Een eindeloos zwembad

Sloterplas pracht meer

Woon al (op paar jaar na) mijn leven lang in de buurt van de plas, op dit moment kan ik als de bladeren van de bomen zijn de plas zien liggen. Plas heeft voor mij vanaf mijn 13e voor veel vis en vaarplezier gezorgd. Tot op de dag van vandaag heb ik er een bootje liggen, en ik denk dat ik dit totdat ik echt niet meer kan ook zo zal blijven. De rust op het water heeft voor mij iets magisch.....  niet goed uit te leggen, maar het is wel zo.

Sloterplas

Als ik dit artikel lees, herinner ik mij weer hoe ik als 6 jarig broekie in 1965, bij ruimzicht op het "strandje", waar nu een restaurant staat, met een touw om mijn middel in het water gekwakt werd door mijn vader.
De opdracht was om zo snel mogelijk te leren zwemmen omdat ik al 2 keer in de prutsloot aan de Botteskerksingel bij de latere schooltuintjes van de fam. Schouwenburg belandde. (wij woonden daar van 1962 tot 71, waarna wij verhuisden naar de Middelveldstraat, het oude "hazenveldje" bij het Dijkgraafplein.) Niet lang na mij eerste "zwemles", kon ik via Ons huis in de Reimerswaalstraat, waar ik ook judo bij John Philips volgde, zwemles volgen. Echt feest! Allemaal in de Reimerswaal verzamelen en dan in de bus naar of Sportfondsenbad west, of het Sportfondsenbad in Haarlem, waar je na het verplichte douchen op de trap omhoog naar het diepe bad, stond te vernikkelen van de tocht die er stond!
Kortom: de Sloterplas en Osdorp zijn nog sterk aanwezig in herinneringen.

Een eindeloos Zwembad.

Wat een leuk artikel, ook echt iets v/h van Eesteren Museum. Van de week sprak ik een mevrouw op leeftijd a/d railing Sloterplas boulevard en zij vertelde dat ze altijd a/d oevers v/d Sloterplas zwem juffrouw geweest was en dat dat best ook zwaar en verantwoordelijk was door de lange oevers en natuurlijk het diepe gedeelte. Alles was wel goed afgebakend zei ze. Hopelijk kunnen we weer zwemmen in de Sloterplas.

Lang onder water zwemmen

Mijn herinneringen aan de Sloterplas zijn goeddeels prettig. Het eerste jaar dat ik er kwam was 1957. Er was toen nog geen zwembad en we zwommen bij de steiger aan de oostzijde. Ik herinner me glashelder water, dat in de loop van de zomer als het warmer werd groen kleurde door de algen. Het rare is, dat ik daar nog wel eens over droom. In die droom komen ook de grachten in de binnenstad voor met glashelder water, waar je overal de bodem kunt zien en waarin druk wordt gezwommen. Tja...
In 1964(?) was het zwembad er en ik was er met mijn vriendin, die nu al weer meer dan 40 jaar mijn vrouw is. We zwommen samen en plotseling zegt ze iemand te zien die wel erg lang onder water blijft. Ik denk nog dat er een poging wordt gedaan lang onder te blijven, dat doe ik zelf toch ook wel eens? Maar mijn vriendin wordt ongerust en stuurt mij er heen. Ik grijp de man beet en voel meteen dat het mis is. Mijn vriendin waarschuwt de badmeester en ik zwem met het lijk naar de kant, die al door zwembadpersoneel was afgezet. Het was geen verrassing, de man was de vorige dag al vermist. In de Telegraaf stond de volgende dag een kort berichtje over het gebeuren, waarin mijn naam verkeerd was vermeld en ook mijn leeftijd niet klopte. Helaas klopte de rest wel.
Dat jaar hadden we het gezien met de Sloterplas.

de sloterplas en sloterparkbad (v.a +/- 1975)

Toch wel frappant, dat als je al die verhalen leest over de Sloterplas dat ze allemaal op hetzelfde neerkomen. Ik was al weer een heleboel vergeten, maar als ik dan die verhalen lees, komt bij mij ook een heleboel boven. Varen op de plas en oppassen voor het scherpe riet, al die vieze gladde waterplanten, niet te ver het water in want je gaat verdrinken, dat vieze alg wat overal aan vast zat, toch zwemmen naar de eilanden en inderdaad met je benen eronder gezogen worden in een ijskoude waterstroom. Zwemmen naar de duiker in het midden van de plas, de politie die controleerde enz. Met de atletiekvereniging 'Blauw/wit' kwamen we daar ook vaak om te trainen, rondje Sloterplas... Nog steeds zie ik in reclame's en films stukjes van de plas terug, dus is het misschien toch wel een mooi en bijzonder stuk natuurgebied in de stad, terwijl het in mijn ogen zo gewoon is. Toen het Sloterparkbad ook daar geopend werd, was ik er echt elke mooie dag te vinden. Met vriendinnetjes zwemmen, soms was het zo druk dat je niet eens ruimte had om te zwemmen. De brandweer die kwam oefenen en dat je, je heel belangrijk voelde als je mee mocht doen. De 10 meter duiktoren, afgrijselijk zo hoog. Ben wel eens helemaal naar boven geweest om te kijken en dan met bibberende knieën van die gladde metalen trap naar beneden. Het fluitje van de badmeester wie mocht springen! Wij namen altijd stenen mee van de tramrails (lijn 13) om 'op te duiken'. Alle 3 de baden even uitproberen (ook inderdaad die met de olifant) en dan heerlijk met een zakje chips, drinken en een boekje op het gras en dan maar hopen dat er geen jongens kwamen om te klieren... ha,ha. Eigenlijk als ik er zo op terug kijk was het een supertijd, jammer dat je daar altijd pas achter komt als je ouder word. Ik heb tot mijn 19e in Slotermeer gewoond en ik ben op mijn 21e verhuisd naar het noorden en kom nog wel vaak in Amsterdam, maar eigenlijk nooit daar. Ik denk dat ik dat binnenkort eens ga doen, ouderwets herinneringen opsnuiven... En dan maar hopen dat het niet tegenvalt!

José

Hoi José,

Lees nu pas jouw reactie, ben jij een Indische jongen , toen met een rond brilletje en lang haar?
Misschien lees je het nog eens en kan dan antwoorden...
groetjes,
Rietje

Sloterplas en de zomer van '64

Heel toevallig op deze site terechtgekomen.
Bij het lezen kwamen herinneringen weer boven.
Één zomer zal ik nooit vergeten, die van '64.
Sloterplas speelde daarin een belangrijke rol. De steiger, het zwemmen (inderdaad gekleed te water), het rondhangen, luisteren naar muziek in die warme zomeravonden van '64. En als 14jarige jongeling was er veel aan het ontluiken.
Alles was toen voor mij in beweging, de Beatles, de Rolling Stones, de Dam, het Frederiksplein, de schooldirecteur die je steeds vergeefs naar de kapper stuurde.
Nu kom ik zomaar weer namen tegen, van al die opgroeiende mensen in Geuzenveld en Slotermeer, die ik nooit vergeten ben. Irene, Loes, Noska, Jan, Bert, Geert. Wat leuk dat ik zowaar Loes Overdiek en Irene Wendels nu tegen kom.

Snel na die zomer van '64 waren er andere zaken die ik plotseling belangrijk ging vinden en jaren daarna vertrok ik uit Amsterdam, maar de herinneringen aan '64 en Sloterplas
koester ik.

Sloterplas

Hallo allemaal

Ja de Sloterplas was in mijn jeugd ook heel belangrijk en ik meen dat je op woensdagmiddag een dubbeltje betaalde om er te kunnen zwemmen. Een eindeloze zandvlakte in mijn herinnering en wat ik het allerleukste vond was op die dikke balken zitten. De onderkant was heel glibberig. Ik ben ook naar de eilandjes gezwommen en was inderdaad bij het verste eilandje op het nippertje aangekomen. Toen ik 12 was ben ik naar de Maris Stella U.L.O. gegaan en als we tussen de middag pauze hadden gingen we vaak verstoppertje spelen bij de Sloterplas. Op een keer zaten we op het dak van de kassa toen er een paar juffen aankwamen. Wij werden gesommeerd om van het dak af te komen en de kinderen die niet gezien waren bleven plat liggen. We hebben straf gehad maar er later wel flink over opgeschept. Toen ik een jaar of 16 was ben ik nog eens met een buurmeisje met een rubberboot op de plas gaan varen. Dat was hardstikke leuk tot er een paar vervelende knullen kwamen en we niet de kant op konden. Het gevolg was dus dat de boot lek ging want we trokken hem natuurlijk veel te snel een stuk verderop de wal op. We kwamen heel sip kijkend weer thuis. Mijn ouders gingen ook regelmatig mee naar de plas als mijn vader vakantie had en mijn moeder vertelde later nog vol trots dat er mensen zaten en die zagen ons met pa moe en zes kinderen aankomen en dachten dat hun middag verpest was door onze luidruchtigheid. Toen we weer naar huis gingen kwam de vrouw naar mijn moeder toe en gaf haar een compliment omdat ze ons niet gehoord had. (waterrattten ) Ik kan me ook het pierebad met de olifant herinneren maar naar het latere Sloterparkbad ben ik bij mijn weten nog nooit geweest. Ik woonde in de Jacob Cabeliaustraat tot mijn veertiende en ben daarna verhuisd naar de Wigbolt Ripperdastraat. Toen ik 21 was ben ik op mezelf gaan wonen op een half woninkje aan de Wittenkade. Toen ik daar drie weken woonde heb ik mijn man ontmoet. Hans dwam uit Osdorp en wij liepen regelmatig van de Wittenkade via Oostoever naar Geuzenveld en Osdorp. Hele leuke herinneringen!!!!!

Groetekes van Marie-Anja Seitz Warmerdam.

een eigen strand!

Samen met mama, papa en grote zus naar Sloterplas!
Ècht gezellig! Boterhammen, limonade, snoep mee.
Omkleden, insmeren en spelen maar!
Nooit te ver, want dan werd het gevaarlijk.
Later samen met de buurtkinderen. Een paar gulden mee om wat te kunnen kopen. En dan op de fiets terug naar huis, helemaal rozig en vol verhalen. Mama bakte dan patat om het heerlijke dagje compleet te maken. Leuk hoor, zo'n strandje in de buurt. Ik woonde in de Baas Gansendonckstraat.

De Stijger

Leuk Irene, dat je gereageerd hebt! Leuk verhaal ook!
Ik heb ook hele leuke herinneringen aan de Stijger en ook met jou en Loes Overdiek, die ik jammergenoeg uit het oog verloren ben. Ik hoop dat nog meer mensen zich gaan melden waar we destijds mee omgingen.

Sloterplas "de Stijger"

1963-1965
Heel wat uren doorgemaakt op de stijger met een heel stel ongeregeld. Muziek gemaakt and gezwommen (met kleren aan erin gegooid) tot 's avonds laat. Dan kwam de politie weer kijken wat we aan het uitspoken waren. Het restaurant was in aanbouw and er zijn nog fotos gemaakt van ons staande op de heipalen.
"een dichter" heeft daar ooit een gedicht voor mij geciteerd: "ik hou van je goudblonde lokken en ogen als mirre die niet kunnen jokken en een mond als honing maar scherp als een mes"
geen idee of het origineel was of plagiaat gepleegd werd maar het klonk goed.

spelen

Toen ik een jaar of 5,6 was gingen we daar altijd spelen.
Op een dag voden we een ijzere bus of zo iets,en wij op het zand ermee overgooien,na een tijdje komt er een oud mannetje naar ons toe die vraagt wat we aan het doen zijn.
En wij stoer onze buit laten zien,die ouwe trok wit weg en zij dat we dat buisie maar moesten laten liggen,niet veel later kwam de politie en bleek het een granaat te wezen.Echt leuk als je niet verzoop of je zelf opblaast o ja of door een gans gegrepen werd

Schaatsen

Het is misschien niet algemeen bekend, maar in de strenge winter 62/63 gingen wij, vanuit onze middelbare school, schaatsen op de Sloterplas. Leraren gingen mee; één had een auto en wij daagden hem uit met die auto het ijs op te gaan en jawel hoor...daar tufde de leraar in zijn Dafje (een toch wel uiterst lichte auto) voorzichtig tussen de schaatsende leerlingen door.

1955

Ik verhuisde in januari 1955 op 14 jarige leeftijd vanuit de Orteliusstraat naar de Martinus Nijhoffstraat, we gingen in de zomer met de jeugd uit de straat zwemmen in de sloterplas.
Officieël mocht dit niet want het zand werd nog uit de plas gezogen met een zandzuiger en deze veroorzaakte kolkend water wat erg gevaarlijk was.
Ook is er in die periode een duiker verdronken.

re: Een eindeloos zwembad

ook ik heb er gezwommen
mijn vader ging daar altijd vissen en ik mocht daar zwemmen
in de jaren 1960/1964
ik kom uit de Verspuccistraat

re: Een eindeloos zwembad

Ja, heerlijke zomers heb ik als kind, samen met eerst mijn ouders, en later met mijn twee zusjes en onze vrienden uit de Wigbolt doorgebracht op het gras en in het water van het openluchtbad van Sloterplas. In stilte verliefd geworden, bruin geworden, leren zwemmen, trampoline springen, voetballen, ach wat niet meer, tot op een goeie dag eind jaren '60, toen ik door de op mijn verjaardag in mei (kon haast niet wachten op de openingsdag van het bad) gekregen duikbril, in het ondiepe deel (voor de balken dus) 2 grote ratten voor me uit zag zwemmen, ik heb toen iedereen bij elkaar geroepen, gezegd wat ik had gezien, en zijn er nooit meer terug geweest, daarna gingen we altijd op de fiets naar het zwembad in Zwanenburg. Dat ik mijn gelijk kreeg bleek korte tijd later, toen er een tijd lang een zwemverbod is geweest vanwege de ziekte van Weil, die volgens mij mede word veroorzaakt door parasieten die op ratten voorkomen.

Re: Een eindeloos zwembad

Heb in de jaren ,53 t/m 60
heel wat tijd doorgebracht aan en in de plas en de eilandjes met vrienden en vriendinnen.Was toen een teener(1946).Ben in 1958
in beeld geweest met filmopnamen voorBueno de Mesquita,nooit teruggezien.
Heb een paar keer de plas in de rondte gelopen en gefiest.Woonde toen in de Lex Althoffstraat 5 hs,mooie tijd.

Re: Een eindeloos zwembad

Zeker ik heb er veel gespeeld
Het was altijd erg Leuk.
Ik zag een stukje van E.Jansen
dit moet moet Leo Jansen zijn, wat
zijn 2e naam was.
Ik ben beniewd wat waar en hoe hij nu is Ik kwam bij hem overhuid en hij bij nij. Wij woonden t.o elkaar
in de Orteliusstraat.
We hebben veel gespeeld bij de Sloterplas.

Will de Heer

Re: Een eindeloos zwembad

Lachen wat Rob Vierveijzer mailt, dat zeggen wij ook nog steeds. Ding dong, willen de zwemmers er om denken dat alleen zeer geoefende zwemmers zich voorbij de rode palen mogen begeven, dit houdt tevens in dat men met ballen, luchtbedden etc. Dat zit er met recht ingebakken! Meestal daarna kindje gevonden, rood zwembroekje.....

Re: Een eindeloos zwembad

De plas boezemde ontzag in. Jaarlijks verdronken er zwemmers. En af en toe ook die van het strandje in het gesloten deel naar de eilandjes wilden zwemmen ten gevolge van kramp. Later heeft men dat stuk zwemgebied met zand gedempt tot ca 1.90 meter om het risico te verkleinen. De plas lag in 'niemandsland' met moeras en weilanden en opkomende nieuwbouw. De angst voor de plas ben ik in de loop van tijd kwijtgeraakt. Ik heb er jaren nadien nog wekelijks gezeild en angst maakte plaats voor ontzag voor de ruk en valwinden. De Plas is en was een boeiend stukje Amsterdam. E.Jansen uit de Orteliusstraat moet dan zeker (Leo) Eugène Jansen zijn!