Ondanks het feit dat Hilde Marx (50) als kind nooit in Nieuw West heeft gewoond, bewaart ze er toch heel bijzondere herinneringen aan. Samen met haar vader en moeder en zusje Gea deelde zij in Oost (Blankenstraat) een tweekamerappartement met een klein plaatsje. Het was echt behelpen, met zo weinig ruimte en bewegingsvrijheid.
Maar zomers veranderde dat allemaal. Zomers, als het mooi weer was, nam papa Marx het kroost en moeder mee naar de Sloterplas. En dat was een feest hoor. “Ik weet nog precies hoe ik daar in het water lag te spartelen. Ik had nog nooit zo’n groot zwembad gezien. Alleen de zee, die was nog indrukwekkender." Marx fleurt zichtbaar op, als ze na een lange dag werken even rustig terug gaat in de tijd. “Het grappige is dat ik feitelijk maar heel weinig herinneringen heb aan die dagen aan de Sloterplas. Ik kan me niet herinneren hoe we daar kwamen — het zal wel met de bus zijn geweest — en ik weet al evenmin hoe het er daar uitzag. Er zullen wel nieuwe huizen in de buurt hebben gestaan." Wat Marx wél nog helder voor de geest staat, is het ontzag dat de Sloterplas haar inboezemde. “Daar waar het ondiep was, durfden en mochten we nog wel pierewaaien, maar verderop — in het diepe — was het gevaarlijk. Daar was het zo koud en diep, dat de dood onherroepelijk op je wachtte."
We schrijven meer dan veertig jaar later. Hilde Marx moet nog steeds niets hebben van dat diepe gedeelte van de plas. “Je kunt daar dood gaan hoor!"
Stel je voor zeg.
Een eindeloos zwembad
De Sloterplas was voor kinderen vroeger in de zomer een waar paradijs, maar ook heel gevaarlijk. In het midden was het koud en diep. Daar kon je doodgaan.
36224 keer bekeken