Vandaag de dag maakt het A.H.Gerhardhuis (AHG) deel uit van de OsiraGroep. Henk van Bakel, coördinator vrijwilligerswerk van de OsiraGroep, regio west I en west II, legt uit dat in de jaren 40 en 50 de bekende verzuiling haar hoogtepunt beleefde.
“Voor oudere Liberalen, Katholieken en Protestanten was van alles geregeld maar de groep buitenkerkelijke ouderen had niets. Als bejaarde kon je alleen naar een Katholiek of Protestants tehuis. Als andersdenkende zoals anarchisten, communisten, (NVV-)vakbondsmensen, en uiteraard ook humanisten en vrijdenkers voelde men zich in zulke huizen niet thuis. Humanisten en Vrijdenkers achtten zich zelf verantwoordelijk voor al het denken en doen, in plaats van een God aan te hangen of iets of iemand anders de schuld ergens van te geven. In het A.H. Gerhardhuis was dan ook geen sprake van Kerst vieren; kerstliederen en kerstbomen werden geweerd. Daarentegen werd wel uitvoerig stilgestaan bij ‘De dag van de Arbeid’ en de herdenking van de Februaristaking. Architect W. van Tyen ontwierp het pension naar het model van "Het huis in de duinen" in Zandvoort. Een maquette uit 1956 toont de vorm van een vliegtuig maar van dat beeld is na de verbouwing in de jaren 80 niets meer over. Aangezien het A.H. Gerhardhuis tegelijk met het ontstaan van de Westelijke Tuinsteden gebouwd is, zagen de eerste bejaarden aldaar veel de konijnen die buiten rondsprongen en hadden zij tevens een schitterend vrij uitzicht op de Sloterplas. In de jaren 50 waren de ramen van veel appartementen tijdens verkiezingstijd, volgeplakt met rode affiches. W. van Tyen noemde zijn werk dan ook "Het rode Bastion". Men stemde massaal links, vooral PVDA. Confessionele partijen als de toenmalige KVP, AR en CHU waren net als de liberale VVD, uit den boze in dit huis. Het inschrijfgeld om in dit pension te mogen gaan vertoeven was hoog, evenals de huur. De huurders kwamen uit de arbeidersaristocratie. Gelijkgestemden die de huur niet konden betalen kregen steun uit het sociaal fonds van het A.H. Gerhardhuis, zodat ze er wel konden komen wonen.”
“Het leek me een goed idee om in 1994, ter gelegenheid van het 35 jarige jubileum, een boekje te laten verschijnen over A.H.Gerhard, de grote inspirator, naar wie het verzorgingshuis vernoemd is. En zo ontstond: ‘A.H. Gerhard, een meester’. Voor het volgende jubileum, in 1999, bedacht ik dat het tijd was voor een boek over de geschiedenis van dit eerste Humanistische Bejaardenhuis. De toenmalige directie omarmde dit idee. Dankzij giften kwam: ‘We moesten het zelf doen’ tot stand.
Voor mensen die meer willen weten over A.H. Gerhard en het ontstaan van het A.H.Gerhardhuis zijn deze twee boekjes een aanrader.”
De boekjes:
'A.H.Gerhard, een meester', auteur Jasper Groos, 1994
'We moesten het zelf doen', auteur Jaak Slangen, 1999
Gepubliceerd: 15 oktober 2007