Haar man, André van Zijl, werd brandweerman op zijn 23ste, daar mocht je niet te jong voor zijn en op je 55ste ging je met pensioen.
To en André trouwden op 3 september 1952. Na eerst te hebben ingewoond bij een tante kregen ze onverwacht kans op een woning in de Kenau Simons Hasselaarstraat omdat de huur toen te hoog was voor de mensen die eerder aan de beurt waren. Ze hadden al drie kinderen en daar is toen hun jongste zoon geboren.
Er was in die tijd zo’n kinderrijkdom in de wijk dat ze maar een halve dag school hadden,
’s morgens òf ’s middags. Later werd dat wel anders, er kwam meer keus en hun kinderen gingen naar Het Koggeschip en vandaar naar de MULO, waarvoor je geen toelatingsexamen hoefde te doen als je van die school af kwam.
Ze keken uit op wat nu de Albardagracht is en kerkten in de O.L.Vrouwe Van Zeven Smarten in de Aalbersestraat. Het was een hechte parochie, de zusters van het klooster deden nooit tevergeefs een beroep op hulp van de klusjesmannen onder de parochianen.
To van Zijl vertelt hoe haar man André samen met Piet van Oers aan het werk was in het klooster toen de zusters hoog bezoek kregen uit Haarlem. De mannen stelden zich voor als broeder André en broeder Piet, gewoon voor de grap. De bezoeker vroeg later verbijsterd aan de rondleidende zuster of ze ook broeders in het klooster hadden. Een gemengd klooster, dat was toch zelfs voor Amsterdam te progressief? Daar hebben ze heel lang om gelachen.
André van Zijl bouwde voor elk van zijn drie kleinzoons een model brandweerauto maar voor zichzelf heeft hij een brandweerauto gebouwd naar het model van de wagen waarop hij echt reed. Dat model heeft hij samen met zijn vrouw gehaald bij een Mercedes-showroom voor brandweerauto’s. Zijn eigen modelauto is uit twee stukken hout gemaakt en heeft alles precies op maat.
To heeft besloten om na haar dood dit schitterende model te schenken aan het Brandweer Museum ter herinnering aan haar man.
Hun huwelijk heeft 50½ jaar bestaan. André was toen al ziek en wilde eigenlijk geen feest maar toen ze eens langs de Zoete Inval reden ging To naar binnen, gewoon ter informatie….
Daar hebben ze hun Gouden Huwelijksfeest gevierd. Van de kinderen kregen ze 50 prachtige Baccaratrozen in een mooie vaas.
Ook André heeft er van genoten dat To dit doorgezet heeft. Het leven is voor niemand enkel vrolijk en gemakkelijk; ook To van Zijl kent pijn, verdriet en zorg om haar kinderen. Toch kan ze zeggen dat ze niets te kort komt.
Snel tevreden, geloof of levenskunst?
To van Zijl laat me haar mooie woning zien, met lift en alle comfort aan de Troelstralaan. Van het balkon af kijken we in de prachtig aangelegde en goed onderhouden tuin. “Ik heb alles wat mijn hartje begeert, wat kan een mens nog meer wensen?”
Gepubliceerd: 28 juli 2007
