij.
Ik loop achter de school langs en herinner me de handwerk juffrouw die me van de trap duwde. We moesten een beertje breien en ik had er een puinhoop van gemaakt. Ze trok het prutswerk uit mijn handen en haalde het helemaal uit. Duwde de berg van katoen en pennen terug in mijn handen en gaf me de opdracht opnieuw te beginnen. Naast me stond een prullenbak en ik vond haar reactie zo onrechtvaardig dat ik alles in de prullenbak heb laten vallen. Ik had heus mijn best gedaan op dat beertje! Ze werd kwaad en stuurde me de gang op en toen ze me later kwam halen vond ze me lezend in een stripboekje. Daar werd ze zo razend over dat ze schreeuwend op me af kwam en me een duwtje gaf. Maar ik stond net bij de trap en struikelde 4 treden naar beneden.
Ben toen zonder jas naar huis gelopen waarna mijn moeder me weer terugbracht naar school en in gesprek met bovenmeester Meijer besloot dat ik geen handwerklessen meer hoefde te volgen. En de Poederdons had het nakijken.
De schilder die bezig is het blauw weer blauw te maken kijkt naar me en vraagt of ik iets zoek. Ik schud glimlachend van niet en loop verder naar waar eens mijn oude kleuterschool De IJsvogel stond. Daar stond vroeger ook een dependance van de Jac. P. Thijsseschool. De montessorischool waar ik de eerste twee jaar zat.
Als ik had mogen kiezen had ik nooit de overstap naar de Heimans gemaakt. Maar aan de andere kant had ik dan niet mijn vriendinnen Marjan en Jessica gehad.
Ach ja ...

Ik ga linksaf de Osdorperban op. De fietsenwinkel is er nog en Imming, de bakker. En natuurlijk Van Vliet, de snackbar.
Dan pingt mijn whatsapp en ik zie een foto van mijn auto op Hooge Venne. Ik app terug dat ik op de Ban loop en de Notweg op ga en daar treffen we elkaar even later.
Één van de oud buurjongens van toen.
We gaan op een bankje zitten in de speeltuin bij de Osdorperban flat en praten even bij.
Niet te lang want zijn fiets app jengelt dat hij verder moet.
Een kus en hij fietst rechtsaf zijn kant op en ik ga links de Notweg af en het bruggetje over naar het Osdorpplein.

Het is daar een puinhoop. Maar gelukkig is het nu droog. Laatst was ik er toen er natte sneeuw viel toen was het er echt een puinhoop.
Ik haal een paar nougatblokken bij Jamin en loop richting Meer en Vaart, langs de Meervaart, het plein voorbij en achter Tussenmeer langs tot de Van Suchtelen van de Haarestraat. Stond daar het hoofdgebouw van de Jac.P.? Ik weet het niet meer.
Ik loop rechtsaf Tussenmeer op. De viswinkel waar vroeger de palingen in een bak krioelden is er nog. Disco Alberti niet meer. Dirk van der Broek nog wel maar het Dirk III eethuis waar we vaak patat met appelmoes en knakworst aten na een dagje strand, niet.
Ik loop de andere kant van Tussemeer terug naar Hoekenes. Langs de boekwinkel van Meck & Holt, waar ik dit keer niet naar binnen ga.

Ik ga niet meer heel Hoekenes af. De half afgebroken staat van dat stukje maakt me verdrietig. Ik loop over de brug rechtsaf langs het achtbaantje en verder langs de gracht.
Bij Witte Klok zitten een man en een vrouw in zwembroek en bikini op het balkon. Ik loop in mijn winterjas.

Bij Hooge Venne vind ik mijn auto terug. Ik leg mijn jas op de achterbank en rij via de Notweg de Osdorperban weer richting Westgaarde.
Vanaf daar de Sloterweg, A9 en A4 terug naar huis.